مجله  پیام زن  آذر 1375، شماره 57 

نویسنده : پروین جعفری
38
ر پی دعوت خوآن آنتونیو سامارانش رئیس کمیته بین المللی المپیک، هیأتی جهت شرکت در اولین «کنگره جهانی زن و ورزش» که در تاریخ 25 ـ 23 مهرماه در لوزان سوئیس برگزار گردید عازم

این کشور شدند.

از ویژگیهای قابل ذکر این گردهمایی تشکیل آن برای اولین بار در تاریخ صدساله المپیک می باشد.

خانم فائزه هاشمی، نایب رئیس کمیته ملّی المپیک ایران و رئیس شورای همبستگی ورزش بانوان کشورهای اسلامی در این سفر علاوه بر سخنرانی، با ریاست کمیته بین المللی المپیک و دیگر شخصیتهای ورزشی جهان و نیز رؤسای کمیته های ملی المپیک سایر کشورها ملاقاتهایی داشته و مباحثی نظیر برنامه ریزی و سیاستگزاری ورزش توسط زنان، توجه به ورزش زنان مسلمان، نقش زنان در ساختار جوامع اسلامی، موانع فرهنگی موجود برای حضور زنان کشورهای اسلامی در مسابقات جهانی، تصویر ورزش بانوان در رسانه های جمعی و مسائلی از این قبیل را مطرح نمود.

این کنگره با حضور 192 نفر از وزرای ورزش و رؤسای کمیته های ملی المپیک 77 کشور جهان و رؤسای فدراسیونهای بین المللی با سخنرانی خوآن آنتونیو سامارانش و قرائت پیامهای نخست وزیران پاکستان و نروژ افتتاح گردید.

ریاست کمیته بین المللی المپیک در بخشی از سخنان خود، ضمن برشمردن موفقیت بانوان، پیشرفت در موقعیتهای ایجاد شده برای آنان را مثبت خوانده، اضافه کرد که ما باید در مشکلات فرهنگی، اقتصادی و مذهبی به «تفاهم و یک راه حل مشترک» برسیم. وی سپس گفت: «من لازم می دانم از تلاشهای جمهوری اسلامی ایران بویژه خانم هاشمی برای توسعه ورزش بانوان در کشورهای اسلامی، تشکر و قدردانی نمایم.»

خانم هاشمی، نماینده جمهوری اسلامی ایران در دومین روز از کنگره با عنوان «ضرورت ورزش برای زنان مسلمان» به ایراد سخنرانی پرداخت و گفت:

مایه خشنودی من است اینکه شرکت کننده در یکی از کنگره های المپیک هستم که فاقد مشخصه های همیشگی جلسات در طی تاریخچه المپیک مدرن بوده و به طور اخص به مسأله زنان و ورزش می پردازد.

وی افزود: ورزش به عنوان ابزاری اجتماعی و فعالیتی فرهنگی، در نظر گرفته می شود که در خدمت حمایت، ترغیب و «اعتلای ارزشهای اخلاقی» به کار گرفته شده و دستیابی به وحدت جهانی را که در سایه آن کنکاشی نهفته به سوی تعالی همگانی در

درون هر فرد به وجود می آید میسر می سازد.

این تعالی مبتنی بر منطق فرهنگی و تمامیت هر ملت است که ارائه گر و رساننده هویت هر گروه به عنوان عضوی از یک نظام گسترده تر همچون جامعه جهانی ورزش می باشد.

خانم هاشمی اضافه کرد: به واقع تنها زمانی می توان گام به سوی تفاهم و توسعه برداشت که درک ما از فرهنگ، نه به عنوان سد و مانع بلکه همچون سرچشمه هایی از انرژیهای بهره برداری نشده، باشد.

وی در مورد عوامل ایجاد فاصله میان زنان مسلمان و غیر مسلمان گفت: در بررسی کوتاه برای هر فرد، به سادگی مشخص می شود که عناصر و عواملی که به تعمیق فاصله میان زنان مسلمان و دیگر زنان در صحنه های بین المللی می انجامند عبارتند از:

1ـ گرایش جهانی به سوی تطابق فرهنگها به مفهوم اضمحلال تنوع فرهنگی.

2ـ شیوع فرهنگ برهنگی تحت عنوان مدرنیسم، پیشرفت تکنولوژی، تمدن، مد و ... که بند دوم به طور مشخص با ماده 1 ـ 5 جنبش المپیک که «حمایت و

ترغیب به ارتقای اصول اخلاقی در ورزش» می باشد مغایرت دارد.

