طــی بـیــش از دو دهـه، فراگیر شدن تب سریال های چشم بادامی ها تبدیل به عادت شده است. سال ها پیش آن ‌زمان که کودکی بیش نبودیم، سریال»سال های دور از خانه «کـه در میـان مردم به اوشین مشهور شده بود تا ‌مدت‌ها، مهمترین سریالی بود که از تلویزیون پخش می شد و بسیاری از اجناسی که در بازار بود از کیف ‌مدرسه بچه ها گرفته تا پوستر، لباس و آلبوم عکس، مزین به عکس این سریال و خصوصا خانم اوشین در رده ‌های سنی مختلف بود. تا مدت‌ها سریال ها و فیلم های ژاپنی با هر کیفیت پایینی، سریال های محبوب ‌مردم بودند. ‌چند سال بعد، دیـگـر کـشـور چـشم بـادامـی یـعـنـی چین بود که با سریال جنگجویان کوهستان تلویزیون را تسخیر کرد ‌و کلی سر و صدا راه انداخت. البته در مقایسه با اوشین خالی بندی ها و ‌گاف های جنگجویان کوهستان خیلی ‌بیشتر بود، اما به قولی دروغ هر چه بزرگ تر قابل باورتر! دیگر شب های جمعه هر که آب دستش بود روی ‌زمین می گذاشت و پـای جنگجـویـان کـوهستـان مـی‌نشسـت. ‌سـال‌ها از آن زمان می گذرد اما به نظر می رسد داستان تب این سریال های دیار چین و ماچین و فراگیر ‌شدنشان در ایران تمامی نـدارد. دو سال پیش با پخش سریال یانگوم یا همان جــواهـری در قصـر، تب سریال‌‌های کره‌ای آغاز شد، با امپراتور دریاها ادامه پیدا کرد و با افسانه جومونگ ثابت شد که این تب فعلا ‌گریبانگیر تلویزیون و مردم است!‌در این میان، برخی خبرها حکایت از آن دارد که واقعا در این مملکت عده ای به شدت مشکل روانی دارند، ‌شاید هم آنها حق دارند و ما درک درستی از فیلم خوب نداریم. خواندن اخباری گاه عجیب و باورنکردنی از ‌تأثیراتی که این سریال ها بر روی مردم گذاشته است، حکایت دارد و می تواند همراه با اما و اگرهای زیادی ‌باشد. مثلا دعوای دو خواستگار بر سر دختری که شبیه یانگوم است که در پایان منجر به مرگ یکی از ‌خواستگاران شده و یا خودکشی پسر یاسوجی به دلیل اینکه دوست داشته با بانو سوسانو ازدواج کند، اما ‌به زور قرار بوده به عقد شخص دیگری درآید! مشخص نیست چند تا از این خبرهای مضحک را ممکن است در ‌روزهای آتی در خصوص تأثیر این سریال یا دیگر سریال های در راه کره ای بـشـنـویم. خـدا را شـکـر کـه بانو ‌سوسانو عـــروس شـــد والا آمــار مــرگ و مـــیــــــر پــــســــــــرهـــــــا در ایـــــــران بـــــــالا می رفت! آن وقت دختران دم بخت در ایران ‌بیشتر دچار مشکل می شدند!‌کـار به جایی رسیده که در ایام عید مـردم تـمـاشـای جـنـاب جـومونگ و سرنوشت بانو سوسانو را به عید دیدنی ‌تـرجـیـح مـی دادنـد، حـتـی شاید از مسافرت خود هم می گذشتند. واقعا این ملت چین و ماچین خبر دارند که در ‌ایران تا این اندازه کشته و مرده دارند! مردم اعتقاد دارند که افسانه جومونگ مهمترین برنامه ای است که از ‌تلویزیون پخش می شود. البته برای تلویزیون که بد نشد کلی آمار تماشاگرانش بالا رفت. کلی هم نکات اخلاقی به ‌ملت آموخت. ‌حال نمی دانم آنها که صحبت از سطح سلیقه و این گونه حرف‌ها می کنند واقعا مردم خود را نمی شناسند یا اینکه ‌دچار بیماری هستند. جومونگی که به مردم یاد می دهد جلوی برادر خود نقش بازی کنید و به او کلک بزنید، زن خود را به امان خدا ‌ول کنید و هر چه سرش آمد مهم نیست واقعا معلم اخلاق است!‌خودمانیم ! من هم که شعار می دهم جومونگ نگاه نکنید دچار این تب فراگیر که از آنفلوانزای خوکی هم بدتر است، شده ام و این اثر درخشان دیار چین و ماچین را دیده ام. ‌چندی پیش در یک منبع اینترنتی اعلام شد که داستان افسانه جومونگ ایرانی است و کشور "هان" در واقع ‌همان ارمنستان است و امپراتوری کره، همان ایران است و چین همان روم باستان است. جومونگ هم ‌درواقع یک شاهزاده ارمنی- ایرانی بوده که با برادر بزرگترش که به سوی رومی ها تمایل داشته، درگیر شده ‌تا ارمنستان را دوباره به ایران بازگرداند. ‌نمی دانم چه قدر درست است اما شاید ما هم بتوانیم جومونگ بسازیم. منتها برای اینکه فیلم بهتری باشد این بار ‌بانو سوسانو به جومونگ برسد تا همه خیالشان راحت شود و همه چیز به خوبی خوشی تمام شود. ‌جالب است که دی وی دی جومونگ هم آمده و همه پیشاپیش فیلم را کامل دیده اند، آن هم با زیر نویس فارسی، بدون سانسور و کیفیت آینه. دیگر چرا هنوز جومونگ نگاه می کنند من که در کار این ملت مانده ام.

منبع: / روزنامه / آفتاب یزد ۱۳۸۸/۰۲/۳۰