عوامل مختلفی بر شکل گیری معماری پل های تاریخی ایران تأثیرگذار بوده است. از جمله این عوامل می توان به موارد زیر اشاره کرد:

کارکرد پل: پل ها به عنوان سازه های ارتباطی ساخته می شوند و هدف اصلی آنها تسهیل رفت و آمد و عبور و مرور است. بنابراین، کارکرد پل بر نوع، اندازه، و ساختار آن تأثیر می گذارد. به عنوان مثال، پل هایی که برای عبور و مرور وسایل نقلیه سنگین ساخته می شوند، باید از ساختاری محکم و بادوام برخوردار باشند. پل هایی که برای عبور و مرور پیاده ها ساخته می شوند، می توانند دارای ساختاری ساده تر باشند.

شرایط جغرافیایی: پل ها معمولاً در مناطقی ساخته می شوند که دارای پستی و بلندی های طبیعی هستند. این شرایط جغرافیایی بر نوع و ساختار پل تأثیر می گذارد. به عنوان مثال، پل هایی که در مناطق کوهستانی ساخته می شوند، باید دارای ساختاری محکم و پایدار باشند تا بتوانند وزن و فشار سنگ ها و خاک های اطراف را تحمل کنند. پل هایی که در مناطق سیلابی ساخته می شوند، باید دارای ساختاری باشند که در برابر جریان آب مقاوم باشد.

مصالح ساختمانی: مصالح ساختمانی مورد استفاده در ساخت پل ها بر نوع و ساختار آن تأثیر می گذارد. به عنوان مثال، پل هایی که از سنگ ساخته می شوند، دارای ساختاری محکم و بادوام هستند. پل هایی که از آجر ساخته می شوند، دارای ساختاری سبک تر هستند.
سبک معماری: سبک معماری حاکم بر زمان ساخت پل نیز بر نوع و ساختار آن تأثیر می گذارد. به عنوان مثال، پل هایی که در دوره صفویه ساخته شده اند، دارای تزئینات و جزئیات معماری بیشتری هستند. پل هایی که در دوره قاجاریه ساخته شده اند، دارای ساختاری ساده تر هستند.
عوامل ذکر شده در بالا، تنها برخی از عوامل تأثیرگذار بر شکل گیری معماری پل های تاریخی ایران هستند. در واقع، این عوامل به صورت متقابل بر یکدیگر تأثیر می گذارند و منجر به شکل گیری انواع مختلف پل در ایران شده اند.