عدالت اجتماعی یکی از اصول بنیادین توسعه پایدار شهری است. یک شهر عادلانه شهری است که در آن همه شهروندان، صرف نظر از شرایط اقتصادی، اجتماعی یا جمعیتی خود، از فرصت‌های برابر برای مشارکت در توسعه شهری و بهره‌مندی از مزایای آن برخوردار هستند.
مدیریت شهری مبتنی بر عدالت اجتماعی، رویکردی است که بر تحقق عدالت اجتماعی در شهر تمرکز دارد. این رویکرد بر این باور است که مدیریت شهری باید به گونه‌ای باشد که به همه شهروندان، صرف نظر از موقعیت اجتماعی‌اقتصادی آنها، خدمات و فرصت‌های برابر ارائه دهد.
طراحی مدل مدیریت شهری مبتنی بر عدالت اجتماعی، مستلزم توجه به مؤلفه‌های زیر است:

بررسی وضعیت عدالت اجتماعی در شهر

اولین گام در طراحی مدل مدیریت شهری مبتنی بر عدالت اجتماعی، بررسی وضعیت عدالت اجتماعی در شهر است. این بررسی باید شامل ارزیابی وضعیت توزیع امکانات و خدمات شهری، میزان دسترسی شهروندان به فرصت‌های اقتصادی و اجتماعی، و وضعیت نابرابری‌های اجتماعی در شهر باشد.
تعیین اهداف و راهبردهای مدیریت شهری مبتنی بر عدالت اجتماعی

پس از بررسی وضعیت عدالت اجتماعی در شهر، باید اهداف و راهبردهای مدیریت شهری مبتنی بر عدالت اجتماعی تعیین شوند. این اهداف باید بر کاهش نابرابری‌های اجتماعی، افزایش دسترسی شهروندان به فرصت‌ها و خدمات شهری، و تقویت مشارکت شهروندان در توسعه شهری تمرکز داشته باشند.

طراحی سازوکارهای اجرایی برای تحقق اهداف و راهبردهای مدیریت شهری مبتنی بر عدالت اجتماعی

پس از تعیین اهداف و راهبردها، باید سازوکارهای اجرایی برای تحقق آنها طراحی شوند. این سازوکارها باید به گونه‌ای باشند که امکان تحقق اهداف و راهبردهای تعیین شده را فراهم کنند.

رصد و ارزیابی اجرای مدل مدیریت شهری مبتنی بر عدالت اجتماعی

پس از اجرای مدل مدیریت شهری مبتنی بر عدالت اجتماعی، باید اجرای آن را رصد و ارزیابی کرد. این ارزیابی باید به منظور شناسایی نقاط قوت و ضعف مدل، و اصلاح و بهبود آن در صورت نیاز انجام شود.
راهبردهای کلی مدیریت شهری مبتنی بر عدالت اجتماعی
بر اساس یافته‌های مطالعات انجام شده، برخی از راهبردهای کلی مدیریت شهری مبتنی بر عدالت اجتماعی عبارتند از:

تمرکز بر توسعه زیرساخت‌های شهری

توسعه زیرساخت‌های شهری، مانند مسکن، حمل‌ونقل عمومی، آموزش و پرورش، و بهداشت و درمان، نقش مهمی در کاهش نابرابری‌های اجتماعی و افزایش دسترسی شهروندان به فرصت‌ها و خدمات شهری دارد.

تقویت مشارکت شهروندان در توسعه شهری

تقویت مشارکت شهروندان در توسعه شهری، به ویژه شهروندان محروم، به تضمین اینکه همه شهروندان از مزایای توسعه شهری بهره‌مند شوند، کمک می‌کند.

توزیع عادلانه منابع شهری

توزیع عادلانه منابع شهری، مانند بودجه، امکانات و خدمات، به کاهش نابرابری‌های اجتماعی و افزایش دسترسی شهروندان به فرصت‌های برابر کمک می‌کند.

اعمال سیاست‌های حمایتی از اقشار محروم

اعمال سیاست‌های حمایتی از اقشار محروم، مانند یارانه‌ها، کمک‌های مالی و خدمات اجتماعی، به کاهش فقر و نابرابری‌های اجتماعی کمک می‌کند.
نتیجه‌گیری
طراحی مدل مدیریت شهری مبتنی بر عدالت اجتماعی، امری ضروری برای تحقق توسعه پایدار شهری است. این مدل، با تمرکز بر کاهش نابرابری‌های اجتماعی و افزایش دسترسی شهروندان به فرصت‌ها و خدمات شهری، به ایجاد شهری عادلانه‌تر و پایدارتر کمک می‌کند.