سندرم استکهلم یک اختلال روانی است که در آن قربانی یک جنایت یا خشونت، نسبت به متجاوز خود احساس همدلی و حتی عشق می کند. این سندرم برای اولین بار در سال ۱۹۷۳ پس از یک سرقت مسلحانه در بانک استکهلم در سوئد مشاهده شد. در این سرقت، چهار نفر از کارکنان بانک به مدت ۶ روز توسط دو مهاجم گروگان گرفته شدند. پس از آزادی گروگان ها، بسیاری از آنها از مهاجمان خود دفاع کردند و حتی آنها را در دادگاه تبرئه کردند.
سندرم استکهلم می تواند در هر نوع رابطه ای، از جمله روابط زناشویی، رخ دهد. در روابط زناشویی، این سندرم اغلب در مواردی دیده می شود که همسر متجاوز، از نظر اقتصادی، اجتماعی یا عاطفی به همسر خود وابسته باشد. در این موارد، قربانی ممکن است احساس کند که تنها امید او برای نجات، حفظ رابطه با همسر متجاوز است.
علائم سندرم استکهلم در روابط زناشویی عبارتند از:

احساس همدلی و حتی عشق نسبت به همسر متجاوز
دفاع از همسر متجاوز
انکار خشونت همسر متجاوز
احساس گناه یا شرمندگی در مورد رابطه
احساس وابستگی به همسر متجاوز

سندرم استکهلم یک اختلال جدی است که می تواند عواقب جبران ناپذیری برای قربانی داشته باشد. اگر فکر می کنید که ممکن است به این سندرم مبتلا شده باشید، باید هر چه سریع تر به دنبال کمک حرفه ای باشید.
در اینجا چند نکته برای کمک به قربانیان سندرم استکهلم در روابط زناشویی آورده شده است:

به یاد داشته باشید که شما تنها نیستید. بسیاری از افراد در معرض این سندرم قرار می گیرند.
به دنبال کمک حرفه ای باشید. یک درمانگر می تواند به شما کمک کند تا احساسات خود را درک کنید و راه هایی برای مقابله با این سندرم پیدا کنید.
با دوستان و خانواده خود در مورد رابطه خود صحبت کنید. حمایت آنها می تواند به شما کمک کند تا احساس قدرت و کنترل بیشتری داشته باشید.

اگر فکر می کنید که همسر شما ممکن است به سندرم استکهلم مبتلا باشد، می توانید موارد زیر را انجام دهید:

سعی کنید با همسر خود در مورد احساساتش صحبت کنید.
به او کمک کنید تا از حمایت های حرفه ای برخوردار شود.
صبور باشید و به او نشان دهید که نگرانش هستید.

با یادگیری در مورد سندرم استکهلم و کمک به قربانیان این سندرم، می توانیم از بروز عواقب جبران ناپذیر آن جلوگیری کنیم.