نويسنده : صغری قربانی قشه توت

استاد راهنما : رضایی صدیقه

استاد مشاور : غفاریان محمدزاده سبیلی زهره

دانشگاه : حوزه علمیه خراسان

واحد : مدرسه علمیه اسلام شناسی - مشهد

کلمات کليدي : پدر- کودک- تربیت

تربیت کودک ، این سازنده جامعه و تربیت فردا ، چیزی نیست که فقط بر عهده مادر باشد. بلکه پدر هم در این امر دارای نقشی اساسی و مهم می باشد. او باید در این راه وظایف و نقش های بی شماری را بر عهده گیرد و مراقب باشد که در این رهگذر، دچار لغزش و اشتباه نگردد. زیرا تربیت ، یکی از ارکان مهم زندگی بشر است و یکی از راه های رسیدن به خوشبختی و بدبختی هر کسی بستگی به تربیت او در دوران کودکی دارد. بنابراین پدر باید در راه تربیت کودکش تلاش و کوشش گسترده ای را در پیش گیرد و سعی کند که نیازهای کودکش را تأمین نماید. نیازهایی از قبیل : امنیت ، خوراک، پوشاک و ... او علاوه بر تأمین نیازهای مادی و جسمانی باید نیازهای روحی و روانی کودکش را که عبارتند از محبت و احترام و ... را برآورده سازد و اضافه بر اینها حقوق کودکانش را نیز رعایت کند. او همچنین باید در زمینه تربیت کودکش علاوه بر نظارت بر رفتار و کردار کودکش باید مراقب رفتار و کردار و گفتار خویش نیز باشد و قبل از تربیت کودکش و ساختن او به خودسازی بپردازد. زیرا که سرزدن کوچکترین اشتباه از طرف پدر ، برای کودک جنبه بدآموزی دارد. چرا که کودک پدرش را الگوی خود می داند و از او تقلید می کند. پدر برای اینکه انسانی مثبت و مفید تحویل جامعه دهد ، باید حضوری مسئولانه در خانه داشته باشد. حضوری که مؤثر در تربیت صحیح باشد نه اینکه در خانه حاضر باشد ولی از زیر بار مسئولیت کودکش شانه خالی کند و این امر را به دیگران واگذارد. زیرا چنین حضوری مساوی است با غیبت او در خانه، که در این صورت عواقب خطرناکی هم برای کودک و هم برای پدر و خانواده در پی دارد. ولی اگر علت عدم حضور پدر در خانه ، مرگ او باشد مادر باید تربیت و سرپرستی کودکش را شخصا بر عهده گیرد و بار مسئولیت پدر را هم بردوش بکشد.