مایکل المن، عضو ارشد دفاع موشکی در موسسه بین‌المللی مطالعات استراتژیک و بازرس سابق تسلیحات سازمان ملل در مقاله ای به بررسی توانمندی های ماهواره جدید ایران پرداخته و تلویحا" آن را خطری برای توان ایران جهت پرتاب موشکهای قدرتمند با قابلیتهای نظامی ارزیابی کرده است.
به گزارش ایران پریمیر ، مایکل المن در مقاله خود نوشته است:
به عنوان بخشی ازطرح جاه‌طلبانه ایران برای گسترش برنامه‌ی فضایی خود، ایران ادعا می‌کند ماهواره‌ای را در 15 ژوئن به فضا پرتاب کرده و در مدار قرار داده است. این دومین ماهواره‌ای است که جمهوری اسلامی به فضا فرستاده است.
ماهواره‌ی جدید 15.3 کیلویی، به نام رصد -1 برای عکس گرفتن از سطح زمین، مشاهده ی خسارات ناشی از زلزله، سیل و فجایع دیگر طبیعی طراحی شده است. این ماهواره که در دانشگاه مالک اشتر مونتاژ گشته، به خاطر عدم تشخیص اشیاء کوچکتر از 150 متر عرضی، دارای ارزش نظامی محدودی خواهد بود. ماهواره ی مشاهده گر زمین با استفاده از راکت حمل کننده ی دو مرحله ای سفیر-1B پرتاب شد.

• آیا پرتاب دیروزحاکی از توانمندی جدیدی برای ایران است؟
خیر، پرتاب دیروز سومین پرتاب به فضا توسط تهران بود. اولین تلاش ایران در سال 2008 به شکست انجامید. شش ماه بعد، در فوریه 2009 ، ماهواره ی آزمایشی امید به وسیله راکت دومرحله‌ای سفیر به فضا پرتاب شد. محمود احمدی نژاد در ابتدا برنامه پرتاب ماهواره سوم را برای ماه مارس اعلام داشت اما این برنامه به تاخیر افتاد و به خاطر سه ماه تاخیر هیچ توضیحی ارائه نگشت.
سفیر b1 سیستم جدیدی نیست، اما مطمئنا ماموریت موفقیت آمیز دوم در فقط سه بار تلاش، نشان می‌دهد که مهندسین سازمان هوافضای ایران(IAO) در حال انباشت امکانات تکنیکی علمی می‌باشند که به توسعه‌ی پرتاب گر فضایی آینده و موشک بالستیک به طور قطع یاری خواهد رساند.
پرتاب کننده سفیر و سفیر1B به ظاهر یک وسیله مشابه می باشند، اگرچه عاقلانه است نتیجه بگیریم که اصلاحاتی برای بهبود قابلیت اطمینان و عملکرد بهتر آن صورت گرفته است. پرتاب گر تک مرحله‌ای، نسخه گسترش یافته موشک بالستیک قدر-1 منهای قسمت کلاهکی آن باشد.طول اضافه شده ی تقریبی 3.5 متری، به پرتاب کننده ی تک مرحله‌ای اجازه حمل 5 هزار کیلوگرم سوخت را می‌دهد. پرتاب کننده 2 مرحله‌ای به وسیله موتور های رانشی سطح پایین به کار انداخته می‌شود که بسیار مشابه نمونه‌هایی هستند که هم در R-27شوروی ، موشک پرتابی زیردریایی، یا ROTA، موشک زمین به زمین که توسط کمیته طراحی Makeyev در اواسط دهه 1960 توسعه یافت، مورد استفاده قرار گرفته است.

