تحلیل اثرات حکمروایی در توسعه پایدار اقتصادی مناطق روستایی قم (بخش کهک)
پارسای داخل کشور کارشناسی ارشد 1396
پدیدآور: زهرا نوروزی شیخلر
استاد راهنما: سیدعلی بدری
استاد مشاور: علیرضا دربان استانه
دانشگاه تهران، دانشکده جغرافیا
چکیده
نگاهی به سیر تحول رویکردهای اداره و مدیریت امور روستا نشان میدهد، حکمروایی روستایی به عنوان رویکردی مؤثر و کارآمد در پاسخگویی، شفافیت، قانونمندی و مسئولیت پذیری امور محلی مورد توجه قرار گرفته است که میتواند در نیل به توسعه پایدار نقش مهمی بازی نماید. در ایران، بویژه در مناطق روستایی، فرایند تعامل دولت و ملت در مدیریت های توسعه ازشکل گیری نظام دولت ـ ملت بخصوص از دوره مشروطیت به این طرف مشاهده می شود، این تعامل توسعه ای در دوره های مختلف تاریخی با تحولات اندیشه ای توسعه و برنامه ریزی در ایران نیز متفاوت بوده، بطوری که پارادایم حاکم توسعه پایدار روستایی در سپهر علوم جغرافیایی و برنامه ریزی و مدیریت، از مدیریت توسعه ای به حکمروایی توسعه ای تغییر جهت داده است ، با این توصیف، تحقیق حاضر در پی پاسخگویی به این سوالات است که:1 حکمروایی روستایی در منطقه مورد مطالعه از چه سطحی برخورداراست؟2 توسعه اقتصادی در منطقه مورد مطالعه در چه سطحی قرار دارد؟ 3-مولفههای حکمروایی در منطقه مورد مطالعه چه تاثیری بر توسعه پایدار اقتصادی دارند؟ برای پاسخگویی به این سئوالات از روش توصیفی - تحلیلی به شیوه کتابخانه ای و پیمایشی استفاده شده است. ابزارهای مورد استفاده درشیوه کتابخانه ای، فیش تحقیقاتی، استفاده از اینترنت، جهت جستجوی مقالات وپایان نامه ها، نقشه، آمارنامه ها و... و درشیوه میدانی از ابزار پرسشنامه و مشاهده جهت گردآوری اطلاعات استفاده می شود. داده های تحقیق در 18 روستای بخش کهک با 381 نفر از سرپرست خانوارها تکمیل شد. به منظور تحلیل متغیر های مورد مطالعه از نرم افزار Spss و روش های آماری استفاده شده است. نتایج آزمون های آماری نشان می دهد که حکروایی بر توسعه اقتصادی اثر می گذارد و مهمترین ابعاد تاثیر گذار در این تحقیق عبارتند از: قانون محوری، مسئولیت پذیری، عدالت محوری، اجماع محوری هستند. و به طورکلی می توان گفت که رهیافت حکمروایی خوب روستایی می تواند به چالش مدیریتی توسعه روستایی در ایران پاسخ درخوردهد و توسعه پایدار روستایی را تسریع بخش بخشد.
نظر شما