مرگ اندیشی، تأمل در مورد مرگ و معنای آن است. این موضوعی است که از دیرباز ذهن انسان را به خود مشغول کرده است و در فرهنگ‌ها و ادیان مختلف به شکل‌های گوناگونی به آن پرداخته شده است.
حماسه گیل گمیش، یکی از قدیمی‌ترین آثار ادبی که به موضوع مرگ اندیشی می‌پردازد، داستان پادشاه اوروک، گیل گمیش، را روایت می‌کند. گیل گمیش پس از مرگ دوستش انکیدو، به فکر جاودانگی می‌افتد و برای یافتن راز جاودانگی به سفری پرماجرا می‌رود. اما در نهایت متوجه می‌شود که جاودانگی وجود ندارد و مرگ امری اجتناب‌ناپذیر است.
در فرهنگ ایران نیز، موضوع مرگ اندیشی از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. در ادبیات فارسی، آثار بسیاری به این موضوع پرداخته‌اند، از جمله مثنوی معنوی مولوی، غزل‌های حافظ و قصیده‌های سعدی.
در فلسفه نیز، مرگ اندیشی از موضوعات مهمی است که فیلسوفان از دیرباز به آن پرداخته‌اند. برخی از فیلسوفان، مانند افلاطون و ارسطو، معتقدند که مرگ پایان زندگی نیست و روح انسان پس از مرگ به حیات خود ادامه می‌دهد. برخی دیگر، مانند سقراط و شوپنهاور، معتقدند که مرگ پایان زندگی است و هیچ چیز پس از آن وجود ندارد.
در قرن بیستم، فیلسوفان اگزیستانسیالیست، مانند ژان پل سارتر و آلبر کامو، به موضوع مرگ اندیشی توجه ویژه‌ای داشتند. آنها معتقد بودند که مرگ امری واقعی و اجتناب‌ناپذیر است و انسان باید با آگاهی از مرگ، زندگی خود را معنادار کند.
دیدگاه‌های مختلف در مورد مرگ اندیشی
دیدگاه‌های مختلفی در مورد مرگ اندیشی وجود دارد. برخی از این دیدگاه‌ها عبارتند از:

دیدگاه خرافی: در این دیدگاه، مرگ امری شوم و نفرت‌انگیز تلقی می‌شود و انسان از آن می‌ترسد. این دیدگاه معمولاً در جوامع ابتدایی و سنتی رایج است.
دیدگاه مذهبی: در این دیدگاه، مرگ امری طبیعی و اجتناب‌ناپذیر تلقی می‌شود، اما روح انسان پس از مرگ به حیات خود ادامه می‌دهد. این دیدگاه در اکثر ادیان رایج است.
دیدگاه فلسفی: در این دیدگاه، مرگ امری واقعی و اجتناب‌ناپذیر تلقی می‌شود، اما لزوماً امری بد تلقی نمی‌شود. برخی از فیلسوفان معتقدند که مرگ می‌تواند فرصتی برای تولد دوباره باشد.
دیدگاه اگزیستانسیالیست: در این دیدگاه، مرگ امری واقعی و اجتناب‌ناپذیر تلقی می‌شود، اما انسان باید با آگاهی از مرگ، زندگی خود را معنادار کند.

تاثیر مرگ اندیشی بر زندگی انسان
مرگ اندیشی می‌تواند تأثیر عمیقی بر زندگی انسان داشته باشد. این موضوع می‌تواند موجب ترس و وحشت شود، اما می‌تواند موجب نوعی آگاهی و بلوغ نیز شود. انسان با تأمل در مورد مرگ، می‌تواند ارزش زندگی را بیشتر درک کند و معنای زندگی خود را جستجو کند.
مرگ اندیشی در آثار ادبی و هنری
موضوع مرگ اندیشی در آثار ادبی و هنری بسیاری به چشم می‌خورد. در ادبیات، آثاری مانند حماسه گیل گمیش، مثنوی معنوی مولوی، غزل‌های حافظ و قصیده‌های سعدی، به این موضوع پرداخته‌اند. در هنر نیز، آثاری مانند تابلوی مرگ اثر ساندرو بوتیچلی و تابلوی مرگ در دروازه اثر فرانسیسکو گویا، به این موضوع اشاره می‌کنند.
مرگ اندیشی و معنای زندگی
مرگ اندیشی می‌تواند موجب شود که انسان به معنای زندگی خود فکر کند. این موضوع می‌تواند انسان را به سمت ارزش‌های واقعی زندگی سوق دهد و موجب شود که انسان زندگی خود را با معناتر کند.
در پایان، می‌توان گفت که مرگ اندیشی موضوعی مهم و اساسی است که می‌تواند تأثیر عمیقی بر زندگی انسان داشته باشد. انسان با تأمل در مورد مرگ، می‌تواند به ارزش زندگی پی ببرد و زندگی خود را معنادار کند.