همزمان با دهمین سالگرد اشغال افغانستان توسط ارتش آمریکا، ژنرال مک کریستال، فرمانده سابق آمریکایی ناتو در افغانستان، در مصاحبه با یک نشریه انگلیسی اعتراف کرد عملکرد 10 ساله آمریکا و متحدانش در افغانستان ناموفق بوده است. وی که چندی قبل به دلیل اختلاف نظر با اوباما، رئیس‌جمهور آمریکا و وزیر دفاع آن کشور درباره سیاست‌های واشنگتن در افغانستان از مسئولیت خود استعفا نمود، در اظهاراتش همچنین اعتراف کرد که ناتو اساساً درک درستی از افغانستان نداشته و درحال حاضر هم ندارد.
اظهارات این مقام ارشد نظامی آمریکا درباره شکست اهداف و برنامه‌های ناتو در افغانستان تنها مورد از این قبیل نیست و بسیاری از مقامات غربی، طی روزهای اخیر به مناسبت سالگرد لشکرکشی آمریکا و متحدانش به افغانستان، در اظهارنظرهای خود بر این شکست تأکید کرده‌اند.
ژنرال مک کریستال به مورد دیگری نیز در صحبت‌های خود اشاره می‌کند که در نوع خود، دارای اهمیت است. وی جورج بوش، رئیس‌جمهور سابق آمریکا را نیز به دلیل یورش به عراق مورد سرزنش قرار داده و تأکید می‌کند که این اقدام، دیدگاه جهان اسلام را نسبت به آمریکا به کلی تغییر داد و موجب اوجگیری تنفر از آمریکایی‌ها گردید. واقعیتی که این ژنرال آمریکایی از اعتراف به آن اکراه دارد این است که لشکرکشی آمریکا به افغانستان و عراق از عوامل اصلی بروز بیداری در جهان اسلام و قیام‌های جاری در منطقه است و این موضوع، بدون شک مهمترین بخش از تبعات اقدامات جنگ‌افروزانه آمریکا در منطقه می‌باشد.
اوجگیری جنایات آمریکا در کشورهای اسلامی به بهانه‌های واهی، از جمله مبارزه با تروریسم، حمایت‌های بی‌چون و چرا از رژیم اشغالگر و جنایتکار اسرائیل، انباشته شدن خشم ملت‌های مسلمان را در پی داشت و در شکل‌گیری خیزش‌های عمومی اخیر در منطقه نقش اساسی و غیرقابل انکار داشته است.
در مورد افغانستان نیز آمریکایی‌ها با دستاویز قرار دادن مبارزه با القاعده و طالبان و با وعده استقرار دمکراسی و تأمین امنیت و رفاه به این کشور مسلمان یورش بردند که اکنون با گذشت 10 سال، نه تنها این وعده‌ها محقق نشده بلکه نتیجه آن لشکرکشی، قتل 10 هزار غیرنظامی، تشدید ناامنی و گسترش فقر بوده است.
آمریکایی‌ها در ابتدای حمله به افغانستان، وعده می‌دادند که این کشور را به آن درجه از پیشرفت و رفاه خواهند رسانید که مورد حسرت دیگر کشورهای منطقه خواهد بود، ولی آنچه درحال حاضر در این کشور گسترش یافته تروریسم و ناامنی و همچنین تولید مواد مخدر است که در مورد اخیر افغانستان رتبه اول جهان را به خود اختصاص داده است.
مستأصل ماندن آمریکا و متحدانش در افغانستان موجب شد آنها ملتمسانه گروه شورشی و افراطی طالبان را به مذاکره و مصالحه فرا بخوانند ولی این تدبیر نیز هیچ دستاوردی نداشت و پس از قتل برهان الدین ربانی رئیس‌جمهور سابق افغانستان به دست عواملی، که گفته می‌شود از طالبان بودند، عملاً متوقف گردید.
