۲هفته پیش، پس از آن که مئیر داگان، رئیس سابق سرویس جاسوسی اسرائیل(موساد) با هشدارهای خود نسبت به «عاقبت بسیار دشوار» اسرائیل در صورت حمله نظامی به ایران، واکنش تند دولتمردان تل آویو را برانگیخت، روزنامه انگلیسی ساندی تایمز در گزارشی به تصمیم بنیامین نتانیاهو و ایهود باراک، نخست وزیر و وزیر جنگ اسرائیل برای حمله به تاسیسات اتمی ایران در تابستان سال ۲۰۱۰ میلادی پرداخت که به نوشته این روزنامه با مخالفت مئیر داگان، رئیس وقت موساد مواجه شده بود. اسرائیل ۱۱ روز قبل (۲۹ خرداد ماه) نیز رزمایش ۵ روزه ای را آغاز کرد که به «نقطه عطف ۵» موسوم و هدف از آن آماده کردن ساکنان این رژیم برای مواجهه با حملات موشکی عنوان شد. خبرگزاری های غربی هم زمان با برگزاری این رزمایش با انتشار تحلیل هایی تاکید کردند که اسرائیل در واقع از موشک های دوربرد ایران و این که در جنگی احتمالی به کار گرفته شوند، بیمناک است. برگزاری رزمایش «نقطه عطف ۵» در عین حال نشان داد که مقام های کنونی اسرائیل تنها از رسانه ای شدن هشدارهای داگان ناخرسند بوده اند و در مقام عمل هوشیارتر از آنند که هشدارهای رئیس سابق موساد را نادیده بینگارند. فارغ از این که رزمایش اخیر اسرائیل را موید تهدیدی بالقوه به شمار آوریم یا آن را تاکتیکی با مصارف داخلی تلقی کنیم، حال می توانیم با صراحت بر این نکته تاکید کنیم که اقتدار جمهوری اسلامی ایران در عرصه های نظامی- دفاعی و به ویژه موشک های دوربردی که در سلسله رزمایش های پیامبر اعظم(ص) توسط سپاه پاسداران انقلاب اسلامی با موفقیت آزمایش شدند، معادلات نظامی منطقه را به گونه ای تغییر داده اند که مهم ترین متحد استراتژیک آمریکا در خاورمیانه نمی تواند هم چون گذشته سودای جنگ افروزی را بدون تحمل هزینه های غیرقابل پیش بینی آن در سر بپروراند.
اینک موشک های دوربرد ایران پاشنه آشیل حیات اسرائیل محسوب می شوند و از همین روست که با وجود سیاست دفاعی و نه تهاجمی ایران، برگزاری هرگونه رزمایش موشکی در کشورمان مورد رصد آشکار آمریکا و اسرائیل قرار می گیرد. به دیگر سخن، بازدارندگی که ایران در سال های پس از انقلاب و به ویژه در سال های اخیر در پی تحقق آن بوده است، آرام آرام و البته به وضوح خود را در معادلات نظامی- امنیتی منطقه نشان می دهد و شگفت آن که این همه در خلال اعمال شدیدترین تحریم ها حاصل شده است این بازدارندگی دفاعی، فرصت های مغتنمی را برای مدیران اجرایی کشور فراهم آورده است تا با جنگ روانی تلقی کردن تهدیدها، بر سرعت و شتاب ایران برای دستیابی به انواع گونه گون فناوری های نوین و ازجمله فناوری هسته ای بیفزایند و میز مذاکرات را تنها عرصه برای حل و فصل مسئله اتمی کشورمان معرفی کنند.
اقتدار دفاعی ایران خود برگی برنده در هرگونه مذاکرات احتمالی با کشورهایی است که پیشتر قائل بودند اگر حربه دیپلماسی به توقف برنامه هسته ای ایران نینجامد لاجرم ابزار نظامی کارگر خواهد بود.

منبع: / روزنامه / خراسان ۱۳۹۰/۴/۸
نویسنده : بهروز بیهقی