صنعت بیمه این بار خود را به حاشیه‌ها سپرده است، حاشیه‌هایی که می‌رود به صف چالش‌های جدی این صنعت بپیوندد.
به گزارش ایلنا، پس از چالش‌های جدی که گویا تمامی هم ندارد این‌بار حاشیه‌های صنعت بیمه مانند خوره به جان این صنعت افتاده‌اند. هنوز صنعت بیمه درگیر بحث‌های جدی است. بحث‌هایی که تاکنون راه‌حلی برای آنها ارائه نشده است. بیمه ایران شرکت نام‌آشنای صنعت بیمه قرار است دولتی بماند و 47 درصد بازار را نیز در اختیار دارد؛ نقشی که خصوصی‌ها از آن با عنوان انحصارگری بیمه ایران نام می‌برند و آن را مانع اصلی ایجاد رقابت در بازار می‌دانند؛ چرا که این شرکت با ذخایر قابل توجهی که در اختیار دارد می‌تواند تعرفه‌های کمتری به بیمه‌گذاران پیشنهاد کند. تعرفه‌ای که هیچ‌یک از شرکت‌های بیمه توان پیشنهاد آن را ندارند.
از اینکه بگذریم، چالش دیگر انگشت اتهامی است که شرکت‌های بیمه به سوی هم نشانه می‌روند. خصوصی‌ها بیمه ایران را متهم به نرخ‌شکنی می‌کنند و بیمه ایران نیز شرکت‌های خصوصی را علاوه بر نرخ‌شکنی به ناکارآمدی متهم می‌کند. در این بین فرشباف رئیس کل بیمه مرکزی نیز معتقد است نرخی در بازار وجود ندارد تا شرکت‌های بیمه نرخ‌شکنی کنند؛ پدیده‌ای که در بازار هست دامپینگ است و نه نرخ‌شکنی.
از این هم می‌گذریم، آزادسازی تعرفه‌ها و سکون ضریب نفوذ بیمه نیز از دیگر مباحث جدی قابل طرح در صنعت بیمه هستند.
به غیر از اینها صنعت بیمه از ترکیب نامناسب پرتفوی رنج می‌برد. در حال حاضر 43 درصد پرتفوی این صنعت مربوط به شخص ثالث و 17 درصد مربوط به بیمه بدنه اتومبیل و حوادث سرنشین است. در کل 60 درصد پرتفوی صنعت بیمه مربوط به خودرو است که 43 درصد آن اجباری است.
بیمه شخص ثالث نیز صنعت بیمه را کم نیازرده است. رشته‌ای که به دلیل ثابت نگه داشتن تعرفه‌ها توسط دولت و افزایش تعرفه‌ها باز هم توسط دولت برای چندین سال پیاپی، زیان‌ده نام گرفته است. بیمه‌گران دو سال است دل به آیین‌نامه‌ای خوش کرده‌اند که در هیات دولت در انتظار بررسی است و هنوز نوبت آن نرسیده است. شاید که این آیین‌نامه گره‌گشای زیان شخص ثالث باشد.
بیمه عمر و زندگی نیز از دیگر چالش‌های صنعت بیمه است. این رشته از رشته‌های پر طرفدار صنعت بیمه در خارج از کشور است، به طوری که بیش از 60 درصد پرتفوی صنعت بیمه در کشورهای پیشرفته را تشکیل می‌دهد، اما بیمه عمر و زندگی در ایران به شدت مهجور مانده است. آخرین آمار حکایت از این دارد که سهم بیمه عمر و زندگی در ایران حدود 7 درصد است. برخی 50 درصد اتکایی را که بیمه مرکزی از حق بیمه‌ها دریافت می‌کند علت عدم رشد این صنعت می‌داند و برخی از عدم بازاریابی مناسب برای این رشته با عنوان دلیلی برای عدم رشد نام می‌برند. در این گیر و دار برخی نیز هر دو دلیل و حتی دلایل بیشتری را مطرح می‌کنند.
از تمامی این چالش‌ها که بگذریم عدم استقلال بیمه مرکزی به عنوان نهاد ناظر و سیاست‌گذار در این زمینه پای ثابت تمامی محافل خبری و غیرخبری است. گفته می‌شود که بیمه مرکزی توان نظارت کافی و برخورد با شرکت‌های بیمه خاطی به ویژه در امر نرخ‌شکنی را ندارد.
