جایگاه مخاطب در فهم آثار بهرام توکلی از منظر هرمنوتیک گادامر (مطالعه موردی فیلمهای: پا برهنه در بهشت، پرسه در مه، اینجا بدون من، آسمان زرد کم عمق، بیگانه، من دیه‌گو مارادونا هستم)
کارشناسی ارشد 1397
پدیدآور: سعیده زارع سریزدی استاد راهنما: فرشاد عسگری‌کیا
دانشگاه سوره
چکیده
در این پژوهش جایگاه مخاطب در فهم آثار بهرام توکلی از منظر هرمنوتیک گادامر مورد بررسی قرار گرفته است. برای این منظور سیر تاریخی و انواع هرمنوتیک بررسی شده و پس از معرفی نظریه پردازان مهم از جمله شلایرماخر، دیلتای و هایدگر که قبل از گادامر بوده‌اند و بررسی نظریات آنها، به بررسی مفصل آراء گادامر در زمینه هرمنوتیک پرداخته شده‌است. در آثار بهرام توکلی شش فیلم از نُه فیلم جهت مطالعه موردی معرفی شده‌است که عبارتند از: پا برهنه در بهشت، پرسه در مه، اینجا بدون من، آسمان زرد کم عمق، بیگانه و من دیه‌گو مارادونا هستم. طبق بررسی که انجام شد با توجه به آراء گادامر در نقش مخاطب در مواجهه با متن و اثر هنری، چهار فیلم از این شش فیلم جزو آثاری قرار می‌گیرند که با توجه به شاخصه‌های فرمی و محتوایی بیش از دیگر آثار برای فهم و درک، به حضور فعال مخاطب در مواجهه با آن احتیاج دارند. عناصر مختلف در هر یک ازاین چهار فیلم به گونه‌ای است که با کمی گسترش و توضیح می‌تواند ذیل نظریات گادامر، اهمیت مخاطب در فهم این آثار را به اثبات برساند.
نظر شما