عنوان پایان نامه: نقش باورهای فراشناخت و خودکارآمدی در پیش بینی هراس اجتماعی دانش آموزان
مقدمه
هراس اجتماعی یک اختلال اضطرابی شایع است که مشخصه آن ترس شدید و غیرمتناسب از موقعیت های اجتماعی است. این اختلال می تواند تأثیر قابل توجهی بر زندگی روزمره فرد داشته باشد و منجر به انزوا، اجتناب از موقعیت های اجتماعی و کاهش عملکرد تحصیلی و شغلی شود.
باورهای فراشناختی و خودکارآمدی دو عامل مهم در بروز و تداوم هراس اجتماعی هستند. باورهای فراشناختی به باورها و انتظارات فرد در مورد فرآیندهای شناختی خود، مانند توجه، حافظه و حل مسئله اشاره دارد. خودکارآمدی به باور فرد در مورد توانایی خود برای انجام یک کار یا دستیابی به یک هدف اشاره دارد.
تحقیقات نشان داده اند که باورهای فراشناختی منفی و خودکارآمدی پایین با هراس اجتماعی ارتباط مثبت دارند. به عنوان مثال، دانش آموزانی که باورهای فراشناختی منفی دارند، مانند باور اینکه نمی توانند افکار و احساسات خود را کنترل کنند، بیشتر در معرض ابتلا به هراس اجتماعی هستند. همچنین، دانش آموزانی که خودکارآمدی پایین دارند، کمتر احتمال دارد که در موقعیت های اجتماعی احساس راحتی کنند و از آنها اجتناب کنند.
با توجه به اهمیت باورهای فراشناختی و خودکارآمدی در بروز و تداوم هراس اجتماعی، هدف از این پژوهش بررسی نقش این دو عامل در پیش بینی هراس اجتماعی دانش آموزان بود.
روش
در این پژوهش از روش همبستگی استفاده شد. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه دانش آموزان پسر سال سوم متوسطه شهر کرمانشاه بود که تعداد آنها 2000 نفر بود. حجم نمونه با استفاده از فرمول کوکران 140 نفر تعیین شد.
برای جمع آوری داده ها از سه پرسشنامه استفاده شد:

پرسشنامه هراس اجتماعی لیبویتس (LSAS) برای سنجش شدت هراس اجتماعی
پرسشنامه باورهای فراشناخت (MCQ-A) برای سنجش باورهای فراشناخت
پرسشنامه خودکارآمدی شرر (SES) برای سنجش خودکارآمدی

داده های جمع آوری شده با استفاده از نرم افزار SPSS تحلیل شدند.
یافته ها
یافته های پژوهش نشان داد که بین باورهای فراشناختی منفی، خودکارآمدی پایین و هراس اجتماعی رابطه مثبت و معناداری وجود دارد. همچنین، بین باورهای فراشناختی مثبت، خودکارآمدی بالا و هراس اجتماعی رابطه منفی و معناداری وجود دارد.
با توجه به یافته های پژوهش می توان نتیجه گرفت که باورهای فراشناختی و خودکارآمدی دو عامل مهم در پیش بینی هراس اجتماعی دانش آموزان هستند. دانش آموزانی که باورهای فراشناختی منفی و خودکارآمدی پایین دارند، بیشتر در معرض ابتلا به هراس اجتماعی هستند.
بحث
یافته های این پژوهش با یافته های مطالعات قبلی در این زمینه همسو است. این یافته ها نشان می دهد که باورهای فراشناختی و خودکارآمدی نقش مهمی در بروز و تداوم هراس اجتماعی دارند.
در زمینه باورهای فراشناختی، یافته های این پژوهش نشان داد که دانش آموزانی که باورهای فراشناختی منفی دارند، مانند باور اینکه نمی توانند افکار و احساسات خود را کنترل کنند، بیشتر در معرض ابتلا به هراس اجتماعی هستند. این باورها می تواند منجر به افزایش اضطراب و اجتناب از موقعیت های اجتماعی شود.
در زمینه خودکارآمدی، یافته های این پژوهش نشان داد که دانش آموزانی که خودکارآمدی پایین دارند، کمتر احتمال دارد که در موقعیت های اجتماعی احساس راحتی کنند و از آنها اجتناب کنند. این امر می تواند به دلیل باور این دانش آموزان است که نمی توانند در موقعیت های اجتماعی عملکرد خوبی داشته باشند.
با توجه به یافته های این پژوهش، می توان پیشنهاد کرد که در برنامه های پیشگیری و درمان هراس اجتماعی، به باورهای فراشناختی و خودکارآمدی دانش آموزان توجه ویژه ای شود. آموزش مهارت های فراشناختی و افزایش خودکارآمدی دانش آموزان می تواند به کاهش اضطراب اجتماعی و بهبود عملکرد آنها در موقعیت های اجتماعی کمک کند.
نتیجه گیری
یافته های این پژوهش نشان داد که باورهای فراشناختی و خودکارآمدی دو عامل مهم در پیش بینی هراس اجتماعی دانش آموزان هستند. دانش آموزانی که باورهای فراشناختی منفی و خودکارآمدی پایین دارند، بیشتر در معرض ابتلا به هراس اجتماعی هستند. بنابراین، توجه به این دو عامل در برنامه های پیشگیری و درمان هراس اجتماعی ضروری است.