آنچه در عراق رخ داد پیامی صریح برای گروه موسوم به 1+5 به سرپرستی آمریکا دارد. این کشور یک بار برای همیشه، باید بفهمد که تاکید ایران بر "مذاکره برای حل مشکلات جهانی" به عنوان دستورکار مذاکرات آتی 1+5 با ایران، یک تعارف سیاسی نیست بلکه به وضعیت جاری کشورهای غربی و مشکلات آن‌ها در منطقه اشاره دارد.شبکه ایران- محمد محمود رضاپور، علیرضا کریمی: سال‌ها ایران در این اندیشه بود که حکومت دیکتاتوری صدام که 8سال جنگ خانمان‌سوز را با حمایت آمریکا بر ایران تحمیل کرد و بعد از جنگ نیز بر خیل عظیمی از شیعیان سیطره افکنده و باعث سرکوب آن‌ها شده بود، چه زمانی و چگونه قرار است پایان یابد؟ و آیا اصلاً چنین حکومت دیکتاتوری، قرار است به این زودی‌ها پایان بپذیرد؟! این انتظار در سال 2003 پایان یافت و براساس گزارش سایت اینترنتی ویکی‌لیکس، آمریکا 704 میلیارد دلار از پول مالیات‌دهندگان آمریکایی را در عراق هزینه کرد تا به این سوال ایران پاسخ دهد.
گرچه حمله آمریکا و انگلیس به عراق بسیار شاه‌منشانه، از موضع قدرت و با رعایت تمام اصول پروپاگاندا صورت گرفت و حتی به قول جک استراو وزیر خارجه وقت انگلیس، آمده بودند که "میوه حمله به عراق را در مذاکرات هسته‌ای سعدآباد تهران بچینند" اما تدبیرورزی سال‌های اخیر ایران و همراهی دولت مردمی عراق،‌ در نهایت کار را به جایی رساند که عراق با سرنگونی صدام و روی کار آمدن شیعیان، از دشمن ایران به متحد ایران در منطقه تبدیل شده است و این جز با بی‌خردی محض دولت آمریکا ممکن نبود.
موضوع شکست آمریکا در عراق و به خصوص در انتخابات پارلمانی اخیر در این کشور، درس‌های مناسبی برای سران برخی کشورهای 1+5 دارد. بعد از 7 ماه کشمکش سیاسی بین احزاب عراقی پس از انتخابات پارلمانی در این کشور، سرانجام کسی قرار است بر مسند نخست‌وزیری بنشیند که اتحاد خود با ایران را طی چهار سال مسئولیت پیشین خود در همین سمت به اثبات رسانیده و تمامی ناظران بین‌المللی از روابط حسنه وی با ایران آگاهی دارند.

* پیروزی تدبیر ایران بر پول و تسلیحات آمریکا در عراق
"ایاد علاوی"، بعثی سابق و متحد امروز آمریکا که نتوانسته بود کرسی نخست‌وزیری را از آن خود کند، تهدید کرده بود که در صورت شکست حزبش در انتخابات عراق، موجی از آشوب این کشور را فرا می‌گیرد اما امروز وی نیز به خاطر پیشنهاد مدبرانه ایران، خوشنود است و خود را بخشی از حاکمیت عراق احساس می‌کند.
واقعیت این بود که ائتلاف دو حزب شیعه "دولت قانون" و "ائتلاف ملی" با همراهی کردها، می‌توانست به تشکیل یک دولت کاملاً قانونی در عراق بینجامد و گروه العراقیه به رهبری علاوی را از دور خارج کند، اما بدیهی بود که در چنین شرایطی، صحنه برای فتنه‌انگیزی در عراق آماده می‌شد و به رغم پیروزی قاطع شیعیان، راه برای تفرقه‌افکنی و سواستفاده آمریکا از حزب مذکور به عنوان اپوزیسیون در عراق، باقی می‌ماند. در این صورت، این ملت عراق بودند که از فتنه آمریکا با هدف بی‌ثبات‌سازی عراق به نفع گروه‌های اقلیت لطمه می‌دیدند. در چنین شرایطی، جمهوری اسلامی ایران پیشنهاد داد که دولت آینده عراق، دولتی با ثبات و متشکل از گروه‌های سیاسی مطرح در این کشور باشد و تعداد مشخصی از وزرای کابینه، از سوی ائتلاف العراقیه معرفی شوند. بعد از این بود که آمریکا به بازنده بزرگ انتخابات عراق بدل شد.
آمریکا علی‌رغم هزینه‌کردن مبالغ هنگفت و استفاده از انواع تسلیحات، نتوانست در جنگ عراق مقابل تدبیر ایران فائق آید و سرانجام صحنه سیاسی را به متحدان ایران واگذار کرد. آنچه ایرانیان فهمیدند اما آمریکایی‌ها نتوانستند به لحاظ بعد فرهنگی و تمدنی خود با عراقی‌ها بفهمند، این بود که "تنها سیاستی می‌تواند در عراق منتهی به پیروزی شود که منافع ملت یکپارچه این کشور را تامین کند." با همین رویکرد، جمهوری اسلامی پیشنهاد ورود ائتلاف العراقیه را به کابینه عراق داد و این گروه را از آمریکا جدا کرد.