با در نظر گرفتن تمامی این مطالب، همگی شاهد این قضیه بوده ایم که تا کنون هیچ پیش بینی برای طرحها و پروژه هایی که بانوان مسلمان را بیشتر درگیر ورزش نماید در طی سابقه صدساله المپیک صورت نپذیرفته است، که شاهد این ادعا عدم حضور زنان مسلمان از 32 کشور اسلامی در المپیکهای بارسلون و آتلانتا می باشد.

وی افزود: اما زنان جمهوری اسلامی ایران توانسته اند تحت تأثیر تأکیدات دین مبین اسلام با تفکر و ابتکار، روش پسندیده ای را جهت تطبیق ورزش با مذهب و فرهنگ مطرح نموده و بر اساس آن تشکیلات شورای همبستگی ورزش بانوان کشورهای اسلامی را بر اساس ضرورت برای 41 از جمعیت زنان مسلمان جهان در سال 1370 پایه ریزی نمایند و حضور کشورهای اسلامی در رقابتهای جهانی به شیوه ای جدید، کار تازه ای بود که کشور ایران به عنوان یک کشور اسلامی آغازگر آن بود. ایشان در پایان به عنوان رئیس شورای همبستگی ورزش بانوان کشورهای اسلامی و نایب رئیس کمیته ملی المپیک ایران، به طور مشخص پیشنهاد نمود:

1ـ کمیته گسترده ای با حضور اندیشمندان و جامعه شناسان کمیته بین المللی المپیک در ادامه راه شورای همبستگی ورزش بانوان کشورهای اسلامی ایجاد گردد که

در این زمینه زنان جمهوری اسلامی ایران با توجه به تجربیات خود اعلام آمادگی جهت هر گونه همکاری را می نمایند.

2ـ از کمیته های ملی المپیک کشورهای مسلمان درخواست گردد تا نسبت به توسعه ورزش بین زنان مسلمان بی تفاوت نبوده و آن را در اولویت کاری خود قرار دهند.

3ـ با توجه به مسائل فوق، بندی با متن «تدوین اصول در جهت ضرورت ورزش برای زنان مسلمان با بهره مندی از حمایات همه جانبه کمیته بین المللی المپیک» در قطعنامه پایانی کنگره گنجانده شود.

وی در پایان اعلام داشت که ما حرکتمان را ادامه می دهیم و امیدواریم روزی شاهد این نباشیم که تاریخ بیش از این ثبت کننده فرصتهای از دست رفته باشد.

سخنرانان دیگر این کنگره پیرامون موضوعاتی از قبیل: جنبش المپیک، زنان و المپیک، تجارب ایرانیان در امر ورزش بانوان، آموزش، مربیگری، داوری، آمادگی جسمانی، آموزش مدیران زن جهت امور ورزشی، ورزش و خانواده، ورزش و معلولین، ورزش دولتی و غیر دولتی و ... به ایراد مطالب پرداختند.

رسالت زن مسلمان ایرانی، صادر کردن ارزشهای اسلامی به جهان است.

این عنوانی است که از متن صحبتهای خانم طاهریان معاون ورزش بانوان کشورمان در گفتگویی که با ایشان داشتیم دریافت کردیم.

ایشان نیز که به عنوان نماینده ای از کشور ایران در این کنگره جهانی شرکت داشته در مورد حضور بانوان ایرانی و نقش آنان در این گردهمایی اظهار داشت:

به اعتقاد بنده شرکت زنان جمهوری اسلامی ایران در این گونه جوامع نه تنها تبلیغات منفی را که در دنیا در مورد زن ایرانی ساخته و پرداخته شده خنثی کرده، بلکه مؤیّد این نکته است که زنان در چارچوب قوانین شرع مقدس اسلام در نظام جمهوری اسلامی در کلیه موارد و امور پا به پای مردان جامعه فعالیت داشته و حتی در اداره بخشهایی خودشان استقلال کافی را به دست آورده اند و مدیریت امورشان بر عهده خودشان است و تا کنون چه زیبا از عهده آن برآمده اند.

طرح این مسأله که «مدیریت بخشهایی از امور، از جمله ورزش بانوان در ایران توسط خود آنها انجام می گیرد» و در کنار آن، توجهی که از سوی مسؤولین کشور نسبت به این قشر جامعه مبذول گردیده، طرح شیوه ای نوین می باشد که در کنگره، تعجب همه شرکت کنندگان را برانگیخت و آنها نیز متقاضی اِعمال این نوع مدیریتها بودند.

