اسرافیل شیرچی هنرمند خوشنویس ایرانی است. وی متولد ۳۰ آذر سال ۱۳۴۱ بابل (و در شناسنامه هفتم دی ماه) و فارغ التحصیل دانشکدهٔ هنرهای زیبا در دانشگاه تهران است. این خوشنویس در انجمن خوش نویسان ایران، عنوان استاد رشته خوشنویسی و خطاطی را در کارنامه فعالیت‌های هنری اش دارد. مهمترین ویژگی آثار شیرچی، توجه و کار در زمینه خط شکسته نستعلیق و آموزش آن است. شمار بسیاری از آثار خوشنویسی این هنرمند در قالب مجموعه‌هایی نفیس به چاپ رسیده‌اند. آثاری همچون: سیمای رستم در شاهنامه فردوسی، شهریار شهر غزل، شرح مجموعه گل، تاب شکسته، حلقه عشق، گلبانگ حافظ، آواز شقایق، اسرار ازل (خیام) ، تماشاگه راز، گذاران (مولانا)، پوستر‌های نفیس و کارت پستال خط در انواع مختلف، کاست ویدئویی آموزش خط شکسته نستعلیق، پژوهش و گفت و گوهای گوناگون در زمینه هنر. همچنین شیرچی نمایشگاه‌های گوناگون از آثار خوشنویسی اش را در نمایشگاه‌های داخل و خارج از کشور برگزار کرده‌است.
اسرافیل شیرچی در سال ۱۳۴۱ در روستای خراسان‌محله بابل زاده شد. او در دبستانی به نام «مهر» تحصیل کرد. شیرچی در نقاشی استعداد فراوانی داشت.
از این رو که برادران وی هم در هنرهای خوشنویسی، تذهیب و موسیقی دستی داشتند، او هم به سوی این هنرها کشیده شد و هفت یا هشت سالگی خوشنویسی را با شعر «من یار مهربانم...» اثر عباس یمینی‌شریف آغاز کرد.
شیرچی نقش خانوادهٔ مادری اش را در گرایش او به نقاشی بسیار مهم می‌دانست. مادر او بافته‌های خوش‌رنگ، جوراب‌های رنگین زمستانی و گلیم‌های خوش‌نقش روستایی می‌بافت و همین موجب گرایش شیرچی به نقش و نقاشی شد.
شیرچی جوان در روستا فعالیت‌های نقاشی و خوشتویسی خود را ادامه می‌داد تا این که در سال ۵۵ یا ۵۶ خورشیدی، در ۱۵ سالگی به شهر بابل آمد و به گروه «نقاشان آزاد بابل» پیوست که چند نقاش مهم، از جمله احمد نصراللهی عضو آن بودند. پس از عضویت در این گروه، شیرچی با بوم و سه‌پایه به روستاهای پیرامون بابل می‌رفت و به شیوهٔ نقاش‌های دریافتگر، نقاشی می‌کرد. بعد از ظهرها، نقاشی‌های شیرچی و دیگران در گروه نقاشان آزاد بابل نقد می‌شد و در فصل‌های خوب سال برای آن‌ها نمایشگاه برگزار می‌شد. شیرچی در آن روزگار به عنوان جوان‌ترین عضو گروه، شور و شوق بسیاری برای پیشرفت داشت و دوستی وی با اعضای این گروه سال‌ها ادامه پیدا کرده است.
با این که شیرچی در روستا هم بدون هیچ آموزشی خوشنویسی می‌کرد، ولی ورود جدی او به این هنر در هنگام آمدنش به شهر بابل و همچنین رفتن به تهران در سال‌های ۱۳۵۵ یا ۱۳۵۶ بود. او زیر نظر استاد غلامحسین امیرخانی مشق خوشنویسی را آغاز کرد. او در کنار امیرخانی، با دیگر اسادان انجمن هنرمندان خوشنویس آشنا شد. به گفتهٔ خود شیرچی، به دلیل پیوند نزدیک دنیای خط به ادبیات غنی و پرمغز، دلبستگی‌اش به خط بیشتر شد.
شیرچی در سال ۱۳۶۱ یا ۱۳۶۲ وارد رشته نقاشی در پردیس هنرهای زیبای دانشگاه تهران شد. به گفتهٔ خود شیرچی، رشتهٔ نقاشی برای تعالی و خوب دیدن خط بسیار لازم بود. او در دانشگاه از راهنمایی‌های اساتید نقاشی چون «حلیمی» و «پاکباز» برای ترکیب و توازن و نوآوری در خط بهره‌مند شد.
شیرچی که همزمان با قبولی در رشتهٔ نقاشی دانشگاه، در کلاس‌های انجمن خوشنویسان ایران هم شرکت می‌کرد، از سال ۱۳۶۴ در این انجمن تدریس می‌کند. شیوهٔ تدریس او به گونه‌ای است که شعر و خط را در کنار هم در بر می‌گیرد. او گاهی در کلاس‌هایش از مبانی و اصول هنرهای تجسمی هم سخن می‌گوید.
شیرچی از مدرسان انجمن خوشنویسان ایران است.
او به گنجینه شعر فارسى به شدت علاقمند و بخصوص دلبسته خواجه شیراز است، این دلبستگى بر روى جلد کتاب "حافظ ، روح ایرانى" اثر دکتر محمد بقایى ماکان که آن را افتخارا نقش کرده درقالب طرحى با اشارات نمادین به خوبى أشکار است.
نمایشگاه‌ها:
۳۸ نمایشگاه انفرادی و ۶۳ نمایشگاه جمعی با هنرمندان طراز اول ایرانی و خارجی، گالری سبز، هنرهای زیبا، نگارخانه برگ، فرهنگسرای نیاوران کاخ سعدآباد(موزه بهزاد)، خانه هنرمندان اصفهان، موزه صنعتی کرمان نگارخانه آبی بابل، موزه بابل، گالری کویر رفسنجان، موزه رضا عباسی و...
نمایشگاه انفرادی
در کشورهای:سویس(مونترو،گالری القصرالشرقی)، دانشگاه پلی تکنیک لوزان، ایالات متحده آمریکا،نیویورک، نیوجرسی، واشنگتن دی سی دانشگاه کلمبیا نیویورک، بستون، دانشگاه هاروارد، هندوستان،دهلی نو، آلمان،مونیخ، پاکستان، ترکمنستان،عشق آباد، اوکراین، امارات متحده عربی،دبی گالری کورت یارت، شارجه، چین، پکن و شانگهای، لبنان،بیروت، فرانسه، پاریس، تئول سورمر، استرازبورگ، اتحادیه اروپا، پارلمان لوکزامبورگ و پارلمان بروکسل و...‌