روبیک (علی) منصوری متولد ۱۳۱۶ ارمنی تبار،
دانش‌آموخته هنرستان عالی موسیقی و ساز تخصصی‌اش فلوت بود اما وقتی وارد کار سینما شد به رغم اینکه نامش به عنوان سازنده یا انتخاب کننده موسیقی متن ثبت می‌شد رشته تخصصی اش را دنبال نکرد.
منصوری از سال ۱۳۳۴ به پیشنهاد حسن مصیبی به استودیو برنا که توسط استفان نایمن اداره می‌شد، رفت و صداگذاری فیلم فرنگی شیطان فراری را انجام داد. نخستین فیلمی که نام منصوری در عنوان بندی آن ثبت شده‌است طوفان در شهرما نام دارد. او در این فیلم دستیار سوریک خاچیکیان و هنریک آودیسیان در صداگذاری فیلم بود و در قاصد بهشت (۱۳۳۷) فیلم بعدی خاچیکیان در کنار سوریک و هاکوپ گیورگیز به مقام صدابردار ارتقاء یافت. از آن پس در صدها فیلم نام روبیک منصوری به عنوان صداگذار، میکساژ، افکت، سینکرون، انتخاب موسیقی متن و... ثبت شده‌است و فعالیت بی وقفه او تا واپسین لحظه‌های مرگش در ۲۱ امرداد ۱۳۷۹ در سن ۶۲ سالگی ادامه یافت.
منصوری پس از آژیر فیلم فعالیت خود را در استودیوهای ایران فیلم، پارس فیلم، استدیو میثاقیه، شاهین فیلم و فیلمکار گسترش داد و در صداگذاری فیلمهای فریاد نیمه شب (ساموئل خاچیکیان ۱۳۴۰) آقای قرن بیستم (سیامک یاسمی ۱۳۴۳) مومیایی (حمید مجتهدی ۱۳۴۵) یوسف و زلیخا (مهدی رئیس فیروز ۱۳۴۷) دنیای آبی (صابر رهبر ۱۳۴۸) قیصر (مسعود کیمیایی ۱۳۴۸) حسن کچل (علی حاتمی ۱۳۴۹) فرار از تله (جلال مقدم ۱۳۵۰) خداحافظ رفیق (امیر نادری ۱۳۵۰) صادق کرده (ناصر تقوایی ۱۳۵۱) پستچی (داریوش مهرجویی ۱۳۵۱) خاک (مسعود کیمیایی ۱۳۵۲) حاجی واشنگتن (علی حاتمی ۱۳۶۱) بایکوت (محسن مخملباف ۱۳۶۵) کال (ابوالفضل جلیلی ۱۳۶۸) و نرگس (رخشان بنی اعتماد ۱۳۷۱) مشارکت کرد.
مهارت، خلاقیت، حسن خلق و سابقه طولانی روبیک منصوری در سینما موجب شده بود که بسیاری از کارگردانان هم دوره اش و نسل متأخر جایگاه کارشناس و مشاور برای او قائل شوند و موقع همکاری با او اختیار کامل به وی بدهند.