فریدریش شلایرماخر (1768-1834) به عنوان یکی از بنیان‌گذاران هرمنوتیک مدرن شناخته می‌شود. او علیرغم میل خود به نگارش کتابی مستقل با عنوان "هرمنوتیک"، هرگز موفق به انجام این کار نشد. با این حال، نظریات بدیع او در باب تفسیر متون، در طی سال‌های 1805 تا 1833 در قالب دروس دانشگاهی در هاله و برلین ارائه شد.

آثار به جا مانده از شلایرماخر در زمینه هرمنوتیک، که شامل دست‌نوشته‌های آماده شده برای تدریس و همچنین طرح‌هایی برای نگارش کتابی مستقل بود، در کتابی با عنوان "هرمنوتیک" به ترجمه محمدابراهیم باسط گردآوری شده است.

دیدگاه شلایرماخر در مورد هرمنوتیک

شلایرماخر هرمنوتیک را "هنر فهم درست سخنان دیگری" می‌داند. او بر این باور بود که سوءتفاهم در فرایند تواصل امری رایج است و از این رو، هرمنوتیک را ابزاری ضروری برای درک صحیح اندیشه‌ها و مفاهیم نهفته در متون، چه از جانب دیگران و چه از جانب خود فرد، می‌دانست.

از نظر شلایرماخر، اندیشیدن بدون زبان امکان‌پذیر نیست و از این رو، هرمنوتیک نقشی کلیدی در فرایند تفسیر و درک معانی متون ایفا می‌کند. او معتقد بود که برای رسیدن به فهمی عمیق از متون، ضروری است که با زمینه تاریخی، فرهنگی و اجتماعی آنها آشنا باشیم و همچنین به قصد و غرض نویسنده توجه داشته باشیم.

اهمیت دیدگاه شلایرماخر

دیدگاه شلایرماخر در مورد هرمنوتیک، مبنای بسیاری از نظریات تفسیر متون در دوران مدرن بوده است. تأکید او بر درک عمیق متن، توجه به زمینه و قصد مؤلف، و همچنین اهمیت زبان در فرایند تفسیر، همچنان در میان فیلسوفان، متفکرین و پژوهشگران حوزه‌های مختلف از جمله ادبیات، دین، فلسفه و حقوق از جایگاه ویژه‌ای برخوردار است.

کتاب "هرمنوتیک" شلایرماخر، به عنوان منبعی ارزشمند، دریچه‌ای به سوی درک اندیشه‌های بنیادی این متفکر برجسته در زمینه تفسیر و فهم متون می‌گشاید و به خوانندگان در غور و بررسی عمیق‌تر مفاهیم و نظریات مرتبط با هرمنوتیک یاری می‌رساند.