نخستین کنفرانس بین المللی مبارزه جهانی با تروریسم با حضور 60 کشور و 20 سازمان بین المللی دیروز (شنبه) با پیام حضرت آیةا... خامنه ای در تهران آغاز به کار نمود. با عنایت به دغدغه جهانی برای مبارزه با این پدیده و اقدامهای گسترده جهانی برخی کشورها، که به زعم خود گزینه صحیح را برای مقابله انتخاب کرده و نتیجه عکس آن که سبب گسترش این موضوع گردید؛ تردیدهای فراوانی در اذهان عمومی ایجاد شد و کشورهای دیگر را بر آن داشت تا با ورود به این موضوع، مکانیسم مورد وفاق عمومی را بر اساس منطق جهانی پیگیری نمایند. در همین راستا جمهوری اسلامی میزبان برگزاری اولین نشست بین المللی مبارزه با تروریسم گردید.
در شرایط کنونی جهان، موضوع تروریسم پدیده ای شوم تلقی می گردد؛ پدیده ای که کیان کشورهای جهان و ثبات بین المللی را تهدید می نماید و همه کشورها کما بیش از آن صدمه دیده اند. از این رو، ابتدا باید این موضوع به عنوان یک معضل جهانی مطرح شود تا همه کشورها و سازمانهای بین المللی در این زمینه با اهتمام جدی تر راه های مقابله با پدیده تروریسم را در دستور کار قرار دهند.
یکی از مواردی که سبب گردیده تاکنون این مفهوم از اجماع لازم در میان کشورها برخوردار نگردد، انگیزه های سیاسی نظام سلطه است که تلاش می کند با برداشتهای یکسونگر، موضوع مذکور را ابزاری در خدمت نظام سلطه قرار دهد. در مرتبه نخست، باید کشورها گام جدی تری برای تبیین مفهومی این موضوع بردارند تا بتوان از این طریق با وجود یک مفهوم متقن، به تطبیق آن بر مصادیق پرداخت، به نحوی که می توان این رفتار پارادوکسیکال را در سرزمینهای اشغالی به وضوح مشاهده نمود. مبارزان فلسطینی که برای احقاق حقوقشان تلاش می کنند، از دید کشورهای غربی تروریست تلقی می گردند، ولی رژیم جنایتکار صهیونیستی که حامی تروریسم دولتی است، از سوی دولتهای مغرب زمین حمایت می شود.
استفاده ابزاری از مفاهیم موجود حقوقی، معضلی است که بی عدالتیها را دامن زده و از این منظر کشورهای فرادست قدرت را در جایگاهی قرار داده است که قادرند با هرگونه تحلیل، هدفهای سیاسی را در پشت نقاب انگاره های حقوقی پیگیری کنند. ولی جنبشها و کشورهای فرودست قدرت، در استفاده از حقوق مصرح قانونی خود نیز محروم می باشند. به عنوان نمونه، می توان به برداشت آمریکا در دفاع مشروع پس از حوادث 11 سپتامبر سال 2001 اشاره نمود که با این بهانه جنگ ظالمانه ای را علیه مردم مظلوم و بی دفاع افغانستان آغاز نمود، چنان که تاکنون خسارتهای مادی و معنوی جبران ناپذیری به مردم این کشور تحمیل نموده است. افشای 90 هزار صفحه سند محرمانه آمریکاییها از سوی سایت ویکی لیکس درباره جنگ افغانستان، تنها گوشه ای از اقدامهای تروریستی نیروهای ائتلاف به رهبری آمریکا در این کشور است.
