آلبر کامو، یکی از مهم‌ترین فیلسوفان و نویسندگان قرن بیستم، به مسأله معنای زندگی توجه ویژه‌ای داشت. او در آثار خود، به ویژه در کتاب‌های «اسطوره سیزیفوس» و «شور زندگی»، به نقد دو دیدگاه رایج در این باره پرداخت:

دیدگاه مذهبی که معنای زندگی را در فراطبیعی و ارتباط با خدا می‌داند.
دیدگاه ایدئولوژیک که معنای زندگی را در تحقق یک هدف اجتماعی یا سیاسی می‌یابد.

کامو معتقد بود که هر دوی این دیدگاه‌ها به نوعی فرار از واقعیت پوچی زندگی هستند. او پوچی را وضعیتی می‌دانست که در آن زندگی فاقد معنای ذاتی است. به نظر او، جهان بی‌معناست و هیچ دلیلی برای وجود ما وجود ندارد.
کامو با پذیرش پوچی زندگی، سعی کرد تا معنایی جدید برای آن بیابد. او معتقد بود که معنای زندگی در خود زندگی است، نه در فراتر از آن. به عبارت دیگر، معنای زندگی در تلاش برای زیستن آن، در عین آگاهی از پوچی، است.
کامو این تلاش را «شور زندگی» می‌نامد. او معتقد بود که شور زندگی، تنها راه مقابله با پوچی و یافتن معنایی برای زندگی است.
رویکرد کامو به معنای زندگی، دارای نکات مثبت و منفی است.
از جمله نکات مثبت این رویکرد می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

واقع‌گرایی: کامو با پذیرش پوچی زندگی، از فرار از واقعیت و گرایش به آرمان‌های پوچ و خیالی خودداری می‌کند.
استقلال: کامو معتقد است که معنای زندگی را باید خود انسان تعیین کند، نه اینکه آن را از منابع بیرونی دریافت کند.
تأکید بر زندگی: کامو بر اهمیت زندگی و لذت بردن از آن تأکید می‌کند.

از جمله نکات منفی این رویکرد می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

عدم اطمینان: معنای زندگی در این رویکرد، امری نامشخص و مبهم است.
عدم اطمینان: این رویکرد، برای افرادی که به دنبال معنای قطعی و یقینی در زندگی هستند، چندان رضایت‌بخش نیست.

در نهایت، باید گفت که رویکرد کامو به معنای زندگی، دیدگاهی نو و متفاوت است که می‌تواند برای بسیاری از مردم، الهام‌بخش باشد. این رویکرد، انسان را به پذیرش واقعیت پوچی زندگی و تلاش برای یافتن معنایی جدید برای آن دعوت می‌کند.