آزاده ابراهیمی فخاری

حذف شدن عکس قرآن کریم از کتاب دانش ­آموزان، قلب هر مسلمان معتقدی را به درد میر­آورد. مسلما وجود هر آنچه که دین و مذهب را در ذهن، تداعی می­کند؛ در تربیت دینی فرزندان ما مؤثر است و اگر در چنین اعمالی تعمد وجود داشته باشد؛ باید با فرد خاطی برخورد نمود و با اعتراض همگانی از تکرار این­گونه موارد جلوگیری کرد.

اما با دیدن انواع کیلیپ­ ها و پیام­هایی که این قبیل کارها را مورد شماتت قرار می­دهند؛ تأسفی عمیق همه­ی وجودم را فرا می­گیرد. سال­ها و سال­های متمادی است که سبک زندگی قرآنی آرام آرام از صفحه ­ی وجودمان پاک می­شود؛ ولی دریغ از یک عکس العمل همگانی. نمی­گویم بی­ تفاوت، ولی بسیار ساده از کنار آن می­گذریم و گاهی به اندک تذکری قناعت می­نماییم.

وقتی تجملات به گونه ­ای وارد زندگی ما می­شود که حتی گریبان قشر مذهبی را می­گیرد و گلوی طبقه ­ی ضعیف جامعه را می ­فشارد؛ آیه شریفه «أَهلَکت‌ُ مالًا لُبَداً: ‌(بلد-6) (هلاک‌ کردم ‌‌‌ ‌در‌ دنیا مالی‌ انبوه‌ و بسیار)را از زندگی محو کرده ­ایم. اما کسی غیرتش به جوش نمی ­آید و فریاد وا قرآنا سر نمی­دهد.

وقتی از کوچکترین خیری در حق دیگران دریغ کردیم آیه شریفه‌ی «وَ یَمْنَعُونَ‌ الْمَاعُونَ‌«(ماعون-7)(و از دادن وسائل کمکی ناچیز (منزل که معمولاً همسایگان به یکدیگر به عاریه و امانت می‌دهند) خودداری می‌کنند و (از یاری و کمک به مردمان) دریغ می‌ورزند.) را نادیده گرفته­ایم. در هر کمکی به دیگران در وهله‌ی اول میزان بازدهی برای خودمان را می­سنجیم و اگر سودی عایدمان نشود کار را عبث و بیهوده می ­پنداریم و از انجام آن دریغ می­ورزیم. صدقه دادن ما و حتی احداث مراکز خیریه هم رنگ و بوی تجارت به خود گرفته است.

وقتی در خرید و فروشمان و در کارهایی که بر عهده گرفتیم؛ کم­کاری کردیم به عتاب خدا درقرآن که می­فرماید:« ویل للمطففین الذین إ ذا اکتالوا على الناس یستوفون و إ ذا کالوهم اءو وزنوهم یخسرون»  (مطففین-1تا3) (واى بر کمفروشان .2 – آنـهـا کـه وقـتـى بـراى خـود کـیـل مـى کـنـنـد حـق خـود را بـه طـور کامل مى گیرند.  اما هنگامى که مى­خواهند براى دیگران کیل یا وزن کنند کم مى­ گذارند!) بی ­توجهی کرده ­ایم و وجدان­مان هم به درد نمی ­آید. به راحتی حق الناس را وارد معاش خود و خانواد­ه ­مان می­کنیم اما دریغ از یک اظهار تأسف همگانی.

وقتی بی­ محابا اسراف می­کنیم و مواد قابل استفاده را به راحتی از بین می­ بریم، وقتی مسخره کردن دیگران و غیبت پشت سر هم ­نوعانمان، نقل مجالس­مان می­ شود؛ وقتی در نمازمان سهل­ انگاریم و در پرداخت زکات و خمس بی­ مبالات؛ وقتی ریا و تبرج راهی برای ارتزاقمان می­شود؛ وقتی تکاثر و فخر فروشی و غرور و تکبر را سرلوحه­ زندگی قرار می­دهیم و….

و هزاران نمونه از این اعمال که وارد سبک زندگی­مان شده و با قرآن بیگانه است و ذکر همه‌ی آن­ها مثنوی هفت من کاغذ می­شود؛ اما فریاد اعتراضمان گوش فلک را کر نکرده است. حذف عکس قرآن و نام شهدا از مقابل دیدگان، عملی غیر قابل اغماض است اما حذف مفهوم قرآن و تبدیل سبک زندگی  به عکس آنچه در معارف این کتاب آسمانی آمده، به مراتب شنیع ­تر و قابل تأمل ­تر است.