چارلز آستین برد (Charles Austin Beard)؛ یکی از بزرگ ترین مورخان قرن بیستم.

چارلز آستین برد در 27 نوامبر 1874 در ایالت ایندیانای آمریکا به دنیا آمد و در 74 سالگی در 1 سپتامبر 1948 پس از تألیف هفتاد کتاب در نیو هیون درگذشت.
بزرگ ترین کار برد تألیف کتاب چهار جلدی «پیدایش تمدن امریکایی» است. همسر او «ماری» نیز یک تاریخ دان بود که در کار تحقیق و تألیف، به شوهرش کمک می کرد.
جنجالی ترین کتاب بِرد که در سال 1913 انتشار یافت، تفسیر اقتصادی قانون اساسی امریکا است. برد در این کتاب استدلال کرده است که تهیه کننده گان این قانون در هر کلمه و جمله ای که می نوشتند، منافع اقتصادی خود را در نظر می گرفتند و به تنها کسانی که فکر نمی کردند مردم بودند.
وی در تألیف دیگرش از امریکاییان خواسته است که درستی تاریخ کشورشان را امتحان کنند، زیرا که ممکن است همه حقیقت ها به آنان گفته نشده باشد. چارلز برد، استاد دانشگاه کلمبیا، ریشه هر شکل گیری تاریخ را علاوه بر منافع اقتصادی معدودی از افراد و یا دولت ها، به حساب عقاید و ایده ها گذارد و نوشت که عقاید تازه در هر برهه و زمان باعث تحول های اقتصادی و اجتماعی شده و صفحه تازه ای بر تاریخ اضافه کرده و شکل و جهت آن را تغییر داده اند.
برد که مخالف ورود امریکا به جنگ جهانی اول بود، پس از آن که دولت، به سرکوبی مخالفان جنگ در دانشگاه کلمبیا پرداخت، از استادی آن دانشگاه کناره گیری کرد. وی طرفدار ادامه انزوای امریکا و عدم مداخله آن در اوضاع سیاسی جهان به صورت یک قدرت بود که نتیجه آن را یک «آلوده گی» می دانست. وی به همین جهت با ورود امریکا به جنگ جهانی دوم هم مخالفت کرد و بعداً در کتابی ثابت کرد که سیاست خارجی امریکا باعث حمله جاپان به «پرل هار بور» شد.
برد روش تازه ای برای مطالعه و بررسی تاریخ به دست داده است که در «تاریخ نگاری» تدریس می شود. «برد» در یک کتاب خود مسایل جاری امریکا، و تقسیم جهان به دو طبقه دارا و ندار را در پایان قرن بیستم پیش بینی کرده بود که به تحقق پیوسته و بر اهمیت او افزوده است. برد در همین کتاب به همه کسانی که مقام و منزلت دارند، توصیه کرده است که تاریخ را مرور کنند تا اشتباه ها تکرار نشوند. برد که به ندرت نکتایی می بست و زنده گانی ساده ای داشت و فردی ترقی خواه بود، علل جنگ ها را (چه داخلی و چه خارجی) بر سر منفعت های اقتصادی و آزمندی ها می دانست. وی نوشته است که جنگ داخلی امریکا هم به همین علت بود زیرا که که ایالت های جنوبی از کار رایگان برده گان سود سرشار می بردند و نمی خواستند این منفعت را از دست بدهند.
کتاب های او در زمینه دفاع از رفاه طبقه تنگدست و پیشنهاد راه های نجات افراد این طبقه از نگرانی، به ویژه در سال های سالخورده گی و روزهای بیکاری مورد توجه روزولت قرار گرفت و به تهیه قوانین معروف به «نیو دیل» کمک کرد. همچنین پیش بینی او در زمینه مداخله صاحبان صنعت های نظامی امریکا در امور و سیاست های حکومت سبب شد که آیزنهاور در اواخر دوران ریاست جمهوری اش توصیه به محدود کردن نفوذ و قدرت سیاسی این افراد اتخاذ کند که عملی نشده است.