پارسای داخل کشور کارشناسی ارشد 1397
پدیدآور: عاطفه ذاکری
استاد راهنما: آزیتا امیرفخرایی
دانشگاه آزاد اسلامی واحد بندرعباس، دانشکده علوم انسانی
چکیده

این مطالعه درصدد بود که رضایت زناشویی را از طریق دومتغیر سبک های دلبستگی و سبک عشق ورزی پیش بینی نماید و سهم هریک از متغیرهای سبک های دلبستگی و سبک عشق ورزی را بر رضایت زناشویی مورد بررسی قرار دهد. پژوهش حاضر از نوع مطالعات توصیفی گذشته نگر با طرح همبستگی می باشد که در آن روابط زمانی و پیش بین بین متغیرها مورد بررسی قرار می گیرد. جامعه‌ی آماری تحقیق حاضر را زوجین شهربندرعباس تشکیل می‌دهند. تعداد نمونه با فرمول کوکران و از روش نمونه گیری خوشه ای در این مطالعه استفاده شده است. 252 نفر نمونه این مطالعه را تشکیل می دهند. در این مطالعه برای جمع آوری داده ها و اطلاعات از دو روش میدانی و کتابخانه ای استفاده شده است. بدین صورت که در روش میدانی از ابزار پرسشنامه و مصاحبه و در روش کتابخانه ای از ابزار فیش برداری استفاده بعمل می آید. در این مطالعه از سه پرسشنامه استاندارد شده رضایت زناشویی، سبک دلبستگی و سبک عشق ورزی استفاده شده است که روایی سازه از طریق تحلیل عاملی تاییدی و پایایی آنها از طریق آلفای کرونباخ بررسی شد که در سطح قابل قبولی قرار داشته است.برای تجزیه و تحلیل داده ها در این پژوهش از آزمون رگرسیون استفاده می شود. سطح معناداری این مطالعه با مرور پیشینه ی پژوهشی( 05/0 =α)انتخاب شده است. نتایج نشان داد که متغیر سبک دلبستگی بزرگسالان تقریباً 36 درصد از واریانس نمره متغیر رضایت زناشویی زوجین و سبک عشق‌ورزی تقریباً 55 درصد از واریانس نمره متغیر رضایت زناشویی زوجین را تبیین و پیش‌بینی نمود. ضرایب بتا نشان می‌دهند که متغیر سبک عشق‌ورزی بیشتر از متغیر سبک دلبستگی بزرگسالان قادر به پیش بینی رضایت زناشویی است.