وی اضافه کرد: در اینجاست که رسالت زن مسلمان ایرانی به عنوان الگویی ویژه و نو در واقع صدور ارزشهای اسلامی به جهان می باشد. ما علاوه بر اینکه در جوامع مختلف به ارائه فعالیتهای زنان در امر تربیت بدنی و ورزش کشورمان می پردازیم بایستی تلاش نماییم تا در ارائه این الگوی نوین به جهان بویژه کشورهای اسلامی در خصوص «ورزش بانوان» توفیق یابیم.

وی افزود: خانم «بنهام» ناظر فدراسیون جهانی که در اولین دوره از مسابقات ورزشی بانوان کشورهای اسلامی در ایران حضور داشته در کنگره ابراز نمود که ما تلاش و زحمات شما را دیدیم و بسیار متعجب شدیم. دلیل تعجب امثال ایشان چیزی جز مشاهده قوت عمل زنان ایرانی در زمینه های مختلف ورزشی اعم از آموزش، مربیگری، داوری و کمیته های فنی برگزاری مسابقات نبوده است و اینکه آنها در اجرای امور مربوط به خویش استقلال یافته اند باعث غبطه آنها شده و به نوعی سعی می کنند در این امر از ما پیروی نمایند.

دیدار فائزه هاشمی با رئیس کمیته بین المللی المپیک خانم هاشمی به همراه خانم طاهریان در طول روزهای برگزاری کنگره، ملاقاتی نیز با سامارانش ریاست کمیته بین المللی المپیک داشتند که طی آن آقای سامارانش ضمن تبریک به خانم هاشمی از اینکه در همه محافل ورزشی حضور فعالانه دارند، اظهار داشت که من سخنرانی شما را شنیدم و خوشحالم از اینکه توانسته اید ورزش بانوان را در کشورهای اسلامی گسترش دهید و اگر تلاش کنید که عربستان هم موانع موجود را در کشور خود از میان بردارد و در دومین دوره از بازیهای بانوان کشورهای اسلامی در پاکستان شرکت نماید، بهتر خواهد بود.

سپس خانم هاشمی، گزارش سالانه فعالیتهای ورزشی بانوان و انتخابات جدید کمیته ملی المپیک ایران را به آقای سامارانش ارائه داد و یادآور شد که در کنگره مقرر شد تا سال 2000 ده درصد از پستها در اختیار زنان قرار گیرد در حالی که زنان ایران در حال حاضر بیست و پنج درصد دارای پستهای کلیدی هستند.

وی افزود: ما توانسته ایم با ارائه برنامه های فرهنگی جهت حفظ سلامت و آمادگی جسمانی زنان، ورزش همگانی را در میان آنها ترویج دهیم و ضرورت قرار گرفتن ورزش در زندگی روزانه مردم را از طریق رسانه های جمعی تعمیم دهیم.

وی همچنین گفت: با توجه به شرایط جامعه جهانی و هجوم فرهنگهای مختلف، باید منشور المپیک مطابق با نیازهای جوامع مختلف تغییر یابد چرا که هدف، «توسعه ورزش» است و از آنجایی که همکاری در سطح بین المللی و برقراری ارتباطات یکی از لوازم موفقیت ورزش می باشد، پس برای توسعه اهدافمان نیاز به همکاری داریم. وی در پایان دیدارش از کمیته بین المللی المپیک درخواست کرد که تسهیلات لازم برای تأمین ورزشکاران را در دومین دوره بازیهای بانوان مسلمان فراهم آورد.

در پایان، آقای سامارانش ضمن آرزوی موفقیت برای هیأت بانوان ایران، قول مساعدت و همکاری در همه زمینه ها بویژه در مورد فوق را اعلام داشتند.

پایان گردهمایی
کنفرانس جهانی زن و ورزش بعدازظهر روز چهارشنبه 25/7/75 پس از سه روز بحث و بررسی، با حضور نمایندگان 77 کشور جهان با تصویب قطعنامه ای در 16 بند به کار خود پایان داد. چند بند این قطعنامه که از سوی هیأت ایرانی پیشنهاد گردید و به تصویب رسید عبارتند از:

ـ حمایت از زنان کشورهای اسلامی و پرداختن به مسائل زنان، در چارچوب اعتقادات و فرهنگ خاص مذهب و کشورشان.

ـ تخصیص اعتباری ویژه از سوی کمیته بین المللی المپیک به صورت دوره ای جهت ارتقاء سطح کیفی ورزش بانوان در کلیه موارد از جمله تربیت مربی، داور، کادر فنی و اموری از این قبیل.

ـ تشکیل دوره های آموزشی در خصوص مدیریت ورزشی سالیانه برای کشورهای اسلامی.