کارشناسی ارشد 1392
موضوع: پژوهش در هنر
پدیدآور: سپاس ریوندی استاد راهنما: مسعود علیا
دانشگاه هنر تهران، دانشکده هنرهای کاربردی
چکیده

دگرگونی‌های عظیم هرمنوتیک غربی در دو سده‌ی اخیر، سنتی بسیار نیرومند و پیشتاز پدید آورده که آگاهی ما را از فهم و رویکرد ما را به این پدیده و تمامی متعلقاتش از جمله تفسیر و تأویل و ترجمه و علوم متکی بر آنها دگرگون کرده است. با توجه به پیوند وثیق میان مثنوی معنوی و قرآن، می‌توان فرض کرد که مثنوی در تمام تعریضات و توضیحات و ارجاعاتش به این کتاب و نیز در موارد بی‌شماری که قسمت‌هایی از قرآن را مجدداً روایت می کند، ناچار با مساله‌ی فهم و تفسیر درگیر است و ضوابطی در این کار دارد که با تمسک به صورتبندی مدون مبانی توصیفی و تجویزی هرمنوتیک می‌توان آنها را استخراج کرده و تا حد ممکن در چهارچوب‌های هرمنوتیک جدید ممفصل نمود، و به گونه‌ای مشخص و واضح ارائه کرد که به دلیل شکل روایی و منظومه‌وار اثر الزاماً در آن تصریح و تدوین نشده‌اند.این تحقیق با اتکا بر دو جنبه‌ی مثنوی، یعنی اولاً استخراج اشارات مستقیمی که در مثنوی به مساله‌ی زبان و فهم به طور کلی شده و ثانیاً با بررسی خود کنش تاویلی که در استنباط حقیقت کتاب و سنت از سوی مولانا صورت گرفته، می‌کوشد آن آن مبانی تجویزی و توصیفی را معرفی کند. غیر از اشاره‌ای به تاریخ تکوین هرمنوتیک غربی و به‌ دست دادن طرحی از مختصات زمینه‌ی هرمنوتیک در سنت اسلامی به عنوان مقدمه، ماحصل در چهار بخش ارائه شده است. 1: اوصاف کلی فهمِ [ درست ]، 2: موانع دستیابی به آن و 3: تجویزهایی برای احتراز از سوء تفاهم. بخش چهارم نیز با بررسی رابطه ی هرمنوتیک با مسائل ادبی نظیر نقشمایه ها و روایت چشم انداز تحقیق دیگری را می گشاید.کلیدواژه ها: هرمنوتیک جدید، مثنوی معنوی، مبانی تجویزی و توصیفی هرمنوتیک، تأویل، تأویل قرآن