پروفسور پروانه وثوق: فرشته نجات کودکان سرطانی ایران
پروفسور پروانه وثوق، نامی آشنا در دنیای طبابت کودکان ایران، به ویژه در زمینه خون و سرطان، بود. او که در اسفندماه 1314 در تفرش چشم به جهان گشود، زندگی پربار خود را وقف نجات جان کودکان مبتلا به این بیماری دشوار کرد. 
تحصیلات و تخصص:

پروفسور وثوق پس از اخذ دکترای عمومی خود از دانشکده علوم پزشکی تهران در سال 1342، عزم سفر به خارج از کشور کرد تا دانش و مهارت خود را در زمینه خون و سرطان کودکان به بالاترین سطح ارتقا دهد. 
او در دانشگاه‌های معتبر کمبریج، ماساچوست و ایلینوی دوره‌های تخصصی و فوق تخصصی را طی کرد و در نهایت دوره تکمیلی پزشکی را در دانشگاه واشنگتن به اتمام رساند.

فعالیت‌های حرفه‌ای:

پروفسور وثوق در سال 1350 با بازگشت به ایران، فعالیت تخصصی خود را در بیمارستان حضرت علی‌اصغر آغاز کرد. 
او با تلاش و پشتکار مثال‌زدنی، نخستین بخش هماتولوژی و آنکولوژی را در این بیمارستان راه‌اندازی کرد و به عنوان یکی از بنیانگذاران رشته فوق تخصصی خون و سرطان کودکان در ایران شناخته شد.
در سال 1382، با تأسیس بیمارستان تخصصی محک، پروفسور وثوق تمام توان و تخصص خود را به کار گرفت تا این مرکز به پناهگاهی امن و امیدوارکننده برای کودکان مبتلا به سرطان تبدیل شود. 
او تا پایان عمر خود، بی‌وقفه در بیمارستان محک حضور داشت و با جان و دل به بیماران و خانواده‌هایشان یاری می‌رساند.

میراث علمی:

پروفسور وثوق، علاوه بر مهارت بی‌نظیر در درمان کودکان سرطانی، در زمینه تحقیقات علمی نیز فعال بود. 
از این استاد فرزانه بیش از 100 عنوان مقاله و کتاب در زمینه بیماری‌های خون و سرطان کودکان به یادگار مانده است که گنجینه‌ای ارزشمند برای نسل‌های آینده پزشکان و محققان به شمار می‌رود.

افتخارات و عضویت‌ها:

پروفسور وثوق در مجامع علمی بین‌المللی از جمله SIOP، INCTR و MECCA عضویت داشت و از تجارب و دانش خود برای ارتقای سطح درمان سرطان کودکان در سراسر جهان استفاده می‌کرد.
عضویت در فرهنگستان علوم پزشکی ایران، نشان‌دهنده جایگاه والای علمی و خدمات ارزشمند او به جامعه پزشکی کشور است.

پروفسور پروانه وثوق در 30 اردیبهشت 1392 دار فانی را وداع گفت، اما یاد و خاطره او و خدمات بی‌نظیرش به کودکان سرطانی ایران،永远 در اذهان باقی خواهد ماند. او بی‌شک، لقب "فرشته نجات کودکان سرطانی ایران" را برازنده خود دانست.
نکات قابل توجه:

پروفسور وثوق هرگز ازدواج نکرد و تمام زندگی خود را وقف کمک به کودکان سرطانی کرد.
او به دلیل تعهد و فداکاری مثال‌زدنی‌اش، مورد احترام و تحسین جامعه پزشکی و مردم ایران بود.
تلاش‌های پروفسور وثوق در زمینه درمان و تحقیقات سرطان کودکان، جان بسیاری از کودکان را نجات داد و امید را به زندگی خانواده‌هایشان هدیه کرد.