پابلو نرودا (۱۹۰۴-۱۹۷۳) شاعر، نویسنده، دیپلمات و سیاستمدار شیلیایی بود. او یکی از برجسته‌ترین و تأثیرگذارترین شاعران قرن بیستم و برنده جایزه نوبل ادبیات در سال ۱۹۷۱ است.

نرودا در یک خانواده فقیر در پارل، شیلی به دنیا آمد. او از همان کودکی به شعر علاقه‌مند بود و اولین مجموعه شعر خود را در سن ۱۹ سالگی منتشر کرد. در دهه ۱۹۲۰، نرودا به عنوان یک شاعر برجسته شناخته شد و به سفرهای متعددی در سراسر جهان رفت.

نرودا در طول زندگی خود آثار متعددی در قالب‌های مختلف از جمله شعر، داستان کوتاه، نمایشنامه و مقاله منتشر کرد. از جمله آثار برجسته او می‌توان به مجموعه شعرهای "عاشقانه‌های تاملین" (۱۹۲۴)، "کتاب دریا" (۱۹۵۰) و "شعرهای متعهد" (۱۹۶۰) اشاره کرد.

نرودا همچنین در سیاست فعال بود و از حزب کمونیست شیلی حمایت می‌کرد. او در سال ۱۹۴۵ به عنوان سناتور انتخاب شد و در سال ۱۹۷۱ به عنوان سفیر شیلی در فرانسه منصوب شد.

نرودا در ۲۳ سپتامبر ۱۹۷۳، چند روز پس از کودتای ژنرال پینوشه در شیلی، درگذشت. علت مرگ او سرطان پروستات اعلام شد، اما برخی از افراد معتقدند که او به دست نیروهای پینوشه مسموم شده است.

آثار نرودا به بیش از ۶۰ زبان ترجمه شده‌اند و او یکی از محبوب‌ترین شاعران جهان است. او الهام‌بخش بسیاری از نویسندگان و هنرمندان بوده است و آثار او همچنان مورد مطالعه و بحث قرار می‌گیرند.