* اذعان دست‌جمعی رسانه‌های غربی به پیروزی ایران در عراق
موضوع پیروزی تدبیر ایران بر اسلحه و پول آمریکا در عراق، موضوعی است که رسانه‌های جهان بر آن اذعان دارند. پایگاه اطلاع‌رسانی "پلیتیکس دیلی" در گزارشی با اشاره به وقایع عراق تصریح کرد: "به‌واقع، بسیاری از تحلیلگران بر این باورند که برنده واقعی صحنه سیاسی عراق نه آمریکایی‌ها، بلکه ایرانیان هستند."
نشریه الکترونیکی "پروگرسیو اینولومنت" نیز در گزارشی در عین اشاره به حضور گروه علاوی در کابینه آینده، نوشته است: اکنون بغداد تحت نفوذ کامل شیعیانی است که با ایران پیوند دارند.
"لنگ‌ریپورت" در تیتر گزارش خود، ایران را برنده بزرگ انتخابات عراق خطاب کرد و گلف تودی یادآور شد: پس از هفت ماه کشمکش، این ایران است که از خود چهره یک برنده واقعی را در صحنه سیاسی عراق به نمایش گذارده است.
این تحلیل‌ها تنها به عرصه انتخابات اخیر عراق بازنمی‌گردد بلکه دیرزمانی پیش از این انتخابات نیز چنین تحلیل‌هایی به وفور ابراز می‌شد. به‌طور مثال تایمز آنلاین در 23 سپتامبر 2005 و زمانی که تنها دو سال از اشغال عراق می‌گذشت، در گزارش خود نوشت: "پس از دو سال، ایران تنها برنده بلامنازع برکناری صدام از قدرت است" و ایندی‌مدیا در این زمینه تصریح کرد: آمریکا و انگلیس بازندگان جنگ عراق، و ایران برنده آن است.
همچنین، در 18 اوت 2007 پایگاه اینترنتی "لیولیک" نوشت که "قدرت نرم ایران برنده مطلق جنگ عراق بوده است" و گاردین در تاریخ 16 مارس 2008 نیز همین مضمون را اذعان کرد.
این‌گونه اظهارنظرهای نشریات غربی یا غربگرا در خصوص توان ایران در برگرداندن صحنه سیاسی عراق به نفع اکثریت قاطع این کشور، کم نیست و آنچه در اینجا مورد اشاره واقع شد، مشتی نمونه خروار است.

* درسی که 1+5 باید از موضوع عراق بگیرد
با این اوصاف، جای تعجب ندارد که اکنون اکثر قریب به اتفاق گروه‌ها و مردم عراق از تز ایران پیروی کرده و بر لزوم خروج نیروهای غربی و تکیه بر دولت مستقل عراق برای تامین امنیت تاکید کنند. این موضوع سبب شده که حتی شعار ایران درخصوص لزوم خروج بیگانگان از عراق، به پز سیاسی هر گروه عراقی که خواهان برخورداری از حمایت مردم است، تبدیل شود.
کلکسیون ناکامی‌های آمریکا طی سال‌های اخیر در عراق نشان می‌دهد که این کشور به واقع، نیازمند ایران و نقش این کشور در منطقه است و چاره‌ای جز اذعان و پذیرش قدرت و نفوذ منطقه‌ای ایران ندارد.
البته آمریکایی‌ها می‌توانند ضمن نادیده گرفتن نقش ایران در منطقه، چند 700 میلیارد دلار دیگر را صرف اهداف خود در عراق کنند اما پیش‌بینی می‌شود این مبالغ مثل قبل، سرانجام به پیشبرد منافع ایران و متحدانش در منطقه کمک کند!
آنچه در عراق رخ داد پیامی صریح برای گروه موسوم به 1+5 به سرپرستی آمریکا دارد و این کشور یک بار برای همیشه، باید بفهمد که تاکید ایران بر "مذاکره برای حل مشکلات جهانی" به عنوان دستورکار مذاکرات آتی 1+5 با ایران، یک تعارف یا شعار سیاسی نیست بلکه به وضعیت جاری کشورهای غربی و مشکلات آن‌ها در منطقه اشاره دارد. به همین خاطر، آمریکا بهتر است برای مجبور نشدن به خرج مبالغ بیشتر، به نقش ایران در منطقه اذعان کند و براساس تعاملی منطقی و عقلانی، مشکلات خود را در منطقه حل کند. اما سوال این است که با توجه به سابقه رویکردهای غیرمنطقی در دولت‌های مختلف آمریکا، آیا عقلانیت مورد نیاز برای این مسئله، از سوی طرف‌های غربی در مذاکرات آتی نمایان خواهد شد؟!

منبع: / سایت خبری / شبکه ایران ۱۳۸۹/۰۸/۰۴