فرانسوا تروفو (François Truffaut) در سال ۱۹۳۲ در شهر پاریس به دنیا آمد
وی فیلمساز، فیلمنامه نویس، منتقد سینمایی و نظریه پرداز فرانسوی است و به همراه ژان لوک گدار و شابرول از پایه گذاران جریان موسوم به جنبش موج نو در سینما به حساب می‌آید.
این فیلمسازان به کتاب علاقه‌ای ویژه داشتند و آثار ادبی را در سینما مورد توجه قرار می دادند. تروفو مدتی به همراه دوستانش از منتقدان مجله «کالیزو سینما» شد.
اولین اثر سینمایی وی فیلم چهارصد ضربه، در زمرهٔ شاهکارهای سینمایی دنیا و سه فیلم بلند آغازین موج نو قرار می‌گیرد.
فرانسوا تروفو، بهترین کارگردان تاریخ سینمای فرانسه است.
تروفو نویسنده یا همکار نویسنده فیلمنامه تمام فیلمهایی بود که خودش کارگردانی کرد. آثار او ترکیبی از کمدی، غم، تردید و عشق بود.
یکی از مضامین اصلی فیلمهای تروفو زندگی خودش بود. از این جهت پاره‌ای از فیلمهایش فیلمهای زندگینامه‌ای محسوب می‌شوند.
چهارصد ضربه هم از آن دست فیلم‌هاست و تصویر پاره‌ای از وقایع دوران کودکی خود تروفو محسوب می‌شود. تروفو پیش از آنکه فیلمساز شود، نویسنده و منتقد نشریهٔ کایه‌دوسینما بود.
سیاست مؤلفان که از مشهورترین نوشته‌های او به حساب می‌آید عملاً به یک مانیفیست برای فیلمسازان موج نو تبدیل شد.
تروفو بسیاری از فیلمسازان زمان خودش را مقلد، دنباله‌رو و بسیار محافظه‌کار می‌دانست. سینمای آنها را کهنه و پوسیده خواند و نوید پیدایش یک سینمای نو را داد که در آثار موج نو تبلور یافت.
فرانسوا تروفو در ۶ فوریه سال ۱۹۸۴ دار فانی را وداع گفت.

برخی از آثار فرانسوا تروفو:
چهارصد ضربه: ۱۹۵۹
به نوازنده پیانو شلیک کن: ۱۹۶۰
ژول و ژیم: ۱۹۶۲
فارنهایت ۵۴۱ : ۱۹۶۶
کودک وحشی: ۱۹۷۰
دو دختر انگلیسی: ۱۹۷۱
روز برای شب: ۱۹۷۳
داستان آدله اچ: ۱۹۷۵
تغییر کوچک: ۱۹۷۶
آخرین مترو: ۱۹۸۰‌