واقعیت این است که گروه طالبان با آگاهی از ضعف و درماندگی اشغالگران غربی درصدد سیطره دوباره بر افغانستان است و بدیهی است که به امتیازات کم و محدود مشارکت در دولت فعلی افغانستان راضی نخواهد بود. به عبارت ساده‌تر، اکنون پس از گذشت 10 سال، افغانستان به سرعت به نقطه صفر نزدیک می‌شود و علیرغم مرگ هزاران افغانی و صرف بودجه‌های سنگین مالی، اوضاع این کشور در حال بازگشت به گذشته، یعنی قبل از پائیز 1380 است البته با این تفاوت که اگر این بار افراطیون طالبان بر این کشور مسلط شوند هم برای افغانستان و هم برای منطقه بسیار خطرناک‌تر از قبل خواهند بود.
به اعتراف منابع افغانی و غربی، هم اکنون بخش بزرگی از خاک افغانستان از کنترل دولت مرکزی و نیروهای ناتو خارج و در اختیار شورشیان است. در این میان، روز به روز بر خشم مردم آمریکا از جنگ بی‌سرانجام و بدون پیروزی افغانستان افزوده می‌شود. براساس نظرسنجی که توسط شبکه "سی ان ان" انجام گرفته است اکثریت مردم آمریکا، جنگ افغانستان را بیهوده می‌دانند و تأکید می‌کنند که از این جنگ و تلفات و هزینه‌های سرسام آور آن خسته شده‌اند. آنچنانکه اعلام شده است هزینه جنگ افغانستان درحال حاضر به 300 میلیارد دلار بالغ گردیده است. همچنین از آغاز لشکرکشی آمریکا و متحدانش به افغانستان نزدیک به 2700 نظامی غربی در این کشور جان خود را از دست داده‌اند. دمکراتهای آمریکا که قدرت را دردست دارند ادامه روند جاری در افغانستان را تهدیدی مرگبار برای انتخابات آینده ریاست جمهوری می‌دانند و اعلام طرح شتاب زده عقب نشینی از افغانستان برای گریز از این تبعات است. بسیاری از مقامات آمریکایی هشدار داده‌اند بحران افغانستان باعث مرگ زودرس دولت اوباما خواهد شد و همانگونه که باتلاق عراق، جرج بوش را به هلاکت سیاسی کشاند، اوباما را نیز افغانستان به هزیمت می‌کشاند.
جنگ افغانستان، علاوه بر هزینه‌های سنگین جانی و مالی برای آمریکا و متحدانش، ضربه حیثیتی شدیدی نیز به آنها وارد کرده است. اکنون مردم دنیا مشاهده می‌کنند که لشکر پر هیمنه و مجهز ناتو پس از 10 سال جنگ در این کشور، دستاورد قابل ملاحظه‌ای نداشته و در آستانه شکست کامل در افغانستان قرار دارد. سردمداران ناتو نیز تاکنون هر تدبیری را که لازم بوده است در افغانستان به کار بسته‌اند. طی روزهای گذشته آمریکایی‌ها فشار زیادی را متوجه دولت پاکستان کرده‌اند چرا که مدعی هستند ریشه ناامنی‌های افغانستان در پاکستان است. با اینحال بسیاری از ناظران سیاسی این ادعا را دستاویزی برای فرار از شکست افغانستان می‌دانند و این فشارها را بی‌نتیجه تلقی می‌کنند.
واقعیت این است که دولت‌های غربی به سرکردگی آمریکا باید شکست در افغانستان را بپذیرند و از این کشور خارج شوند و علاوه بر نجات جان نظامیان خود، ملت افغانستان را نیز از تبعات شرارت بار حضور خود رها سازند. تردیدی نیست که اشغالگران هرچه بیشتر در افغانستان بمانند، باید هزینه سنگین‌تری را متحمل شوند. این، همان واقعیتی است که مسئولان نظام جمهوری اسلامی در سال 1380 یعنی در روزهای اشغال افغانستان توسط ارتش آمریکا با صراحت آن را اعلام کردند و گفتند افغانستان به باتلاقی برای آمریکا تبدیل خواهد شد که نظامیان آمریکائی در آن فرو خواهند رفت. این باتلاق اکنون آنچنان عمیق شده که رئیس‌جمهور و سایر دولتمردان آمریکائی را نیز در خود فرو برده است.

منبع: / روزنامه / جمهوری اسلامی ۱۳۹۰/۰۷/۱۰