ضمان قهری یکی از انواع ضمان در حقوق ایران است. ضمان قهری به معنای مسئولیتی است که بدون قرارداد و به موجب قانون بر عهده کسی قرار می‌گیرد. ضمان قهری در مواردی اعمال می‌شود که شخص به دیگری خسارتی وارد کند و مسئول جبران خسارت نباشد.

انواع ضمان قهری در قانون مدنی ایران عبارتند از:

• ضمان ناشی از اتلاف
• ضمان ناشی از تسبیب
• ضمان ناشی از غصب
• ضمان ناشی از تعدی و تفریط
• ضمان ناشی از ید امانی

ضمان ناشی از اتلاف زمانی است که شخص مال دیگری را تلف کند. در این صورت، شخص مسئول جبران خسارت است، حتی اگر عمداً یا با سوء نیت مال را تلف نکرده باشد.

ضمان ناشی از تسبیب زمانی است که شخص سبب تلف مال دیگری شود. در این صورت، شخص مسئول جبران خسارت است، حتی اگر خود مال را تلف نکرده باشد.

ضمان ناشی از غصب زمانی است که شخص مال دیگری را بدون مجوز از مالک آن، تصاحب کند. در این صورت، شخص مسئول جبران خسارت است، حتی اگر مال را به دیگری فروخته یا به دیگری منتقل کرده باشد.

ضمان ناشی از تعدی و تفریط زمانی است که شخص مال دیگری را به گونه ای استفاده کند که موجب تلف یا خسارت به مال شود. در این صورت، شخص مسئول جبران خسارت است، حتی اگر عمداً یا با سوء نیت مال را تلف نکرده باشد.

ضمان ناشی از ید امانی زمانی است که شخص مال دیگری را به امانت می‌گیرد و در حفظ آن کوتاهی می‌کند و مال تلف می‌شود. در این صورت، شخص مسئول جبران خسارت است، حتی اگر عمداً یا با سوء نیت مال را تلف نکرده باشد.

ضمان قهری یکی از مهم‌ترین مباحث در حقوق ایران است. این ضمان در بسیاری از پرونده‌های قضایی مورد استفاده قرار می‌گیرد و می‌تواند تأثیر زیادی بر حقوق و تعهدات افراد داشته باشد.