روانشناسی محیطی یک زمینه میان رشته ای است که بر تعامل بین انسان و محیط فیزیکی آن تمرکز دارد. این رشته شامل مطالعه عواملی مانند ادراک، رفتار، احساسات و عملکرد انسان در محیط است. روانشناسی محیطی با زمینه های دیگری مانند روانشناسی، جامعه شناسی، معماری، طراحی شهری و برنامه ریزی محیطی مرتبط است.
روانشناسی محیطی در معماری نقش مهمی ایفا می کند. معماران از یافته های روانشناسی محیطی برای ایجاد فضاهایی استفاده می کنند که برای نیازها و خواسته های انسان پاسخگو باشد. به عنوان مثال، معماران ممکن است از رنگ، نور و شکل برای ایجاد احساسات خاصی در افراد استفاده کنند. آنها همچنین ممکن است از اصول طراحی برای ایجاد فضاهایی که برای فعالیت های خاص راحت و کارآمد باشد، استفاده کنند.
در اینجا چند نمونه از نحوه استفاده از روانشناسی محیطی در معماری آورده شده است:

استفاده از نور طبیعی برای بهبود خلق و خو و عملکرد: نور طبیعی مزایای زیادی برای سلامت و رفاه انسان دارد. معماران می توانند از نور طبیعی برای ایجاد فضاهایی استفاده کنند که روشن، شاد و پر انرژی باشند.

استفاده از رنگ برای ایجاد احساسات خاص: رنگ می تواند احساسات مختلفی را در انسان ایجاد کند. معماران می توانند از رنگ برای ایجاد فضاهایی استفاده کنند که آرامش بخش، محرک یا تحریک کننده باشد.

استفاده از شکل برای هدایت جریان حرکت: شکل می تواند برای هدایت توجه و کنترل حرکت افراد در فضا استفاده شود. معماران می توانند از شکل برای ایجاد فضاهایی استفاده کنند که ایمن، کارآمد و راحت باشد.
روانشناسی محیطی یک زمینه در حال رشد است که به طور مداوم در حال پیشرفت است. معماران از یافته های روانشناسی محیطی برای ایجاد فضاهایی استفاده می کنند که برای انسان ها سالم تر، راحت تر و لذت بخش تر باشد.