پارسای داخل کشور کارشناسی ارشد 1401
پدیدآور: عباس منصوری 
استاد راهنما: عباس کاظمی نجف آبادی
استاد مشاور: محمد مهدی حاجیان
دانشگاه علامه طباطبائی، دانشکده حقوق و علوم سیاسی
چکیده

در این نوشتار، به بررسی روش‌های خصوصی‌سازی شرکت‌های ملی نفت، با تکیه بر اطلاعات گردآوری شده از 23 شرکت که دولت‌ها سهام خود را به روش‌های مختلف واگذار کرده‌اند پرداخته شده است. تبیین روش‌های خصوصی‌سازی شرکت‌های ملی نفت، بررسی چالش‌های خصوصی‌سازی شرکت‌های ملی نفت، تعیین معایب و مزایای خصوصی‌سازی با مقایسه و تطبیق با خصوصی‌سازی شرکت‌های ملی نفت دیگر کشورها و اینکه این امر تا چه میزان در ایران قابل الگوبرداری است از اهداف این تحقیق است. با توجه به تجربه جهانی بهترین روش، خصوصی سازی جزیی از طریق عرضه عمومی سهام به سرمایه گذاران داخلی و خارجی است تا شرکت نفت فراملی شده در رقابت با شرکت‌های بین‌المللی نفتی، منطبق با استانداردهای تجاری بین‌المللی شود. برای رسیدن به یکپارچگی عمودی باید شرکت‌های ملی گاز ایران، شرکت ملی پتروشیمی ایران وشرکت ملی پالایش و پخش فراورده‌های نفتی ایران به صورت شرکت‌های تابعه شرکت ملی نفت ایران درآیند و عرضه‌های عمومی سهام شرکت ملی نفت ایران به نحوی صورت گیرد که اشخاص حقوقی (سرمایه گذاران بخش خصوص واقعی) حداقل دارای سهام مدیریتی در شرکت شوند تا شرکت به سمت تجاری شدن حرکت کند. در خصوص شرکت ملی نفت ایران نیز مناسب ترین روش برای خصوصی‌سازی، روش عرضه عمومی سهام در بورس اوراق بهادار است که می‌تواند در چندین مرحله انجام بگیرد. این روش هم می‌تواند تا خصوصی‌سازی کامل شرکت دولتی انجام شود و هم می‌تواند بخشی از سهام به بخش خصوصی انتقال داده شود و در واقع خصوصی‌سازی جزیی اتفاق بیفتد.