ناتو هر روز جنایات تازه ای در نظام بین‌الملل متحمل می شود.حملات اخیر ناتو به پاکستان و افغانستان به خوبی نشان می‌دهد که آتلانتیکی ها محدودیتی برای جنایات خود متصور نیستند.جنایاتی که هر روز بر دامنه و وسعت آن افزوده می شود.هیئت حقیقت‌یاب دولت افغانستان ناتو را در کشتن کودکان افغان مقصر دانست و اعلام کرد که این وضعیت برای ملت افغانستان قابل تحمل نیست.در پی کشته شدن 9 غیرنظامی بویژه چندین کودک در منطقه «ژری» ولایت «قندهار» در شب پنج‌شنبه هفته گذشته توسط نیروهای ناتو، حامد کرزای ضمن محکوم کردن این حادثه، هیئتی را برای بررسی موضوع تعیین کرد.
اعضای هیئت حقیقت‌یاب با حضور در روستای «سیاه جوی» منطقه ژری، به این نتیجه رسیدند که نیروهای ناتو در این حادثه‌که منجر به کشته شدن تعدادی از کودکان افغان شد، مقصر است. بر اساس شواهد موجود، نیروهای خارجی در این عملیات، با نیروهای افغان هماهنگی نکرده بودند.افغان‌ها بیش از این تحمل کشته شدن غیرنظامیان توسط نیروهای خارجی را ندارند.
«توریالی ویسا» والی قندهار نیز که در این نشست حضور داشت، با ابراز تأسف از کشته شدن کودکان افغان در منطقه ژری این ولایت، از نیروهای خارجی خواست تا در حفظ جان غیرنظامیان افغان تلاش کنند. کشتار غیرنظامیان افغان توسط نیروهای خارجی، یکی ازموضوعات چالش‌برانگیز بین دولت افغانستان و جامعه جهانی بویژه آمریکا است. دولت افغانستان پیش‌شرط امضای پیمان استراتژیک با آمریکا را توقف عملیات‌های شبانه و عدم دستگیری افغان‌ها توسط نیروهای خارجی اعلام کرده است.
حملات ناتو به ایست بازرسی پاکستان در مرز افغانستان و پاکستان، با واکنش‌ گسترده‌ای در داخل پاکستان همراه بود و این مسئله به تشکیل «کمیته دفاعی اضطراری» از سوی یوسف رضا گیلانی، نخست وزیر پاکستان منجر شد که نتیجه آن چندان مورد رضایت آمریکا نبود.بسته شدن مسیرهای ترانزیت مایحتاج ناتو به افغانستان و ضرب‌الاجل 15 روزه به واشنگتن برای تخلیه پایگاه هوایی «شمسی» در بلوچستان و نیز تهدید به تحریم کنفرانس‌ بُن آلمان درباره آینده افغانستان، برای آمریکا که به همکاری پاکستان برای ادامه مبارزه علیه طالبان و دیگر گروه‌های شبه نظامی نیاز دارد، چندان خوشایند نیست.بدون حمایت آمریکا، دولت متزلزل پاکستان همواره در مقابل حملات افراط ‌گرایان آسیب پذیر خواهد بود. تاکنون رهبران پاکستان به تهییج افکار عمومی و برانگیختن خشم مردم خود روی آورده‌اند و منافع خود را در برانگیختن خشم مردم می‌بینند. دولت باراک اوباما، رئیس جمهوری آمریکا و ناتو نیز با از دست دادن زمان اجازه دادند این بحران تشدید شود.در این میان ملتهای پاکستان و افغانستان خواستار برخورد قاطعانه سران کشور خود با جنایات ناتو هستند.جنایاتی که گویا نقطه پایانی برای آن متصور نیست و نخواهد بود.روزنامه آمریکایی نیویورک تایمز در سرمقاله خود نوشته است که رهبران پاکستان پس از حملات ناتو در مرز افغانستان و پاکستان که به مرگ 24‌سربازمنجر شد، به نظر می‌رسد منافع خود را در برانگیختن خشم مردم می‌بینند و دولت آمریکا و ناتو نیز با از دست دادن زمان، اجازه تشدید این بحران را داد‌ه‌اند.بر اساس آنچه نیویورک تایمز می نویسد هنوز مشخص نیست که چه اتفاقی در مرز رخ داده است اما مرگ انسان‌ها به هرگونه که باشد، دلخراش است. دستکم 24‌سرباز پاکستانی جان خود را در حملات ناتو در روز شنبه از دست دادند و بحران در روابط متزلزل اسلام آباد ـ واشنگتن بار دیگر هر دو کشور را از هدف اصلی آنها که مبارزه با گروه‌های شبه‌نظامی است دور کرد.
