ابراهیم سلمکى، از نوازندگان خوب سنتور است که در ضمن با نواختن ویولن و سه ‏تار و کمانچه نیز آشنایى کامل دارد. وى فرزند مرحوم محمد رفیع‏ السلطان سلمکى است که خود از نوازندگان دوران ناصرى است. ابراهیم سلمکى به سال ۱۳۱۱ خورشیدى در تهران حوالى محله سنگلج متولد شد و از سن ۵ سالگى مشغول فراگیرى و نواختن سنتور گردید.
سلمکى بر اثر نواختن سنتور و سالیان متمادى مأنوس بودن با آن توانست کارهایى ابتکارى روى این ساز بعمل آورد، و ناله‏ ى سیم را ابداع کرد و نقایص دیگر این ساز را مثل خرک هفتم و بم را بمل و خرک پنجم را بطور دو طرفه «سرى و بکار» کوک کرد که در موقع نواختن صداى مطبوعى بوجود می آید. و خرک اول بم را به صورت کوک خرک ششم نمود که با اضافه کردن همین ۳ خرک، ۲ اکتاو و به گسترش اکتاوها افزود و نامبرده صداهاى مختلف از جمله صداى عود و قانون و تار و سه‏ تار و پیانو را از سنتور بیرون آورد و به این ساز وسعت و اعتبار بیشترى داد و با توجه به این که قدما با این نوآورى او در زمان خودش مخالف بودند ولى استاد فقید ابوالحسن خان صبا، وى را مورد تشویق و حمایت قرار داد و او خود را مدیون این ابرمرد تاریخ موسیقى ایران می ‏داند.
ابراهیم سلمکى، از سال اول تحصیلى دبیرستان مشغول فراگیرى نواختن ویولن گردید و به مرور زمان نواختن این ساز را به پابه ‏پاى سنتور به پیش برد، به طورى که هم ‏اکنون معلوم نیست که ساز اول وى ویولن است یا سنتور؟
به هر حال وى بیش از صد و پنجاه آهنگ در گوشه ‏ها و دستگاههاى مختلف موسیقى ایرانى ساخته که بسیاری از خوانندگان آن را اجرا کرده ‏اند و معروف‏ترین آنها «امواج کارون» است که با صداى قاسم جبلى در زمان خود از پرفروش‏ترین صفحات روز گردید. ابراهیم سلمکى اصولاً به سرزمین خوزستان، این قسمت از سرزمین وطن عزیزمان ایران علاقه‏ اى خاص و وصف‏ ناشدنى دارد، بطورى که هر ساله به این دیار سفر میکند و روى امواج گاه خروشان و گاه خاموش زیباى کارون به گشت و سیر می پردازد و از آن الهام می گیرد و به همین دلیل نام آهنگ خود را کارون گذاشت و نام فرزند خود را نیز «کارون» نهاد. وى هم‏اکنون در کلاس موسیقى خود مشغول تعلیم و تدریس به هنرجویان می باشد.