در اکثر روزنامه‌های این هفته، به نقل از دکتر علی لاریجانی، رئیس محترم مجلس شورای اسلامی، آمده بود که «تحقیر علما وزن این آقایان را اضافه نمی‌کند». مصداق این سخن، شعر معروفی است که می‌گوید:
بزرگش نخوانند اهل خرد
که نام بزگان به زشتی برد
اساساً تحقیر وتخریب هیچ کس، حتی دشمنان، آن هم از مواضع ناعادلانه، نادرست و غیر اخلاقی است. چه برسد به اینکه برادر مسلمان و هم کیش و آیین و هم وطن ما باشد.
الگوی ما پیامبر(ص) و خاندان بزرگش است که در ایام مظلومیت وشهادت فرزند مبارک پیامش قرار گرفته ایم. قطعاً برترین پیامی که از دریای بی کران قیام کم نظیر حسین(ع) می توان گرفت، آزادگی وشرف وانسانیت است.
مشهور است که جد بزرگوارش به هنگام فتح مکه، دشمن سرسخت مسلمانان رایعنی ابوسفیان که سردسته ی مشرکان بود ودر آذار واذیت مسلمانان وپیامبر(ص) از هیچ کوششی دریغ نمی‌کرد- به خاطر این که روزگاری نزد بخشی از مردم آن شهر مورد احترام بوده، حفظ حرمت کرد- وحتی حرمت خانه وی را به اندازه کعبه اعلام نمودند.
می گویند در فرانسه برسر دروازه ی گورستان مشاهیر آن کشور نوشته شده است"ملت مردان بزرگ خود را پاس می‌دارد"همین طورما می‌بینیم که در کشور آمریکا، شخصیت‌های بزرگ سیاسی، فرهنگی، اقتصادی و... نزد جامعه آن کشور، همواره مورد احترام وتکریم بوده اند.
به عنوان نمونه روسای جمهور پیشین کشور از ابتدا تا کنون حرمت وجایگاه شان محفوظ مانده و روسای بعدی، از هر حزبی، از پیشینیان به نیکی یاد کرده اند. تا جایی که برای پاسداشت قدر و منزلت شان، نام شان را بر ناوهای جنگی، شرکت‌ها و... حک کرده اند وبه آنان افتخار می‌کنند.
اگر چه خزانه فرهنگی ودینی ما سرشار از اندرزهای بزگان مبنی بر حفظ حرمت دیگران و رعایت اخلاق در سخن و رفتار و ترس از عواقب بدگویی از دیگران است، مع هذا، نخبه کشی و تخریب دیگران برای برکشیدن خویش و زشت کردن نام دیگران برای بزرگ جلوه دادن خود و ویران ساختن شخصیت و گذشته دیگران برای آباد ساختن نام و اکنون خویش به یک رویه و عادت مبدل شده است.
مع الاسف در سالهای اخیر سیلاب حوادث و گرداب‌های سیاسی و اجتماعی آن گونه نخبگان سیاسی برخی از بزرگان مذهبی مارا گرفتار خود ساخته که در انتساب القاب زشت و تهمت‌های ناروا به مخالفان خویش هر چه در چنته داشته اند به کار گرفته اند تو گویی اشخاص و جناح‌های مختلف در مسابقه ای شرکت جستند که برای پیروزی در این مسابقه شوم، لازم است تیغ زبان خویش هر چه تیز تر کنند و شخصیت حیثیت دیگران را مجروح کنند و از پای درآورند؛ غافل از این که هیچ کس در این نبرد پیروز نخواهد شد.
گر شد از جور شما خانه موری ویران
خانه خویش محال است که آباد کنید
بزرگان کشور به مراقبت بیشتری در سخن نیاز دارند، زیرا مردم به زبان و کلام آنان پیشتر می‌نگرند. در بوق و کرنا کردن اشتباهات همدیگر چه در حال و چه در گذشته، حاصلی جز خراشیدن چهره ی هم و بی اعتبار کردن هم در نزد بخش زیادی از مردم نداشته است. تردیدی نیست که انسانها در معرض خطا و گناه قرار دارند؛ به گفته حافظ
جای که برق عصیان بر آدم صفی زد
مارا چگونه زیبد دعوی بی گناهی
باید پذیرفت که بزرگان و نخبه‌های سیاسی کشور انسان هستند و امکان خطا و تخلف از آنان دور از ذهن نیست. به همین سبب برای پرهیز از تخلفاتی که به حقوق مردم مربوط می‌شود، باید"قانون حکم باشد و برای حفظ و جایگاه و احترام خویش و دیگران از فرشته" وجدان" باید کمک گرفت.
شهید آوینی در توصیف دریا دلان صف شکن عادت تامل برانگیزی دارد و می‌نویسد که بچه‌های رزمنده در حاشیه ی اروند رود در انتظار حمله" گذشته ی خویش را با وسواس یک قاضی می‌کاوند و سراپای زندگی خویش را محاسبه می‌کنند". خدا وکیلی سیاست مداران ما کارنامه اعمال و رفتار خویش را در همین سالیان اخیر محاسبه کنند و ببینند چه به دست آورده اند و چه از دست داده اند غیر از این است که باورهای مردم را به همه چیز و همه کس سست کرده اند. انتساب القابی نظیر دزد، خائن، سست عنصر، دروغگو، رمال و... به همدیگر، کدام نتایج سازنده و مثبت را برای کشور و خودشان به ارمغان آورده است ؟ فرصت را غنیمت شماریم و به دنبال آسایش دو جهان خویش باشیم که
آسایش دو گیتی تفسیر این دو حرف است
با دوستان مروت با دشمنان مدارا

منبع: / روزنامه / ابتکار ۱۳۸۹/۹/۲۳
نویسنده : غلامرضا کمالی پناه