مرگ، همواره رازآلودترین بخش زندگی بوده است، به خصوص برای کسانی که با کلمات و تخیل خود، دنیاهای جدیدی خلق می‌کنند. برخی از نویسندگان مشهور، مرگ‌هایی به مانند داستان‌هایشان عجیب و غریب داشته‌اند و تا به امروز، ابهامات زیادی پیرامون مرگشان وجود دارد.

در این نوشتار، سفری کوتاه به تاریکی ذهن‌های خلاق و مروری بر مرگ‌های مرموز برخی از نویسندگان خواهیم داشت:

ادگار آلن پو: پدر داستان‌های پلیسی و معمای ناگشوده مرگش

ادگار آلن پو، بدون شک یکی از مشهورترین نویسندگان آمریکایی و پدر داستان‌های پلیسی است. اما مرگ او به مانند داستان‌هایش تاریک و مرموز است. در سال ۱۸۴۹، پو به طور ناگهانی ناپدید شد و چند روز بعد، در حالی که به شدت پریشان و آشفته بود، در خیابان‌های بالتیمور پیدا شد. او حافظه خود را از دست داده بود و هیچ کس نمی‌دانست در این چند روز چه بر سر او آمده است. پو چند روز بعد در بیمارستان جان سپرد، اما راز مرگش تا به امروز ناگشوده باقی مانده است.

جک لندن: خودکشی یا تلاش برای درمان؟

جک لندن، نویسنده مشهور آمریکایی، در اوج شهرت و ثروت بود، اما از افسردگی و اختلال دوقطبی رنج می‌برد. او در سفری دریایی به چندین بیماری مبتلا شد و برای تسکین درد، از مورفین و مخلوطی از هروئین و جیوه استفاده می‌کرد. مرگ لندن در سال ۱۹۱۶، مبهم و نامشخص است. برخی معتقدند که او به طور عمدی و با مصرف بیش از حد مورفین خودکشی کرده، در حالی که عده‌ای دیگر مرگ او را ناشی از تلاش برای درمان بیماری‌هایش می‌دانند.

پرسی بیش شلی: قلبی که در آتش نسوخت

پرسی بیش شلی، شاعر رمانتیک انگلیسی، در سال ۱۸۲۲ در پی غرق شدن قایقش در دریای مدیترانه جان خود را از دست داد. مرگ او با ابهامات سیاسی همراه بود و برخی معتقدند که او به دلیل فعالیت‌های سیاسی‌اش ترور شده است. اما عجیب‌ترین اتفاق در مورد مرگ شلی، سرنوشت قلب او بود. قلب شلی در مراسم خاکسپاری نسوخت و دوست او آن را به همسر شلی، مری شلی، خالق رمان "فرانکنشتاین"، داد. مری شلی تا پایان عمرش، قلب همسرش را نزد خود نگه داشت.

تنسی ویلیامز: مرگ تصادفی یا تقدیری دیگر؟

تنسی ویلیامز، نمایشنامه‌نویس برجسته آمریکایی، در سال ۱۹۸۳ در اثر خفگی ناشی از فرو رفتن درپوش بطری در گلویش جان باخت. مرگ او به عنوان یک حادثه تصادفی تلقی شد، اما با توجه به وصیت‌نامه عجیب ویلیامز که خواستار انداختن جسدش به دریا بود، گمانه‌زنی‌هایی در مورد خودکشی او نیز وجود دارد.

یوکیو میشیما: مرگ یک سامورایی در دنیای مدرن

یوکیو میشیما، نویسنده و نمایشنامه‌نویس ژاپنی، در سال ۱۹۷۰ در اقدامی نمایشی و تکان‌دهنده، به روش هاراکیری (خودکشی به سبک سامورایی‌ها) خود را کشت. او پیش از مرگ، با سخنرانی برای سربازان، قصد داشت آن‌ها را به کودتا علیه دولت تشویق کند، اما با تمسخر و مخالفت سربازان روبرو شد و در نهایت به زندگی خود پایان داد.

ویرجینیا وولف: غرق شدن در اعماق افسردگی

ویرجینیا وولف، نویسنده و منتقد ادبی انگلیسی، از بیماری‌های روحی رنج می‌برد و در سال ۱۹۴۸ با پر کردن جیب‌هایش از سنگ، خود را به درون رودخانه انداخت و غرق شد. او در یادداشتی پیش از مرگ، به افسردگی شدید و عدم توانایی برای ادامه زندگی اشاره کرده بود.

لیونل جانسون: مرگ در سکوت

لیونل جانسون، شاعر و مقاله‌نویس انگلیسی، در سال ۱۸۹۸ در حالی که در خیابان مشغول نوشیدن بود، ناگهان بر زمین افتاد و جان خود را از دست داد. مرگ او به عنوان یک حمله قلبی ناگهانی تلقی شد. با اینکه مرگ جانسون ناگهانی بود، اما در مقایسه با سایر نویسندگان این لیست، رازآلودگی کمتری داشت. این سفر کوتاه به سرنوشت نویسندگان، نشان می‌دهد که خلاقیت و نبوغ ادبی، همواره با راز و رمز همراه نیست و گاهی اوقات، مرگ نویسندگان نیز مانند زندگی‌شان، می‌تواند عادی و بدون ابهام باشد.

با این حال، سرنوشت مرموز برخی از این نویسندگان مانند پو، لندن و شلی، همچنان ذهن خوانندگان و محققان را به خود مشغول می‌کند. شاید رازگشایی از مرگ آن‌ها هرگز ممکن نباشد، اما همین ابهام، باعث شده تا داستان زندگی و مرگشان در کنار آثار ادبی‌شان، همچنان خواندنی و جذاب باقی بماند.