در سال های اخیر، نهضتی اجتماعی در میان فعالان بازار مد، در جهت عدم استفاده از پوست سمورها و فک ها برای تولید پوشاک گران‌قیمت به وجود آمده است. علاوه بر سمورها و فک ها، حیوانات دیگری نیز به دلیل استفاده از چرم و پشم و پر و ابریشم آنان، به صورتی بی‌رحمانه کشتار می گردند. نویسنده با اشاره به حقایق فراسوی این صنعت پول ساز در سراسر جهان، معتقد است که پرهیز از خرید این محصولات و استفاده از کالاهای تولید شده با روش های پایدار، باید از سوی همه مصرف‌کنندگان مورد توجه قرار گیرد.

معروف‌ترین زن طراح پوشاک دنیا یعنی دونا کاران، یکی از افرادی است که تصمیم گرفته استفاده از پوست سمور را متوقف کند. البته طراحان دیگری هم نظیر جورجیو آرمانی، بیل بلاس، کارولینا هیررا، اولگ کاسینی، کریستین لاکرویکس، کالوین کلین و ده ها نفر دیگر هم به این جنبش پیوسته‌اند.
همه این افراد، حمایت از سمورها را به عنوان یک مسئولیت اجتماعی پذیرفته‌اند و البته اسامی این لیست، همچنان در حال افزایش است.
یک سمور مادر، حیوانی زیباست که با سرعت باد می دود، با فرزندش بازی می کند، مهربان و قوی و شجاع است و در نهایت، حیوانی با زیبایی تمام ناشدنی به حساب می آید... اما فردا او در دام تله‌ای آهنین در حال چرخیدن به دور خویش است. یک پایش دراین تله غیرقابل فرار گرفتار آمده و او به آهستگی، در تنهایی و بدون یاور و کمک، گرسنه و در بیم و هراس، جان خواهد داد!!
چارلز داروین در سال 1863 میلادی چنین گفته بود: "افراد اندکی می توانند برای 5 دقیقه، به دام افتادن یک حیوان در یک تله و دست و پا زدن های مظلومانه وی در آن را تحمل نمایند"... و شاید بسیاری با دیدن این منظره برای اولین بار، تعجب کنند که چگونه عده‌ای می توانند در این عصر متمدن، چنین صحنه های دلخراشی را به وجود آورند؟
بی‌تردید در این روزگار، پوشیدن یک لباس دوخته شده از پوست سمور را تنها می توان ناشی از جهالت و نادیده‌انگاری حقایق و یا خوی وحشیانه یک فرد دانست! ما با خرید این کالاها، به رشد صنعتی کمک می کنیم که در حیات وحش و طبیعت، با به دام انداختن این حیوانات نازنین در تله های آهنین، آنان را به مرگی تدریجی و غم‌انگیز دچار می نمایند. البته تعدادی از این سمورهای مادر که برای سرنوشت فرزندانشان نگرانند، به قیمت قطع شدن پاهایشان، از این دام ها می گریزند. (برای جلوگیری از این کار، شکارچیان از دام‌هایی بهره می برند که حیوان را در هوا آویزان می کند و دیگر امکان فرار وجود ندارد و یا با قرار دادن این تله ها در کنار و یا درون آب، باعث می شوند که فرار حیوان، به خفه شدن وی منجر گردد.)
این حیوانات بی‌دفاع به دام افتاده، یا در سرماهای سخت زمستان یخ می زنند و یا در زیر آفتاب داغ تابستان می سوزند و در نهایت هم در شرایطی که هیچ کس نمی تواند به آنان کمک کند، با حمله شکارچیان و مرگ روبه‌رو می شوند. البته سمورهایی که زنده می مانند، برای پرهیز از بدشکل شدن پوستشان مورد ضرب و شتم با چماق و مشت و لگد قرار می گیرند، با دست خفه می شوند و یا با فرو کردن سرهایشان در زیر آب، جان می بازند. فراموش نکنید که میلیون ها سگ و پرنده و گربه و موش و سنجاب هم همه ساله در این دام ها می افتند، اما به دلیل اینکه از نگاه شکارچیان، این حیوانات آشغال محسوب می شوند، باید به مرگ تدریجی گرفتار شوند.
اما سمورهای پرورشی چه سرنوشتی دارند؟ پرورش‌دهندگان این سمورها، در مزارع خود برای کشتن آنها از جریان برق، مسموم کردن با گازهای خفه کننده، خفه کردن با دست و یا آب، بریدن زبان، حلق‌آویز کردن و فرو کردن آهن های گداخته در مقعد این حیوانات استفاده می کنند... این سرنوشت تلخ، در انتظار سمورهایی است که زمانی طولانی را در قفس‌هایی تنگ و تاریک گذرانده‌اند!