آنچه ناتو در لیبی صورت می دهد نیز گویای اشتها و مستی ناتو برای دسترسی به منابع نفتی این کشور حتی به قیمت کشته شدن مردم بی‌گناه است .نکته مهم تر اینکه شورای امنیت سازمان ملل متحد هیچ گاه قطعنامه ای بر خلاف نظر ناتو صادر نمی کند.روسیه، چین، آفریقای جنوبی، هند و برزیل به شدت از عملیات ناتو در لیبی انتقاد کرده بودند و معتقد بودند که این حملات بسیار بیشتر از آنچه که در قطعنامه شورای امنیت تعیین شده بود، پیش رفته است.اما سوزان رایس، نماینده آمریکا در سازمان ملل متحد گفت که به اعتقاد وی، تاریخ تفسیر مثبتی از مداخله نظامی شورای امنیت در لیبی خواهد داشت.دیمیتری راگزین نماینده دائم روسیه در ناتو در این خصوص می گوید: «ناتو حق ندارد در مورد پایان اقدامات در حال اجرا بر اساس قطعنامه شورای امنیت در خصوص لیبی تصمیم بگیرد و حق چنین تصمیم‌گیری منحصرا در اختیار سازمان ملل قرار دارد.
ما انتظار داریم که رهبران ناتو در چارچوب وظایف خود عمل کنند تا تصمیمات مقتضی در رابطه با اقدامات آتی در لیبی در نیویورک اتخاذ شود.»
در هر صورت مقامات روسی نیز به خوبی می‌دانند که قطعنامه اخیر شورای امنیت در خصوص خروج ناتو از لیبی کاملا صوری است ،اما با این وجود سعی در پررنگ کردن نقش شورای امنیت سازمان ملل متحد دارند.
اما این پایان جنایات ناتو نیست .آتلانتیکی ها خود را برای برنامه ریزی های بلند مدت در لیبی آماده می کنند.البته در این خصوص ناتو نیاز به مانوری رسانه ای و سیاسی دارد تا با استناد به آن بتواند حضور خود در طرابلس،سرت ،بنغازی و ....را توجیه کند.چندی پیش شورای امنیت سازمان ملل متحد به پایان عملیات نظامی در لیبی تا پایان ماه جاری میلادی رای داد.شورای امنیت سازمان ملل متحد در ماه مارس و پس از آغاز سرکوب خونین اعتراضات ضدحکومتی توسط نیروهای معمر قذافی، رهبر وقت لیبی، در قطعنامه‌ای نیروهای ناتو را مامور حفاظت از جان غیرنظامیان در این کشور کرد.شورای ملی انتقالی لیبی نیز رسما پایان دوران حاکمیت معمر قذافی و آزادی این کشور را اعلام کرد.هم اکنون ناتو و شورای امنیت سعی دارند در نمایشی ساختگی و مشترک خود را نجات بخش ملت لیبی معرفی کنند.اما آیا ناتو واقعا لیبی را ترک خواهد کرد؟پاسخ این سئوال کاملا منفی است.رای مثبت کشورهایی مانند ایالات متحده آمریکا،انگلیس و فرانسه در خصوص ترک لیبی توسط ناتو خود گویای همه ماجراست.خروج نظامی ناتو از لیبی به هیچ عنوان به معنای خروج همه جانبه آتلانتیکی ها از این کشور نفتخیز نیست.آتلانتیکی ها تنها لباسهای نظامی خود را درآورده و با تغییر چهره در لیبی حضور خواهند داشت .بنابر این خطر حضور ناتو در لیبی با قطعنامه های صادره از سوی شورای امنیت سازمان ملل متحد از بین نمی رود.

منبع: / روزنامه / رسالت ۱۳۹۰/۹/۱۰
نویسنده : سحاب فاطمی