ریاض الرّضا یا باب رضوان فی مناقب سلطان خراسان اثری از محمد بن علی اکبر خوانساری ۱ (متوفی ۱۲۷۸) ق/ ۱۸۶۱ - ۱۸۶۲م) مورّخ، شاعر و خوشنویس دوره ناصری در قم.
وی پس از مرگ فتحعلی شاه قاجار در سال ۱۲۵۰ ،قمری همراه برادر خود میرزا علی محمد ،قرغی متولّی مقبره این ،پادشاه به قم رفت و پس از درگذشت برادر خود به سال ۱۲۵۸ ،قمری به جای او متولّی مقبره فتحعلی شاه قاجار شد و در ۱۲۷۸ ،قمری در قم دیده از جهان فرو بست.
کتاب ریاض الرضا در احوالات امام رضا و حضرت فاطمه معصومه و ذکر بعضی از عالمان و راویان حدیث است که در شهر قم اقامت داشته اند. این کتاب در یک مقدمه و ۲۵ روضه و یک خاتمه است. این کتاب در مقدمه آن به نام ریاض الرضا خوانده شده اما در بالای برگ آغازین ،آن به عنوان باب رضوان فی مناقب سلطان خراسان نامیده شده است. از روضهٔ ۱۷ تا ۲۴ در بیان تاریخ قم است و صاحب تحفة الفاطمیین از آن استفاده کرده است و در آغاز و انجام جلد اوّل در فهرست مآخذ خویش آن را یاد نموده.
این کتاب را خوانساری در ۱۲۶۱ قمری نوشته است و نسخه ای از آن اکنون در کتابخانه آیت الله العظمی مرعشی نجفی موجود است.۲

۱. تذکره شعرای معاصرین ،دارالایمان ،قم علی اکبر ،فیض شرح حال مؤلف در پایان کتاب نسخه شماره ۱۴۵
کتابخانه آیة الله العظمی مرعشی نجفی)؛ رسالۀ شرح حالات خاندان فیض، برگ ۱.

۲. کتابشناسی آثار مربوط به قم، ص ۶۹ - ۷۲.

منبع: کتاب تحفه الفاطمیین فی ذکر احوال قم و القمیین، پیشگفتار ص ۱۸ و ص ۱۹

مهیار موسوی
#معرفی_کتاب