سیاوش زندگانی

(زاده ۱۵ شهریور ۱۳۲۱ آبادان -- درگذشته ۲ اردیبهشت ۱۳۸۳ تهران) آهنگساز و نوازنده ویلون

او از هفت سالگى با نواختن فلوت آشنا شد و پس از دوسال همکارى‌اش را با رادیو آبادان آغاز کرد و در ۱۱ سالگى با ویلون و نواختن آن آشنایی یافت. سپس ارکسترى را به‌وجود آورد و با خوانندگان آماتور آبادان به اجراى برنامه‌ پرداخت. در ۲۰ سالگى همکارى‌اش را با سازمان رادیوتلویزیون آغاز کرد و آهنگ‏هایی ساخت که در تلویزیون ضبط شد. وی در برنامه‏‌هاى تکنوازان با گروه‏هاى مختلفى به اجراى برنامه پرداخت و نیز به‌ تدریس مشغول شد. على علیشاهى از علاقه‌مندان موسیقى سنتى که با او دوست بود، درباره‌اش مى‌گفت: «سالیان درازى است که با سیاوش دوستی دارم و او را از کودکى مى‏‌شناسم. او شش ساله بود که به موسیقى علاقه‌مند شد و در آبادان به‌دنبال این عشق در هر کوى و برزن مى‏‌گشت تا عاقبت روزى گمشده‌اش را یافت و با خرید یک فلوت، روزها به‌نواختن آن و تقلید از نوازندگان محلى پرداخت و به‌ قدرى تقلیدش در نواختن قوى بود که خیلى زود آهنگ‏‌ها را مانند سازنده آن آهنگ مى‌نواخت، که این از استعداد خارق‌العاده‌اش بود». 
در جشنى که به‌مناسبت سال تحصیلى در یکى از مدارس آبادان برپا شده بود، وى به اجراى برنامه پرداخت و در واقع این اولین کنسرتش بود که با استقبال روبرو شد.
او پیش از انقلاب، برای خوانندگان سرشناسی چون هایده آهنگسازی می‌کرد، اما در سال‌های پس از انقلاب، فعالیتش بسیار محدود شد.
وی با ویلونیست‌های نامدار: پرویز یاحقی، حبیب‌اله بدیعی و اسداله ملک هم‌دوره بود.
او ساز کمانچه را نیز به‌ خوبی می‌نواخت ولی عمده شهرتش به‌علت ویلون نوازی‌های زیبایش و همکاری با خانم هایده بود.
از او دو فرزند به نامهای امید و امین به یادگار مانده که هر دو بازیگر هستند.