پشم؛ کابوس گوسفندان
در مورد پشم گوسفندان باید به چه نکاتی توجه نماییم؟ بدون مداخله های انسانی، پشم گوسفند مانعی طبیعی در برابر نوسانات دما به شمار می آید. انسان ها با دستکاری این ساز و کار طبیعی، تلاش می کنند که پشم بیشتری به دست آورند. البته به دست آوردن این پشم غیرطبیعی و پرپشت باعث می گردد که همه ساله صدها هزار گوسفند به دلیل قرار گرفتن در گرما و یا سرمای زیاد، جان خود را از دست بدهند. گوسفند بدون پشم، حتی بیش از انسان نسبت به سرما حساس است! به علاوه، به دلیل اینکه پشم‌چینان با توجه به پشم چیده شده خود، دستمزد می گیرند، بدون دقت و با سرعت، علاوه بر پشم، گاهی پوست و گوشت این حیوانات را هم می کنند. یکی از شاهدان این مزارع می گوید: "من گوسفندانی را دیدم که نیمی از صورتشان را خون فرا گرفته بود و یا حتی به دلیل چیدن بدون دقت پشم‌هایشان، خون از بینی‌هایشان سرازیر بود. "
با ورود ماشین های رایانه‌ای پشم‌چینی، این شرایط بدتر هم شده است. این ماشین ها حتی به پشم های دم این حیوانات هم رحم نمی کنند. پس از گذراندن یک دوره شش هفته ای سخت و طاقت‌‌فرسا، این حیوانات باید دوباره برای پشم چینی آماده گردند. برای رشد سریع‌تر، باید این گوسفندان در آغل های تنگ و بدون حرکت زیاد نگهداری شوند تا پشم‌هایشان به سرعت رشد نماید.

پر؛ فاجعه‌ای برای پرندگان
امروزه ما در بازارها شاهد عرضه پرهای پرندگانی نظیر غاز، اردک، شترمرغ و غیره هستیم. به علاوه شکار روزافزون این پرنده ها به منظور استفاده از پر آنها جهت تولید متکا، پشتی، راحتی و پوشاک، سال هاست که ادامه دارد. این اقدامات موجی از هراس و درد و استرس را به وجود می آورد. این حیوانات باید بارها در عمر خود به این عمل تن دهند. ما در حالی بر روی این متکاهای نرم جابه‌جا می شویم که هر یک از این پرها با سنگدلی از بدن یک پرنده کنده شده است. تعدادی از افراد فعال در این بخش، روزانه 100 پرنده را پر می کنند!... البته این حیوانات بی‌گناه هر 5 هفته یک بار به این کار تن می دهند و سرانجام جهت کشتار به بخش سلاخی منتقل می گردند. با این شرایط اسفبار، ما چگونه راضی می شویم که بر روی این تشک ها و متکاهای نرم، به راحتی به خواب شیرین برویم؟

