اختلال شخصیت نمایشی (HPD) یک اختلال شخصیتی است که با نیاز شدید به توجه و تأیید دیگران مشخص می شود. افراد مبتلا به HPD اغلب رفتاری اغواگرانه، نمایشی و برونگرایانه دارند. آنها ممکن است از ظاهر خود برای جلب توجه استفاده کنند و در بیان احساسات خود اغراق کنند.
برخی از علائم و نشانه های اختلال شخصیت نمایشی عبارتند از:

نیاز شدید به توجه و تأیید دیگران
رفتار اغواگرانه، نمایشی و برونگرایانه
استفاده از ظاهر خود برای جلب توجه
بیان اغراق آمیز احساسات
تغییر سریع خلق و خو
روابط سطحی و زودگذر
حساسیت زیاد به انتقاد
تمایل به بازی نقش ها

اختلال شخصیت نمایشی معمولاً در دوران کودکی یا نوجوانی شروع می شود. این اختلال در زنان شایع تر از مردان است.
علت دقیق اختلال شخصیت نمایشی مشخص نیست، اما عواملی مانند ژنتیک، محیط و تجربیات دوران کودکی ممکن است در ایجاد آن نقش داشته باشند.
اختلال شخصیت نمایشی می تواند مشکلات زیادی در زندگی فرد ایجاد کند. این افراد ممکن است در روابط خود با دیگران، شغل خود و تحصیلات خود دچار مشکل شوند. آنها همچنین ممکن است در معرض خطر ابتلا به افسردگی، اضطراب و سوء مصرف مواد قرار بگیرند.
درمان اختلال شخصیت نمایشی معمولاً شامل درمان روانشناختی است. درمان شناختی-رفتاری (CBT) یک روش درمانی موثر برای این اختلال است. CBT به افراد مبتلا به HPD کمک می کند تا الگوهای فکری و رفتاری خود را که منجر به بروز علائم اختلال می شود، شناسایی و تغییر دهند.
در برخی موارد، داروها نیز ممکن است برای درمان اختلال شخصیت نمایشی استفاده شوند. داروها معمولاً برای درمان علائم همراه اختلال مانند افسردگی یا اضطراب استفاده می شوند.
با درمان مناسب، افراد مبتلا به اختلال شخصیت نمایشی می توانند یاد بگیرند که چگونه نیازهای خود را به روشی سالم تر برآورده کنند و روابط معنادارتری با دیگران برقرار کنند.