(زاده سال ۱۲۷۲ نجف -- درگذشته ۲۱ بهمن  ۱۳۵۰ تهران) شاعر، نویسنده و مدیر روزنامه اقدام

او "پدر سیمین بهبهانی" بود و به دو زبان فارسی و عربی شعر می‌گفت و حدود ۱۱۰۰ بیت از ابیات شاهنامه فردوسی را به عربی ترجمه کرده‌ بود و چند رمان از او منتشر شده‌ است. 
وی یکی از دوازده سران قیام نجف در سال ۱۹۱۷ بود که پس از شکست این قیام، از طرف قوای اشغالگر انگلیس به اعدام محکوم شد ولی پس از یک سفر پر ماجرا توانست به ایران فرار کند. او در تهران روزنامه اقدام را منتشر می‌کرد که روزنامه‌ای تندرو و انتقادی بود و خشم برخی مقامات را برمی‌انگیخت. در اسفند ۱۳۰۰ قوام‌السلطنه از روزنامه اقدام به مجلس شورای ملی شکایت کرد، چون در یکی از نوشته‌های روزنامه، متهم شده بود که در زمانی که والی خراسان بوده، ۱۹۳ هزار تومان اختلاس کرده است. قوام‌ از مجلس خواست کمیسیونی تشکیل دهد و به ادعای روزنامه اقدام رسیدگی کند. سال بعد که قوام‌ نخست وزیر شد، حملات اقدام به او ادامه یافت تا اینکه سرانجام در اواخر پاییز ۱۳۰۱ این روزنامه توقیف شد.
وی از کسانی بود که همراه با دکتر مصدق در آبان ۱۳۲۸ جبهه ملی ایران را تشکیل دادند.
او بیشتر زندگی‌اش را با استفاده از قلم در ستیز با حکومت‌ها گذارانید و ۱۷ بار بازداشت و چهار بار نیز به تبعید محکوم شد.
از شش فرزندش، به غیر از سیمین بهبهانی، دکتر مهیار خلیلی و دکتر کامیاب خلیلی نیز در ادبیات فعال بوده و آثار متعددی در تاریخ و پارسی‌شناسی به وجود آورده‌اند.
آرامگاه وی در بهشت زهرا (آرامگاه شماره ۷۲ خانوادگی) است.

آثار:
الاعتذار محمد و القرآن
روزگار سیاه (۱۳۰۳)
انتقام (۱۳۰۴)
انسان (۱۳۰۴)
پرتو اسلام (۱۳۱۷)
اسرار شب (۱۳۰۵)
کوروش کبیر (۱۳۴۹).