• آیا پرتاب موشک به فضا در مغایرت با قطعنامه 1929 سازمان ملل می باشد؟
بند 9 قعطنامه تصریح می کند" که ایران نباید هر نوع فعالیتی مربوط به قابلیت موشک های بالستیک وابسته به سلاح‌های هسته‌ای ، شامل تکنولوژی موشکی بالستیک... را متقبل شود ". این بند نشان می‌دهد که پرتاب کننده‌های فضایی که اجزای اصلی قرار گرفته در موشک های بالستیک ایران را به کار می‌گیرند، ممنوع می‌باشند. به خاطر اینکه سفیرb1، همان موتور مشابه در موشک بالستیک میان برد قدر-1 را استفاده می‌کند، ایران احتمالا در مغایرت با قطعنامه سازمان ملل عمل می‌کند.
اما این موضوع قابل بحث می‌باشد، چنانچه که ایران آزمایش‌های پرتاب موشک قدر -1، موشک دومرحله‌ای سجیل -2 با سوخت جامد، و موشک کوتاه برد قیام، نمونه اصلاح شده موشک اسکاد-بی، را ازمان تصویب قطعنامه 1929 هدایت و اجرا کرده است. به هر حال، تهران احتمالابه خاطر احترام به قعطنامه یا افکار عمومی، آزمایش موشک های سجیل -2 یا قدر -1 را تبلیغاتی و رسانه‌ای نکرد.

• آیا تحریم‌های سازمان ملل تلاش ایران را برای دستیابی به موشک‌های دور برد کند کرده است؟
به احتمال چنین باشد اما هیچ نشانه‌ای وجود ندارد که نشان دهد اقدامات توسعه ی موشکی ایران به وسیله ی تحریم‌های بین‌المللی با نقصان یا کندی روبه رو شده باشد. گزارش‌های سازمان ملل بیان می‌دارد که ایران کماکان قادر به وارد کردن فن آوری و اجزاء موشکی از کره شمالی می‌باشد، گرچه جریان این کار ممکن است کند شده باشد. اما جلوگیری از صدور اجزاء مهم سوخت جامد به ایران، مانند پودر آلمینیوم ، محتملا سرعت توسعه ی موشک سجیل-2 را کاهش می‌دهد. سیستم های دور برد بر پایه موتورهای بزرگتر سوخت جامد می باشند و اغلب به طور یقین توسط نقص در تامین مواد اولیه تحت تاثیر قرار می گیرند.

• آیا پرتاب کننده سفیر1-Bمی تواند تبدیل به موشک بالستیک شود؟
سفیر1-B، همانند نمونه قبلی یعنی سفیر، برای پرتاب به فضا طراحی شده است. ساختار کم وزن، شتاب ثابت و کندی آن برای قراردادن ماهواره در مدار بهینه شده است. اما به مانند اکثر پرتاب کننده‌های ماهواه‌ای، سیستم سفیر بر اساس نظریه، قابلیت تبدیل به موشک بالستیک را دارد. به هر حال اصلاحات مهم و برنامه آزمایش موشکی برای بهبود قابلیت اطمینان و اجرای بهتر لازم و ضروری خواهد بود.
برای نمونه، سفیر برای حمل تجهیزات خیلی کم طراحی شده، خیلی سبکتر از کلاهک‌هایی که در موشک‌های متعارف یا هسته‌ای استفاده می‌شوند. موتورهای رانشی سطح پایین دو مرحله‌ای سفیر باید با نمونه‌های بسیار قویتر جایگزین شده باشند. تقویت ساختاری برای بارگیری تجهیزات سنگین تر ضروری خواهد بود، وزن اضافه شده به خاطر تجهیزات سنگین تر برد فرضی موشک را کاهش خواهد داد.
این اصلاحات مطمئنا در توان ایران م‌ی‌باشد. موشک بالستیک حاصله، زمانی که به کلاهک 750 کیلویی تجهیز می‌شود، حدودا 2100 کیلومتر برد خواهد داشت. اما چنین قابلیتی، توانایی استراتژیک ایران را بهبود نخواهد داد، چرا که موشک سوخت جامد سجیل-2 پوشش عملکردی مشابه‌ای دارد و تاکنون تحت توسعه و آزمایش موشکی می‌باشد. به هر حال ، سجیل -2 به طور ویژه ای به عنوان موشک نظامی طراحی شده است. این موشک انتخاب برتری تقریبا درتمامی محاسبات خواهد بود. بنابراین، مورد که ایران پرتاب کننده سفیر را برای استفاده در موشک بالستیک به کار گیردغافلگیر کننده خواهد بود.

منبع: / سایت خبری / زمان ۱۳۹۰/۴/۱
نویسنده : مایکل المن