(زاده سال ۱۳۰۱ باکو – درگذشته ۲ اردیبهشت ۱۳۷۶ تبریز) آهنگساز و نوازنده تار

او از خانواده‌ای اردبیلی در جمهوری آذربایجان زاده شد و تا ۱۶ سالگی در آنجا زیست. سپس همراه خانواده‌ به زادگاه پدرش، اردبیل بازگشت و در سال ۱۳۳۲ رهبر ارکستر آذربایجانی رادیو ایران شد. 
وی موسیقی «آیریلیق» را براساس شعری از رجب ابراهیمی "فرهاد" در باکو اجرا کرد و درباره ترانه آیریلیق گفت: « درد و غمی که به‌خاطر جدایی از سرزمین مادری در بین مردم دو سوی ارس دیده می‌شد، مرا ترغیب کرد تا ترانه‌ای برای این موضوع بنویسم. چون حکومت شوروی اجازه دیدار از اقوام آن طرف ارس را نمی‌داد».
او در سال ۱۳۵۸ به‌عنوان رهبر ارکستر رادیوتلویزیون مرکز تبریز انتخاب شد و در ضمن فعالیت در تلویزیون، اقدام به‌تأسیس آموزشگاه خصوصی موسیقی کرد که هنرآموزان بسیاری در آن آموزشگاه به آموختن موسیقی پرداخته‌اند.
از آثار مکتوب وی «متدِ تار آذربایجانی» است و از ویژگی‌های این کتاب آموزشی این است که، تکنیک‌های نواختن تارِ آذربایجانی به‌روشِ پیشینیان ارائه شده‌است. در حال حاضر استفاده از چهار انگشت دست چپ برای گرفتن سیم در جمهوری آذربایجان رایج است و در متد سعید رستم‌اف نیز گرفتن سیم با چهار انگشت ارائه شده‌است. در متد سلیمی از پنج انگشت دست چپ برایِ گرفتن سیم استفاده می‌شود.
وی در سال ۱۳۶۷ به‌گرفتن دکترای افتخاری موسیقی از طرف وزارت ارشاد نایل شد. گفتنی است که دو اثر ماندگار او به نام‌های «آیریلیق» و« سیزه سالام گتیر می‌شم» در بسیاری از کشورهای ترک‌زبان به‌طور گسترده‌ای شناخته شده و اجراهای گوناگونی از آنها ارائه شده‌است. او سال‌های پایانی عمرش را در تبریز گذراند و تاثیر بسزایی بر رشد و گسترش موسیقی آذربایجانی گذاشت. تندیس او به‌عنوان «آهنگ‌ساز برجسته شرق» یونسکو نصب شده‌است. 
از نمونه‌های خلق شده هنری توسط او موارد زیر است:
آیریلیق، سیزه سالام گتیرمیشم، حیدربابا، ایلقار، باهار گلدی، راحله، آغلاما، لاله، یاداسالارسان منی، مارش، قهرمانلار، ساللانا ساللانا، سلام، وطنیم، سهندیم، تبریزیم، کهلیک، کوراوغلو، سؤزلر، اؤلکه‌میز، و علی دیر.
علی سلیمی در ۷۵ سالگی درگذشت و در قطعه هنرمندان آرامستان وادی‌رحمت به‌خاک سپرده شد.