روزنامه شرق، شنبه ۶ دی ۱۳۸۲ - ۴ ذیقعده ۱۴۲۴ - ۲۷ دسامبر ۲۰۰۳

ایسنا: همینگوی نویسنده ای بود که بین سبک های مدرن و کلاسیک قرار می  گیرد. رئالیسم بسیار محکم و نیرومندی بر داستان هایش حاکم است و مایه های عاشقانه یا حادثه ای و زبان تصحیح و موجز او برای خوانندگان قابل فهم است. دکتر حمید عبداللهیان و دکتر موسی احمدیان در مقاله ای مشترک با عنوان «تأثیر همینگوی بر داستان نویسی ایران دهه ۴۰ و ۵۰» می افزایند: «نخستین کسی که این نویسنده را به جامعه ادبی ایران معرفی کرد ابراهیم گلستان بود، به گفته جلال آل احمد، گلستان از طریق مجلات انگلیسی با همینگوی و سبک داستان نویسی او آشنا شد. ترجمه گلستان یک ترجمه پیشرو بود و نه تنها همینگوی بلکه داستان نویسان آمریکایی و سبک داستان نویسی آمریکایی را به ایرانیان شناساند و باعث شد که توجه نویسندگان به آمریکا جلب شود.»در این مقاله آمده است: «نخستین مقلدان از همینگوی، آل احمد و دانشور بودند و بعدها در آثار صادقی، ساعدی و در نهایت گلشیری و تقوایی سبک همینگوی را نشان دادند.»در این مقاله که در سال ۱۳۸۱ در دانشگاه اراک نوشته شده، آمده است: «دهه ۳۰ دهه آشنایی گسترده ایرانیان با آثار همینگوی بود، در این دهه معروف ترین و تازه ترین آثار نویسنده به زبان فارسی برگردانده شد.»به خصوص پس از اینکه نویسنده جوایز معتبر «پولیتزر» و «نوبل» را در سال های ۱۹۵۳ و ۱۹۵۴ دریافت کرد اقبال مترجمان به آثار نویسنده گسترش یافت. «پیر مرد و دریا» در سال ۱۳۳۱ توسط یحیوی ترجمه شد. همچنین رمان «داشتن و نداشتن» در سال ۱۳۳۵و م. عباسی «مردان بدون زن» را ترجمه کرد. «برف های کلیمانجارو» به ترجمه علی محیط در همین سال چاپ شد. «زنگ ها برای که به صدا درمی آیند» را نامور در سال ۱۳۳۶ به چاپ رساند.براساس این مقاله، دهه ۴۰ و ۵۰ برای آثار همینگوی دهه  های ترجمه مکرر و تجدید چاپ بود. همچنین در این دوره کتاب هایی همچون «از پا افتاده و ده داستان دیگر» سیروس طاهباز سال ۱۳۴۲، «جزیره ای در طوفان» ناصر خدایار ۱۳۵۰ و «سیلاب های بهاری» فریدون گیلانی ۱۳۴۷ برای اولین بار ترجمه شدند.بعضی از کتاب های نویسنده که سال ها پیش چاپ شده بودند، در این دوره مجدداً ترجمه و منتشر شد. این تجدید ترجمه ها نشانگر چند مسئله است،؛ یکی اقبال و توجه خوانندگان به این آثار و دیگری نقص ها یا معایبی که احیاناً مترجمان بعدی در ترجمه پیشینیان می یافتند.نگارنده در ادامه می افزاید: «پس از انقلاب اتفاق عمده ای در آثار همینگوی نیفتاد. جز اینکه بعضی از رمان ها و مجموعه های دیگر که تاکنون ترجمه نشده بود به فارسی برگردانده شد. کتاب هایی که در این دوره برای نخستین بار به فارسی برگردانده شد «پروانه و تانک» از رضا قیصریه، «جشن بیکران» از فرهاد غبرایی در زمان ما ترجمه شاهین بازیل، «داشتن و نداشتن» ترجمه فریدون رضوانیه، «پیرمرد و دریا» ترجمه کامران پروانه (عباس کرمی فرد هم «پیرمرد و دریا» را ترجمه کرده است)، «مردان بدون زنان» ترجمه اسدالله امرایی.»