شهر اصفهان یکی از بزرگترین و پرجمعیت‌ترین شهرهای ایران است. این شهر دارای ساختار طبقاتی متنوعی است که بر بسیاری از جنبه‌های زندگی اجتماعی تأثیر می‌گذارد.
توزیع طبقاتی در شهر اصفهان به طور کلی بر اساس درآمد، تحصیلات، شغل و مسکن تعیین می‌شود. طبقات بالای شهر اصفهان شامل افراد با درآمد بالا، تحصیلات عالی و شغل‌های مدیریتی و حرفه‌ای هستند. این افراد عمدتاً در مناطق شمالی و مرکزی شهر زندگی می‌کنند. طبقات متوسط شهر اصفهان شامل افرادی با درآمد متوسط، تحصیلات متوسط و شغل‌های خدماتی و تولیدی هستند. این افراد عمدتاً در مناطق جنوبی و شرقی شهر زندگی می‌کنند. طبقات پایین شهر اصفهان شامل افرادی با درآمد پایین، تحصیلات پایین و شغل‌های کارگری و خدماتی هستند. این افراد عمدتاً در مناطق حاشیه‌ای شهر زندگی می‌کنند.
ساختار طبقاتی در شهر اصفهان آثار اجتماعی مختلفی دارد. یکی از مهم‌ترین آثار این ساختار، نابرابری اجتماعی است. طبقات بالای شهر اصفهان از امکانات و فرصت‌های بیشتری نسبت به طبقات پایین برخوردار هستند. این نابرابری می‌تواند منجر به بروز مشکلاتی مانند فقر، حاشیه‌نشینی، جرم و جنایت شود.
از دیگر آثار اجتماعی ساختار طبقاتی در شهر اصفهان، شکاف اجتماعی است. طبقات مختلف جامعه در اصفهان از لحاظ ارزش‌ها، نگرش‌ها و سبک زندگی با یکدیگر تفاوت دارند. این شکاف می‌تواند منجر به کاهش همدلی و همکاری بین طبقات مختلف جامعه شود.
برای کاهش آثار اجتماعی ساختار طبقاتی در شهر اصفهان، لازم است که سیاست‌های مناسبی در این زمینه اتخاذ شود. این سیاست‌ها باید بر کاهش نابرابری اجتماعی و شکاف اجتماعی تمرکز داشته باشند. برخی از سیاست‌های پیشنهادی برای کاهش آثار اجتماعی ساختار طبقاتی در شهر اصفهان عبارتند از:

**افزایش فرصت‌های آموزشی و شغلی برای افراد طبقات پایین جامعه
**تقویت نهادهای اجتماعی مانند آموزش و پرورش و بهداشت
**ترویج فرهنگ برابری و همدلی بین طبقات مختلف جامعه

با اجرای این سیاست‌ها می‌توان به ایجاد جامعه‌ای عادلانه‌تر و باثبات‌تر کمک کرد.