بازار پیش‌بینی در خاورمیانه بسیار گرم است و خیلی‌های سرگرم حدس زدن سناریوهای بعدی‌اند و اینکه کدام حاکم عربی در نوبت بعدی قرار دارد. یکی از پیش‌بینی‌ها را روزنامه مصری «المصریون» به نقل از «یانی داتوم» چاپ کرده است. رئیس پیشین سازمان موساد اسرائیل هشدار داده است که (بعد از ماه سپتامبر آینده) مصر و ترکیه و اردن وارد جنگ با اسرائیل می‌شوند، یعنی ماهی که قرار است تشکیلات فلسطینی از سازمان ملل متحد بخواهد که کشور مستقل فلسطین را به رسمیت بشناسد. البته شناسایی با عضویت در سازمان ملل متحد فرق دارد. ممکن است آمریکا با عضویت کشور فلسطین در این سازمان مخالفت و آن را وتو کند، ولی فلسطینیان برای طرح شناسایی کشور مستقل خود در مجمع عمومی سازمان ملل متحد مشکل و مانع چندانی ندارند. شاید پیش‌بینی جنگ میان مصر و ترکیه و اردن با اسرائیل اندکی دور از ذهن بنماید، ولی تقریباً کسی شکی ندارد که قذافی هفته‌های آخر خود را در طرابلس سپری می‌کند. جدا از پیشروی کند نیروهای مخالف وی به سمت پایتخت و شدت عمل بیشتر پیمان ناتو، زمانی که رئیس جمهوری روسیه می‌گوید که قذافی باید برود یا چین هیئتی را به بنغازی می‌فرستد تا با شورای ملی انتقالی مذاکره کند، تردید باقی نمی‌ماند که وی دیگر هیچ حامی در دنیا ندارد و باید دنبال جایی بگردد یا در لیبی کشته شود. در مورد یمن هم کار چندان سخت نیست. رئیس جمهوری این کشور به صورت دو فاکتور به عربستان گریخته است. فرقی نمی‌کند به بهانه معالجه رفته یا فرار کرده باشد، مهم این است که معاون وی ـ طبق طرح آمریکا و از زبان شورای همکاری ـ قدرت را برای مرحله انتقالی به دست گرفته است. وی حدود 16 سال معاون بوده و به چم و خم قدرت وارد است. روزنامه الجزایری «الفجر» نوشت که «عربستان فقط قبله نماز نیست، بلکه قبله فساد نیز شده است!!»
حاکمان فاسد عرب برای زندگی به عربستان می‌روند... این امر برای بن علی و پرویز مشرف اتفاق افتاد. مبارک هم اگر مغرور نبود و این همه اعتماد به نفس نداشت، الان جایش در عربستان بود... علی عبدالله صالح هم به این جمع پیوسته است». وضع در سوریه هم هر روز سخت‌تر می‌شود. ناامنی و تظاهرات و کشتار سنگین در رقابت با تلاش‌های بشار اسد برای تغییر و اصلاحات در کشورش است. کشته شدن بیش از 120 نفر در شهر «جسر الشغور» آن هم در یک روز، نشان می‌دهد که سررشته از دست خارج شده است. دولت می‌گوید که تمامی این عده نظامی و امنیتی بوده‌اند. مخالفان چیز دیگری می‌گویند و حتی از تمرد در میان سربازان و افسرانی صحبت می‌کنند که حاضر نیستند به طرف مردم شلیک کنند و به دستور مافوق خود تیرباران می‌شوند.
ترکیه و آمریکا و اروپا هم تلاش می‌کنند مخالفان سوری را در جبهه واحدی گرد آورند. دو نشست در آنتالیای ترکیه و بروکسل بلژیک علامت خوبی برای دمشق نیست. حالا برخی پیش‌بینی می‌کنند که حداکثر تا ماه سپتامبر، تحول مهمی در سوریه رخ می‌دهد که تمامی امور را در خاورمیانه تغییر خواهد داد. تاکنون تغییرات ساختاری در سوریه پشت سر تظاهرات و نه پیش‌روی آن حرکت کرده است. لغو قانون فوق‌العاده یا عفو عمومی از شدت عمل امنیتی با مردم نکاسته است. یک پیش‌بینی راحت دیگر، باقی ماندن چند ده هزار سرباز آمریکایی در عراق است. تمامی سربازان آمریکایی باید تا اوایل دی ماه آینده از عراق خارج شوند، ولی فشار بر دولت مالکی زیاد است تا با تمدید حضور ارتش آمریکا موافقت کند.

منبع: / روزنامه / اطلاعات ۱۳۹۰/۳/۱۹
نویسنده : سید محی الدین ساجدی
رایانامه