پارسای داخل کشور دکتری حرفه‌ای (عمومی) 1400
پدیدآور: مهدیس مالکی فرد 
استاد راهنما: ابوالفضل غنی ئی
 استاد راهنما: سمانه عیدی
دانشگاه فردوسی مشهد، دانشکده دامپزشکی
چکیده

مطالعه حاضر با هدف بررسی آلودگی قارچی در ترشحات دفعی از طوطی‌سانان ارجاعی به کلینیک دانشکده دامپزشکی مشهد صورت گرفت. در انجام این مطالعه از 79 نمونه مدفوع پرنده و سواپ کلواک متعلق به خانواده طوطی‌سانان ارجاعی به کلینیک تخصصی دانشکده دامپزشکی دانشگاه فردوسی مشهد از جمله عروس هلندی، کوتوله برزیلی، گرینجیک، کاسکو (طوطی خاکستری آفریقایی)، شاه‌طوطی، باجریگار، ماکائو، کاکاریکی، کاکادو، طوطی آمازون نمونه‌برداری شد. نمونه‌ها با سالین 0/9 درصد برای حصول رقت 0/1 مخلوط شدند. پس از تشکیل رسوب، 0/5 میلی‌لیتر از مایع رویی در محیط کشت سابورو دکستروز آگار حاوی کلرامفنیکل و 0/5 میلی‌لیتر در محیط کشت کافئیک اسید فریک سیترات آگار کشت داده شد و به ترتیب در 25 درجه سانتی‌گراد به مدت یک هفته و در 32 درجه سانتی‌گراد به مدت ده روز انکوبه شدند. برای تشخیص کریپتوکوکوس نئوفورمنس از رشد پرگنه قهوه‌ای بر روی محیط کشت کافئیک اسید فریک سیترات آگار و رنگ‌آمیزی نیگروزین و برای دیگر مخمرها از تست‌هایی چون اوره‌آز آگار، کروم آگار، تست جرم تیوب، آنالیز میکرومورفولوژی بر روی محیط کورن میل آگار تویین80، تست جذب قند استفاده شد. تشخیص قارچ‌های رشته‌ای بر اساس خصوصیات مورفولوژیک ماکروسکوپی و میکروسکوپی آن‌ها انجام گرفت. در این پژوهش، در 83/54 درصد مدفوع پرندگان مورد مطالعه، آلودگی قارچی (آلودگی به حداقل یک گونه قارچ) مشاهده شد.44 نمونه مدفوع طوطی‌سانان (55/69 درصد) آلودگی به مخمر و 36 نمونه (45/56درصد) آلودگی به سایر قارچها داشتند. همچنین 13نمونه (16/45درصد) آلودگی همزمان را در مجموع 79 نمونه مورد بررسی نشان دادند. کاندیدا(24/76%)، کریپتوکوکوس نئوفورمنس(17/14 %)، رایزوپوس(10/47%)، رودوتورلا(6/66%)، آسپرژیلوس نایجر (6/66 %)، پنی‌سیلیوم(5/71 %) به ترتیب فراوان ترین قارچ‌های جداسازی شده از نمونه‌های مدفوع بودند. بر اساس مطالعه حاضر میزان آلودگی قارچی در پرندگان بالغ و نابالغ و نوع آلودگی نیز متفاوت می‌باشد. و در مواردی که ظاهر مدفوع غیرطبیعی بوده است، در مقایسه با پرندگان دارای مدفوع طبیعی، میزان آلودگی قارچی بالاتری گزارش شده است. نکته سوم این که میزان آلودگی در پرورش خانگی و نگهداری در سالن متفاوت بوده است. می‌توان چنین نتیجه-گیری نمود که میزان آلودگی قارچی در جمعیت مورد مطالعه، بالا می‌باشد و در نتیجه نگهداری طوطی‌سانان در محیط‌های خانگی و تماس نزدیک آن‌ها با انسان می‌تواند اهمیت این آلودگی‌ها را مضاعف سازد و زمینه را برای انتقال آلودگی به انسان فراهم سازد؛ در نتیجه مدفوع طوطی‌سانان می-بایست به عنوان یک منبع خطر برای سلامت عمومی در نظر گرفته شود.