کارشناسی ارشد 1396
پدیدآور: کتایون اشرفی استاد راهنما: آرامش شهبازی استاد مشاور: سیدقاسم زمانی
دانشگاه علامه طباطبائی، دانشکده حقوق و علوم سیاسی
چکیده

منابع حقوق بین‌الملل باهدف تنظیم روابط تابعان حقوق بین‌الملل شکل می‌گیرند و در روابط میان آن‌ها حکومت می‌کنند. برای اجرای مقررات و محتوای تشکیل‌دهنده‌ی این منابع، گاهی ناگریز از تفسیر و تبیین مفاهیم به‌کاربرده شده در این منابع می‌باشیم. ماده‌ی 38 اساس‌نامه‌ی دیوان بین‌المللی دادگستری به منابع حقوق بین‌الملل به‌طور ضمنی اشاره‌کرده است که یکی از این منابع معاهدات بین‌المللی می‌باشد. از طرف دیگر، کنوانسیون وین 1969در مواد 31 الی 33 خود اشاره به روش‌ها، ابزار و قواعد تفسیر دارد. در این پژوهش مشاهده خواهیم کرد که باوجود اینکه این مواد اشاره‌ی مستقیمی به هرمنوتیک نکرده‌اند اما می‌شود از روش‌ها و ابزاری که ارائه می‌دهند، این نکته را استنباط کرد که اشاره به هرمنوتیک نیز دارند. البته ذکر این نکته ضروری است که منظور از هرمنوتیک در اینجا، هرمنوتیک به معنای مدرن آن می‌باشد. با بررسی‌ ای که در قطع‌نامه‌های شورای امنیت و مفهوم ارائه‌شده از تهدید علیه صلح و نقض صلح و همچنین آرائ دیوان بین‌المللی دادگستری انجام می‌دهیم، خواهیم فهمید که این نهادها نیز در برخی موارد در مقام تفسیر، از هرمنوتیک استفاده کرده‌اند. رویه‌ی این دو نهاد به این صورت است که شورای امنیت درجایی که بخواهد صلاحیت خود را گسترش دهد، با استفاده از تفسیر موسعی که از صلح و موارد ارائه‌شده در ماده‌ی 39 ارائه می‌دهد، خود را صالح برای رسیدگی می‌داند و مطابق موضوع اقدام به صدور قطع‌نامه می‌کند. دیوان بین‌المللی دادگستری بسته به حساسیت موضوع تصمیم‌گیری می‌کند. بدین شرح که در جایی که موضوع با اصول قواعد آمره در ارتباط است و یا امری است که احتیاج به ثبات دارد، تفسیری مضیق و در غیر آن تفسیری موسع ارائه خواهد داد.