(زاده ۱ اردیبهشت ۱۳۰۸ تهران -- درگذشته ۱۶ امرداد ۱۳۹۴ تهران) صحاف مبتکر

او ابداع‌ها و ابتکارهای بسیاری در کار صحافی انجام داد و از او به‌عنوان پدر صحافی نوین ایران نام می‌برند.
وی برای تحصیل علوم حوزوی وارد مدرسه خان مروی شد و در آنجا با صحافی کردن کتاب‌های کهنه، اندک اندک به این کار علاقه‌مند و بدون استاد در این زمینه، وارد این حرفه شد. پس از آن با شدت گرفتن علاقه به صحافی، به صورت داوطلبانه در کتابخانه شمس، صحافی کتاب‌هایی را که نیاز به ترمیم داشت برعهده گرفت و در خلال این فعالیت بر تجربه و مهارتش افزوده شد.
بعد از گذشت دو سال حوزه را رها کرد و به‌کار صحافی مشغول شد. به‌علت این‌که مکان مستقلی برای انجام کار در اختیار نداشت، کتاب‌ها را از کتابفروشی‌ها تحویل می‌گرفت و در خانه آنها را ترمیم و تعمیر می‌کرد. با وسعت گرفتن کار در سال ۱۳۲۷، مغازه‌ای را در خیابان بوذرجمهری اجاره کرد و در آنجا مشغول به‌کار شد.
در سال ۱۳۳۲ با نیره شیروانی هژبری نوه دختری عبدالحمید ملک‌الکلامی "معروف به امیرالکتاب یکی از خوشنویسان برجسته ایران واستاد خط نستعلیق" ازدواج کرد و از این ازدواج دارای ۳ دختر و ۴ پسر شد که از میان فرزندانش ۴ پسر و یکی از دختران شغل پدر را دنبال کرده‌اند. 
وی در زمینه موسیقی نیز ردیف آواز ایرانی را نزد ابوالحسن صبا فراگرفت و مدتی هم از اسماعیل مهرتاش و احمد عبادی آموزش گرفت.
آیدین آغداشلو درباره او گفت: صحافی معاصر ما مقدار زیادی مدیون خدمات استادان بزرگی مانند جناب آقای متین‌رضاست. در حقیقت استادان آغازگر از تعداد انگشتان دست تجاوز نمی‌کنند که قطعاً یکی از مهم‎ترین و مؤثرترین آنها اوست و من بسیار از ایشان آموختم.
عبدالرحیم جعفری، بنیانگذار مؤسسه انتشارات امیرکبیر می‌گفت: سال ۱۳۵۰ که شاهنامه معروف امیرکبیر از چاپ درآمده بود، ما به‌دنبال صحافی بودیم که بتواند برای آن شاهنامه یک جعبه زیبا و مجلل بسازد که جناب متین این کار را قبول کرد و مرا قرین مهر خود ساخت.