بیدل دهلوی
میرزا عبدالقادر بیدل (۱۶۴۲–۱۷۲۱) شاعر پارسی‌زبان هندی بود. او یکی از بزرگترین شاعران سبک هندی محسوب می‌شود و آثار او تأثیر عمیقی بر ادبیات فارسی و هندی داشته است.
بیدل در دهلی به دنیا آمد و در همان شهر بزرگ شد. او در علوم مختلف، از جمله فلسفه، منطق، ریاضیات، و نجوم تحصیل کرد. او همچنین در شعر و ادب فارسی تبحر داشت.
بیدل در جوانی به دربار شاه جهان راه یافت و به یکی از شاعران مورد علاقه او تبدیل شد. او در دربار شاه جهان به شاعری و نویسندگی پرداخت و آثار زیادی در این زمینه تولید کرد.
بیدل پس از مرگ شاه جهان از دربار خارج شد و به زندگی خصوصی روی آورد. او در سال ۱۷۲۱ در دهلی درگذشت.
آثار بیدل شامل غزل، قصیده، مثنوی، و رباعی است. او در غزل تبحر خاصی داشت و غزل‌های او از زیبایی و ظرافت خاصی برخوردار است. او همچنین در سرودن قصیده و مثنوی نیز مهارت داشت و آثار او در این زمینه از ارزش ادبی بالایی برخوردار است.
بیدل از بزرگترین شاعران پارسی‌زبان هندی محسوب می‌شود و آثار او تأثیر عمیقی بر ادبیات فارسی و هندی داشته است. او را به عنوان یکی از پیشگامان سبک هندی می‌شناسند و آثار او از زیبایی و ظرافت خاصی برخوردار است.
نظر شما