به جز اینها محدودیت‌های ایجاد شده در حوزه بین‌الملل برای ایران اگرچه صنعت بیمه را به زانو در نیاورده، اما اثرات منفی نیز برای این صنعت داشته است که مسوولان باید برای خنثی کردن اثرات آن به دنبال راه چاره به ویژه در بخش های باربری و مهندسی باشند.
رفع تمامی این چالش‌ها جز با همکاری دولت، بیمه مرکزی، شورای عالی بیمه و تمامی شرکت‌ها و کارشناسان ممکن نخواهد بود. اما گویا اخیرا یکی از شرکت‌های بیمه ساز ناکوکی را می‌نوازد تا بتواند از روش دیگری به رفع چالش‌های موجود کمک کند.
یک ماه پیش بود که به پیشنهاد مدیرعامل یکی از شرکت‌های بیمه خصوصی و حمایت پژوهشکده بیمه انجمنی با عنوان انجمن خبرنگاران حرفه‌ای صنعت بیمه تشکیل شد. مرامنامه‌ای نیز در این بین به امضا رسید.
حتی این شرکت بیمه یک خبرگزاری را نیز با عنوان آیین، اولین خبرگزاری تحلیلی و تفسیری اخبار صنعت بیمه به نشانی www.aiin.ir راه‌اندازی کرد و از این طریق خبرهای خود را با ارسال پیامک به اطلاع خبرنگاران می‌رساند. حتی از برخی خبرنگاران خواسته می‌شد که خبر این خبرگزاری را مجددا در خبرگزاری محل فعالیت خود منتشر کنند.
ظاهرا هدف این شرکت پرداختن به چالش‌های صنعت بیمه بود که مسوولان این صنعت مدت‌هاست یا آنها را کتمان می‌کنند یا در برابر آنها سکوت پیشه می‌کنند. این در حالی است که مدیرعامل این شرکت تاکنون تن به انجام هیچ مصاحبه‌ای نداده و در سکوت خبری به سر می‌برد. شاید اگر وی به جای سکوت خبری در گفت‌وگو با رسانه‌ها چالش‌های صنعت بیمه را مطرح می‌کرد تاکنون برخی از این چالش‌ها حل شده بودند یا دست کم تمامی بیمه‌گران به اجماع عمومی برای حل چالش‌ها رسیده بودند.
پرسش اصلی اینجاست که آیا این شیوه می‌تواند راهکار مناسبی برای حل چالش‌های موجود باشد؟ همچنین باید پرسید آیا راه‌اندازی خبرگزاری و تاسیس انجمن برای خبرنگاران با دلسوزی انجام گرفته یا هدفی خاص در پس آن نهفته است؟ مطمئنا چنین رخدادی از سر دلسوزی نبوده است، زیرا همچنان خبرنگاران با مشکلات اقتصادی و ناملایمات کاری دست و پنجه نرم می‌کنند و گویا قرار است این رویه همچنان ادامه داشته باشد.
بهتر است بپرسیم چرا خود حاشیه‌نشینان به میدان نمی‌آیند و اگر انتقادی دارند چرا خود به طور شفاف و صریح آن را مطرح نمی‌کنند و از خبرنگاران به عنوان بلندگوی خود استفاده می‌کنند؟
در این بین برخی خبرنگاران به دلیل شفاف نبودن مواضع و اهداف موسسان از حضور در جلسات انجمن و همکاری با خبرگزاری مزبور خودداری کرده‌اند و برخی نیز به دنبال پس گرفتن امضای خود از پای مرام‌نامه‌ای هستند که در بدو امر از هدف اصلی خود منحرف شد.
پس بهتر است بیمه مرکزی و مسوولان صنعت بیمه در فضایی آرام و کارشناسانه به رفع چالش‌ها بپردازند، بی‌آنکه تن به حاشیه‌ها دهند و خبرنگاران را وسیله رسیدن به اهداف خود تلقی کنند.

منبع: / خبرگزاری / ایلنا ۱۳۸۹/۷/۲۶