مطالعات جدید ناسا نشان می‌دهد که ماه در حال کوچک شدن و سرد شدن است. این فرآیند، که در طول میلیاردها سال اتفاق می‌افتد، منجر به ایجاد مه‌لرزه‌ها و گسل‌هایی در سطح ماه می‌شود. 
برخی از این گسل‌ها در مناطقی قرار دارند که ناسا برای فرود اولین خدمه آرتمیس ۳ در نظر گرفته است. این موضوع می‌تواند خطری برای فضانوردان باشد، زیرا لغزش‌های زمین و مه‌لرزه‌ها می‌توانند به سازه‌ها و تجهیزات آسیب برسانند.
دانشمندان ناسا با استفاده از داده‌های مدارگرد شناسایی ماه (LRO) هزاران گسل رانش را در سطح ماه شناسایی کرده‌اند. این گسل‌ها نشان می‌دهند که پوسته ماه در حال تغییر شکل است.
دو عامل اصلی باعث کوچک شدن ماه می‌شوند:

نیروهای جزر و مدی زمین:  گرانش زمین بر روی ماه کشش ایجاد می‌کند و باعث می‌شود که ماه به تدریج تغییر شکل دهد.
سرد شدن هسته ماه:  هسته ماه در حال سرد شدن و انقباض است. این امر باعث می‌شود که پوسته ماه نیز به تدریج کوچک شود.

کوچک شدن ماه اثرات قابل توجهی بر روی زمین دارد:

چرخه‌های جزر و مدی:  با کوچک شدن ماه،  نیروهای جزر و مدی که بر روی زمین ایجاد می‌کند نیز ضعیف‌تر می‌شوند.
طول روز:  با ضعیف شدن جزر و مدی، سرعت چرخش زمین به تدریج کند می‌شود.

مطالعات ناسا در مورد کوچک شدن ماه به ما کمک می‌کند تا تاریخچه و تکامل ماه را بهتر درک کنیم. همچنین این اطلاعات برای برنامه‌ریزی ماموریت‌های آینده به ماه ضروری است.