اسداله ملک (۱۴ مرداد ۱۳۲۰ تهران - ۹ بهمن ۱۳۸۰ تهران) آهنگساز و نوازنده ویولون و کمانچه بود. او در محله «دروازه دولت» تهران و در یک خانواده لشت نشایی متولد شد. در ایام کودکی و نوجوانی حدود سه سال شاگرد ابوالحسن صبا بود و بزودی جزو شاگردان خاص ایشان شد. ملک همچنین شاگرد استادانی چون روح الله خالقی، هنگ آفرین و علی محمد خادم میثاق و... بود و به تکمیل آموخته‌های خویش و تجربه اندوزی نیز مشغول گشت. در همان سالها خالقی، او را در ارکستر انجمن ملی موسیقی که توسط خود ایشان اداره می‌شد پذیرفت و بدین ترتیب راه بزرگی به روی پیشرفت و شکوفایی ملک باز شد. بعد از آن سالها اسدالله ملک از هنرستان موسیقی فارغ التحصیل شد و سپس موفق به دریافت لیسانس موسیقی از دانشگاه هنرهای زیبا گردید.
آغاز فعالیتهای او در رادیو مربوط می‌شود به سال ۱۳۳۷ که در آن سال با ساختن قطعه «گریه لیلی» در مایه دشتی با کوک مخصوص (ر - می - دو - لا) و قطعه چهارمضرابی در مایه اصفهان با کوک مخصوص(دو-لا-لا- می) و اجرای آنها با ویولن، اشتهار فراوان یافت. از آن هنگام به بعد او با سبک منحصر به فرد خود در نوازندگی و آهنگسازی درهای بسته بسیاری را برای این موسیقی گشود.
اسد الله ملک با پشتیبانی خواننده نامدار آن دوران، دلکش به رادیو راه یافت و نخستین اثار ملک را نیز دلکش با صدای رسایش جاودانه ساخت. از جمله دیگر خوانندگانی که ملک با آنها همکاری داشتند می‌توان به حمیرا، اکبر گلپایگانی، محمودی خوانساری، پوران، ایرج، بهرام حصیری، محمدرضا شجریان، کوروس سرهنگ زاده و... اشاره نمود که ثمره سالها همکاری آنها با استاد ملک آهنگهای زیبایی چون تک درخت، مرغ شباهنگ، جدایی تو، حکایت دل و... است که سالها مورد اقبال مردم بوده‌است. ملک مدتی نیز با همکاری آقای منوچهر جهانبگلو برنامه ای به نام "نوایی از موسیقی ملی" را تنظیم کردند که به اعتقاد بسیاری از صاحبنظران بعداز مجموعه برنامه "گلها "یکی از برنامه های خوب و موفق رادیویی موسیقی ملی بود
در سالهای پس از انقلاب نیز او تلاش خود را برای اعتلای موسیقی متوقف نکرد و حتی بسیاری از هنرمندان گلها را به همکاری مجدد فرا خواند که می‌توان به استادانی چون فضل‌الله توکل اشاره کرد که به دعوت ایشان پاسخ مثبت دادند. در اواخر عمر او شروع به ضبط آثار ارکستری خود با سازبندی‌های مختلفی (مانند ویلن - عود، ویلن - سنتور - سه تار، ویلن - قانون، ویلن - عود - سنتور و...) کرد که می‌توان به کاستهای "نغمه رویایی"، "سمیرا"، نغمه‌ها و.... اشاره نمود که هر کدامشان سرشار از قطعات زیبایی برای همنوازی می‌باشد. اسدالله ملک در نهم بهمن ۱۳۸۰ درگذشت.