کشورها، اعم از قدرتهای علیا و سفلی، در مقابل موج تروریسم واکنش بهنگام و متناسب نداشته اند و با تفکیک تروریسم به خوب و بد، زمینه پرورش تروریسم را نیز فراهم کرده اند، لذا کشورها اگر مدعی برخورد با این عامل بی ثبات سازی جهانی می باشند، باید موضع بگیرند تا بتوان این پدیده شوم را در سطح جهان مهار نمود، ولی عملکرد برخی دولتها خلاف این واقعیت را اثبات می کند، به نحوی که خروجی رفتارهای آنها به حمایت از گروه های خشونت طلب منجر گردیده که گاه با اقدامهای تشویقی واشنگتن و یا برخی کشورهای اروپایی مواجه می گردند. اگر کشورهای غربی واژه خوب و بد را از تروریسم حذف و با هر گونه اشکال آن برخورد کنند، می توان به اقدامهای جامعه جهانی در این زمینه امیدوار بود.
بر کسی پوشیده نیست، امروزه تروریسم گفتمان سیاست خارجی آمریکا گردیده است. بدون تردید، عقبه فکری این گفتمان سازی را در سیاست خارجی آمریکا، می توان به دیدگاه های ساموئل هانتینگتون مرتبط نمود. بر اساس انگاره های ذهنی وی، واشنگتن همواره برای بقا نیازمند دشمن است و در صورت نبود آن باید دشمن سازی نماید. پس از فروپاشی شوروی سابق، آمریکا با یک خلاء²مواجه شد. لذا موضوع تروریسم سوژه ای برای پیشبرد هدفهای سیاست خارجی آمریکا گردید. به تبع همین نگاه، دولتهای اقماری واشنگتن در تعقیب هدفهای خویش همین رویه را در منطقه در پیش گرفتند که نمونه های بارز آن را هر روز در رسانه ها می توان مشاهده نمود.
اکنون جهان با این واقعیت آشنا گردیده است که تعقیب تروریسم در ادبیات دولتمردان آمریکا -که به تبع آن برخی کشورهای غربی و همسو نیز در این پازل کاخ سفید نقش ایفا می نمایند- عملاً اقدامهای بین المللی را برای مهار این پدیده با ناکامی مواجه نموده است، به نحوی که حمایت همه جانبه واشنگتن از نماد تروریسم دولتی در سرزمینهای اشغالی، تصویرسازی منفی از جمهوری اسلامی در اذهان عمومی ملتها، حمایت از منافقین، ریگی، پژاک و... نه تنها کمکی به مهار این پدیده نکرده، بلکه موجب تشدید تروریسم نیز گردیده است.
برگزاری اولین کنفرانس بین المللی مبارزه جهانی با تروریسم به میزبانی جمهوری اسلامی ایران که خود به عنوان یکی از اصلی ترین قربانیان ترور است، در صورت اهتمام دیگر اعضای شرکت کننده، می تواند افق جدیدی را در تلاشهای شرکت کنندگان ترسیم نماید. جمهوری اسلامی ایران با بیش از 17 هزار شهید ترور، یکی از قربانیان بزرگ پدیده شوم تروریسم است و بسیاری از رهبران گروه های تروریستی از جمله فرقه منافقین، پژاک، جندالشیطان و... مورد حمایت کشورهای مدعی مبارزه با تروریسم قرار دارند.
بنابراین، تروریسم، پدیده ای جهانی متأثر از بی عدالتی، یکجانبه گرایی، سلطه و بی توجهی به کرامت بشری است که صلح، نظم و امنیت همه نسلها، نژادها و فرهنگها را در جهان در معرض خطر و تهدید قرار داده است. بدون شک، اگر برای ریشه کنی این پدیده شوم عزم جدی جهانی وجود دارد، دستیابی به اقدام معطوف به نتیجه، نیازمند تدوین حقوق بین الملل جدید است که زمینه سؤاستفاده را از قدرتهای برتر سلب نماید و مدعیان تروریسم محاکمه شوند. همچنین همه دموکراتها و جمهوریخواهانی که از منافقین، PKK و دیگر گروه های تروریستی حمایت می کنند، باید اخراج شوند و نیروهای اشغالگر، دو کشور اسلامی عراق و افغانستان را ترک کنند.

منبع: / روزنامه / قدس ۱۳۹۰/۴/۵
نویسنده : غلامرضا قلندریان