نام "گوگل" داستانی جالب و ریشه در ریاضیات دارد.

در اوایل دهه ۱۹۹۰، زمانی که لری پیج و سرگی برین، بنیانگذاران گوگل، دانشجویان دانشگاه استنفورد بودند، به دنبال نامی برای موتور جستجوی جدید خود بودند. آنها به دنبال نامی بودند که هم بیانگر رسالت شرکت در سازماندهی اطلاعات جهان باشد و هم به یاد ماندنی و منحصر به فرد باشد.

در نهایت، آنها بر روی کلمه "googol" به توافق رسیدند. googol یک عدد است که به عدد 1 به دنبال 100 صفر (10^100) اشاره دارد. این عدد به قدری بزرگ است که تصور آن دشوار است و برای نشان دادن حجم عظیم اطلاعاتی که موتور جستجوی آنها قادر به فهرست‌بندی و سازماندهی آن بود، مناسب به نظر می‌رسید.

با این حال، آنها به سرعت متوجه شدند که املای "googol" دشوار است و ممکن است به خاطر سپردن آن برای مردم مشکل باشد. به همین دلیل، آنها تصمیم گرفتند نام را کمی تغییر دهند و از "Google" استفاده کنند.

انتخاب نام "Google" تصمیمی هوشمندانه بود. این نام به یاد ماندنی، منحصر به فرد و مرتبط با رسالت شرکت بود.

امروزه، "Google" فقط نام یک شرکت نیست، بلکه به فعلی تبدیل شده است که به معنای "جستجو در اینترنت" است. این امر نشان دهنده موفقیت عظیم گوگل در تسلط بر بازار موتورهای جستجو و تبدیل شدن به بخش جدایی‌ناپذیری از زندگی روزمره مردم در سراسر جهان است.

در اینجا چند دلیل دیگر برای موفقیت نام "Google" وجود دارد:

• سادگی: تلفظ و املای آن آسان است.
• خوانایی: به راحتی در زبان‌های مختلف قابل ترجمه است.
• انعطاف‌پذیری: می‌توان از آن به عنوان اسم، فعل و صفت استفاده کرد.
• ایجاد حس مثبت: نام "Google" احساس هوش، نوآوری و سرگرمی را القا می‌کند.

انتخاب نام "Google" نقشی اساسی در تبدیل شدن این شرکت به یکی از شناخته‌شده‌ترین و باارزش‌ترین برندهای جهان داشته است.

در ادامه چند نمونه از عبارت "گوگل کردن" در زبان فارسی آورده شده است:

• "بزن تو گوگل ببین چی میاد."
• "یه موضوعی رو گوگل کردم."
• "برو اینو گوگل کن ببین درسته یا نه."
• "منظورم رو گوگل کن تا بفهمی."
• "اصلا یه سر گوگل کن ببین چی پیدا میکنی."

همانطور که مشاهده می‌کنید، "گوگل کردن" به عنوان جایگزینی برای "جستجو کردن در اینترنت" به طور گسترده در زبان فارسی استفاده می‌شود. این امر نشان‌دهنده قدرت و نفوذ نام "Google" در فرهنگ عامه است.