چرم؛ فاجعه زیست‌محیطی
ما در مورد چرم چه می دانیم؟ آیا شما از کشتار گسترده حیوانات برای استفاده از چرم آنها اطلاع دارید؟ این یک ویرانگری فاجعه‌آمیز از بدترین نوع آن است. یک سوءاستفاده شرم‌آور! تجاوزی غیرانسانی که از هر تراژدی دیگر دنیای امروز، تکان‌دهنده‌تر است. باید از طبیعت و محیط زیست به دلیل این اقدامات عذرخواهی کنیم. آیا نباید با نخریدن محصولات چرمی، از تداوم و گسترش این هولوکاست در بازار جلوگیری کنیم؟
آیا تاکنون به این موضوع فکر کرده‌اید که کفش ها، کمربندها، کیف ها و سایر محصولات چرمی شما، به چه بهایی تهیه شده است؟ و آیا می دانید، گوساله های 4 روزه برای تولید محصولات چرمی، سلاخی می شوند؟ و مادرانشان از سرنوشت تلخ فرزندانشان هیچ چیزی نمی فهمند؟ البته ما شاهد عرضه محصولات ساخته شده از چرم اسب، کروکودیل، مار، ‌کانگورو، لاک‌پشت، گورخر، شترمرغ و سایر گونه های جانوری در خطر انقراض نیز در ویترین های شیک فروشگاه های پوشاک هستیم. آیا می دانید، بخش مهمی از سودآوری بازار گوشت به فروش چرم وابسته است؟
در مورد مراحل آماده‌سازی چرم، نکات ناگفته دیگری هم وجود دارد. چراکه در مراحل مختلف و طولانی این محصول، از مواد شیمیایی خطرناک و سمی زیادی بهره برده می شود. به کارگیری فورمالید، پودر زغال‌سنگ، رنگ، سرب، سیانید، به همراه سراریز نمودن گوگرد، اسید، فضولات حیوانی و موهای زائد به منابع آب منطقه، بخشی از حقایق مربوط به تولید چرم است. مرکز کنترل بیماری های ایالات متحده اعلام نموده که میزان ابتلا به سرطان خون در میان ساکنان حاشیه کارگاه های تولید چرم، 5 برابر سایر افراد است. پژهشگران دانشگاه "واندربیلت" نیز دریافته‌اند که افزایش ابتلا به بیماری های تنفسی، سرطان ها و ورم معده و روده در میان این افراد، درحد فاجعه‌باری می باشد.

کرم های ابریشم؛ قربانی فخرفروشی انسان ها
ابریشم، فیبرهای تنیده شده کرم های ابریشم است، تولیدکنندگان ابریشم، کرم های زنده را در آب می جوشانند تا بتوانند به این الیاف دست یابند. این حشرات در این مرحله احساس درد می کنند. ما توصیه می کنیم که به جای مصرف ابریشم، از الیاف نایلون، کتان و یا ریون استفاده نمایید.

برای نجات حیوانات در اسراییل، کاری کنید
شهر تل‌آویو سال هاست که به عنوان مرکز خرید و فروش سمور شناخته می شود. البته به دلیل حضور فعال یهودیان در صنعت مد، آنان از این تجارت سود زیادی نیز به دست می آورند. آلبرت انیشتن نابغه یهودی فیزیک می گوید: "در هر محصولی، یک مد جدید عرضه می شود، هر چند اکثر مردم، از درک بی‌رحمی‌های ظالمانه فراسوی این محصولات بی‌اطلاع هستند. "

چه باید کرد؟
چندی پیش، بیش از 40 اسقف در کتابی مخالفت خویش را با خرید و پوشیدن لباس های سمور اعلام نمودند. پرفسور آندره لنیزی در مقدمه این کتاب می نویسد: "امکان ندارد که کسی ادعای مسیحی بودن کند و ننگ پوشیدن پوست یک حیوان زنده را تحمل نماید. " البته خوانندگان این اثر می توانند از نظرات اسقف اعظم ولز، اسقف اعظم ادینبورو و همچنین اسقف اعظم لندن هم اطلاع یابند.
به علاوه، من دریافته‌ام که کفش های غیرچرمی در فصل های گرم و نیمه گرم، در پیاده‌روها عملکرد بهتری دارند. برای بعضی از پوشاک ما نیز گزینه های جایگزین غیرچرمی وجود دارد. محصولات پلی‌استر به راحتی پاک می شوند و رنگ های متنوعی هم دارند.
از سوی دیگر، ما باید اعتراض خود را به نحوه کشتار بی‌رحمانه سمورها با استفاده از دود اگزوز خروجی خودروها به صاحبان این صنعت نشان دهیم. تعدادی از این سمورها در این مرحله نمی میرند و در حالی به هوش می آیند که پوست آنها کنده شده است. شکستن گردن سمورها هم یکی از دیگر از روش های دیگر غیرانسانی کشتن آنها به شمار می رود.
آیا می دانید که این کشتار و قتل‌عام های غیرانسانی، به نابودی تنوع زیستی می انجامد؟ و آیا زمان آن فرا نرسیده که از فرصت اصلاحات گسترده در صنعت مد، بهره ببریم؟ به علاوه، برای حفظ محیط زیست باید کاری کرد و فراموش نکنیم که کشتن یک حیوان برای دوختن یک کت، یک گناه نابخشودنی است. و ما حق این کار را نداریم. و زنان ما هم بدون این لاشه های سلاخی شده، بسیار زیباتر خواهند بود!

منبع: / ماهنامه / سیاحت غرب / شماره 58
نویسنده : آدلا پیساروسکی